Ay Savaşçısı -Gücün Kaynağı-

Bölüm 17: Savaş Başlıyor

"Endymion, sence bu savasi kanabilicekmiyiz?"

"Elbette ki Serenity. Bundan bir an bile süphe etmemelisin."

"Karanlik, çok hirsli ve güçlü. Ay.... karanliga bürünmüs... gölge etrafini sarmis."

"Merak etmeyin prenses. Ay'in ve dünyanin isigi, Akriha ve siz var oldugunuz sürece hiçbir zaman sönmeyecek."

"Luna dogru söylüyor efendim. Işık ve karanlik arasindaki denge her zaman var olacaktir."dedi Artemis....

_____________________________

Savasçilar güçlerini toplarlamak için meditasyon yapiyordu. Evren Savasçisi ve gezegen savasçilari bir uçurumdan savasçilari izliyorlardi. Evren, ço düsünceli v ekederli görünüyordu. Marsa dönüp umutla bakti.

"Ates kirbacinin ruhu sende olmasi gerekiyor.Büyük baban vermisti?"

"Aah... evet bende."dedi mars ve boynunda duran madalyonu evren savasçisina uzatti. Evren, gülümseyerek kolyeyi alip boynuna takti. Bir an mars a baktiginda üzüntü gördü.

"Ne oldu?"

"Büyük babam... onu unuttum... ya o..."

"Eger kardesim onu öldürmediyse savasin sonuna kadar da ona dokunmayacaktir Mars. Bu yüzden umut etmekten baska çaren yok."

Mars savasçisi boynunu egip, göz yaslarini saklamaya çalisti. Arkadaslari onu teselli ederken Merkür yanina yaklasip kolyeye bakti.

"Efendim... bu ates kirbaci tam olarak nasil bir savasçi?"

"O..... O Abadren."

"Abadren mi!"dedi hepsi birden.

"Evet. Öldügü zaman onun ruhunu bir tas görünümündeki kara inciye haps ettim ve dünya da bir yere gönderdim. "

"Ama bizlerde öldük ve geri döndük.Eer onu da biraksaydiniz belki...."

"O zaman bu mümkün degildi Merkür. Güç'mün sinirini bu kadar zoylayamamistim ama artik yeterince güçlüyüm."

"Ates kirbaci...? çok ilginç."dedi Jupiter düsünceli bir sekilde.

"Adi mecazi anlamda atesli kismi hariç tabi"diyip gülümsedi Evren. Merkür bir soru daha sormak istedi ama bak1slari onu durdurdu. Yukari baktiklarinda bir kara topun etrafa yayıldığını gördüler. Dünyanin her yanindaki insanlar uykuya yatmaya basladlar.

"Bu sekilde çok daha iyi"dedi Evren Savasçisi. Kara topun ardindan gelen kara bulut gibi görünen savasçilar hizla yaklasiyorlardi. Tüm savasçilar hazir ola geçti.

"Savas zamani!"

"Bu savasta her zaman yaninizdayiz efendim."dedi tanidik bir ses. Savasçilar arkalarina dödnüklerinde üç isigi karsilarinda gördüler.

"Hekim! Gezgin! Kurucu!"

"Selam kizlar!"

"Takim da tamamlandigina göre hersey tamamdir."dedi Evren Savasçisi ve gümüs krsitalin kiliça dönüstürerek havaya yükseldi. Bir süre sonra iki tarafinda savasçilari karsi karsiyadilar.

Ahva ve Akriha havada karsi karsiya kiliçlarini çekmis bir sekilde birbirlerine bakiyorlardi...