Ayşeye mesaj atmalıydım..
-Kankaaaa... Aydını sende takip etsene kanka lütfen nolur ???
-Niye kanka ?
-Kanka ben sap gibi tek kalmayayım . En azından ikimiz takip edersek anlamaz.
-Tamam kanka ediyorum hemen.
... 5 dk sonra...
-Kanka takip ettim Aydını.
-Kanka çok sağol ya :)
Ayşeyle bi bekleyişin içine girdik...
Ah bu merak yok mu ? İnsanı ipe bile götürür. Sakin kalamıyordum. Bian içinde takip ettim. Peki şimdi ne olacak ? Takibe geri dönecek mi yoksa beni umursamayacak mı ? Ya dönmezse ? Ya rezil olursam ? Ya arkadaşlarıyla dalga geçerlerse benimle ? Endişeli bi bekleyiş içindeydim. Zilin çalmasıyla o anlık psikolojiden birazcık bile olsa çıkmıştım.
Kapıyı açtığımda annemler gelmişti. Bi 15 dakika sonra da yemek masasına oturmuş olduk. Klasik soruları soruyorlardı her zaman olduğu gibi.. '' Ders çalışıyor musun ? Dershaneden memnun musun ? '' ve bende yine klasik aynı cümlelerimi kuruyordum '' Evet ders çalışıyorum. '' Onların yine sitemli cümleleri benim için itinayla kuruluyordu :
'' GÖRÜCEZ SINAV SONUCUNU'' , '' GÜZEL Bİ BÖLÜM KAZANMA DA O ZAMAN GÖRÜŞCEZ SENİNLE ''
Her akşam laflarıyla beni doyuruyorlardı. Bu akşam da öyle oldu. Şaşırmıyorum da artık. Sakinliğimi koruyarak masadan kalktım ve odama gittim. Sinir olmuştum her defasında olduğu gibi. Yatağıma uzandığımda aklıma ilk gelen telefonum olmuştu.
Korkarak telefonumu elime aldım. Derin bi nefes aldım ve ekran kilidini açtım. 2 tane instagram bildirisi vardı. Heyecandan ellerim titremeye başlamıştı bile.
'' Hadi Çağla sen yapabilirsin, ucunda ölüm yok ya '' diyerek kendime cesaret aşıladıktan sonra İnstagrama girdim. Bildiriler kısmına korkarak bastım. Heyecandan ölecektim. Kalbim götümde atıyordu resmen. Veeeeeee beklenen durum gerçekleşti.
Aydın, takip isteğimi kabul etmiş ve beni de takip etmişti.
Sevinçten çığlık atmak istiyordum ama atamıyordum. Bizimkiler hemen yanıma gelir , nedenini öğrenene kadar gitmezlerdi. Mutluluktan gözlerim yaşla dolmuştu. Yaşlar akmamak için direniyordu resmen. Gözümü kapatıp açana kadar akmışlardı zaten. Yaşları silip hemen profiline girdim.
Facebookta gördüğüm birkaç fotoğrafı orda da vardı. Takipçi sayısı da azdı takip ettiği insan sayısı da.. Allah Allah ben bunu popi sanıyordum. Kızlar etrafında pervane sanıyordum. Takip ettiği kızların fotoğraflarına da baktım. Hiçbiri benden iyi değildi. Bu beni mutlu etmişti. Bi özgüven patlaması yaşadım tabi.Takip ettiklerinden çıkıp en alttaki fotoğraflarından bakmaya başladım. Fotoğraf yüklenme sorunu yaşadı. Hay şansıma... 2-3 kez fotoğraf yüklensin diye tıkladığımda iş işten geçmişti.
KIRMIZI KALP
Ay inanmıyorum fotoğrafını mı beğendim ! Ay napıcam ben ! Ay ağlayacağım ! Kalbim yerinden çıkacaktı. Ellerim iğnelenmeye başladı. Yüzümde yangın çıkmıştı sanki. Bu yangını itfaiye bile söndüremezdi. Hemen beğeniyi geri çektim. Geri çektim çekmesine de şimdi de içime kurt düştü:
BİLDİRİ GİTTİ Mİ ACABA ?!
Ay ağlamak istiyorum cidden. Bendeki de şans mı ! Olacak iş değil . Hemen beğendim ya resmen niyetimi belli ettim. O an aklıma Ayşe gelmişti. Acaba ona geri dönüş yaptı mı ?
- Ayşeeeeeeee ? Aydın bana dönüş yaptı sana döndü mü ?
-Yok kanka dönmedi. Hadi iyisin kız. Bak sinir oldum çıkıyorum takipten.
-Kanka ben bi yanlış yaptım :(
-Ne yaptın ?
-Kanka yanlışlıkla fotoğrafını beğendim hemen geri çektim. Bildiri gitmiş midir sence ?
-Gitmiştir kanka.
-Ay napcam ben şimdi :(
-Bekle kanka bir şey yapma, yeni fotoğraf atarsa beğenirsin.
-Tamam kanka öyle yaparım o zaman.
Ayşeyle konuştuktan sonra tekrar profiline girip ,bu sefer daha dikkatli bi şekilde fotoğraflarını incelemeye başladım. Her baktığımda daha da yakışıklı gelmişti gözüme. Sonra bi gerçek kafama dank etti. Ben yarın nasıl yüzüne bakacaktım ?
BUYURUN CENAZE NAMAZINA...
Ee Çağla yürek mi yedin kızım sen ? Madem götün yemiyor niye takip ettin ? Kendime baya bi söylendikten sonra kendimi affettim. Çünkü o da beni takip ediyordu. Etmeseydi o zaman kötü olurdu. Telefondan saate baktığımda saat epey geçti ve yarın erken kalkıp otobüsü kaçırmamam gerekiyordu. Alarmı 7.15e kurduktan sonra telefonu masaya bırakıp kendimi yatağın serin çarşafına bıraktım. Birkaç kez döndükten sonra uyumuşum..
İğrenç alarm sesi bangır bangır çalıyordu resmen.
Bir gözümü zoraki açarak alarmı kapattım. Gözlerim uykusuzluktan sızlıyordu. Mecbur kalkmak zorundaydım. Derse geç kalırsam aileme mesaj gidiyordu. Kendime erken uyumadığım için en ağır küfürleri edip yataktan kalktım. Banyoya gidip elimi yüzümü yıkayıp odama geri döndüm.
Allahtan eyelinerımı hızlı çekip,güzel sürme becerisine sahiptim. Güzelce eyelinerımı çektikten sonra rimelimi ve allığımı hemen sürdüm. Birazcık da ruj sürdükten sonra makyajım tamamdı.
Dolabın karşısında '' Giyecek hiçbir şeyim yok sendromu''na girmiş bulundum. Ne giyecektim ben şimdi ? Aydına güzel gözükmek zorundaydım. Siyah pantolonumu raftan aldım ve giydim . Üstüne de mavi trikomu giydim. Hava çok soğuk değildi ama sıcak da değildi. Saçlarımı taradım. Zaten saçlarım dümdüz olduğu için saç konusunda sıkıntı çekmedim.
Sırada çantayı hazırlamak vardı. Ders programına göre defterleri siyah omuz çantamın içine koydum. Kulaklık , akbil, parfüm, ayna, peçeteyi de çantama koydum. Onları yanımdan eksik etmem. Özellikle ayna ve peçete takıntım vardı. Üstüme siyah deri ceketimi giyip , ayağıma da lacivert botlarımı giydim ve kapıyı kilitleyip evden çıktım.
Otobüs saatine bakıp çıktığım için gelen otobüse bindim. Arkadaki boş koltuğa oturdum,kulaklığımı çantadan çıkardım. Radyoyu açtım ve dışarıyı izlemeye başladım. Baya bi durak sonra Büşraların otobüse bindiğini fark ettim. Onlarda beni fark edip yanıma geldiler. Baya bi süre sonra Aydın hakkında konuşmaya başladık. Gözlerimi kızlardan ayırıp ön tarafa baktığımda Aydını gördüm.
" OHAAAA KIZLAR AYDIN BURADAAAAA "
Nasıl bi heyecan yaptıysam kızlarda o tarafa doğru baktılar.
Onun bizi görmesi için arkasına bakması lazımdı. Onu fark ettiğimde de dershaneye yakındık. 5 dk sonra hareketlendik, durağa gelince de indik.
Aydın önde biz arkasından usul usul gidiyorduk.
" Rabbııımmmm , şu boy posa bak " gibi kelimeler istemsizce ağzımdan dökülürken, bi kahkaha ile irkildim.
" HAHAHAHAHA " Kızlar bana alaycı bir şekilde gülüyorlardı.
- Kanka ya Aydınla aynı otobüsteydik şaka gibi.
- Bizim orada mı oturuyor acaba ? (Büşradan)
- Ee bizim otobüsle geldiğine göree ?? (Ayşeden)
- Aaaa.. gördüğüm rüyayı hatırladım şimdi. Ne yani rüyamın bi kısmı mı gerçekleşti şimdi ?
- Evet kanka (Büşra-Ayşe)
Dershaneye gelmiştik bile. Aydınla beraber gelmiştik hemde. Benden mutlusu yoktu tabi.O önde ben arkasında olmamın bile bi farkı yoktu. En azından nerde oturduğunu biliyordum. Bu bana yeter de artar da..
