liefde of ...

H4 Gevoel van eenzaamheid

De avond zat Elena in haar kamer voor het raam. Ze bleef in de verte staren, haar gedachten waren eindeloos verwarrend. Ze wist niet wat ze moest zeggen. Ze wist dat ze Stefs woord niet in twijfel mocht brengen. Ze moest hem gewoon vertrouwen. Iedereen heeft wel dingen die hij verbergt voor ander. En ze kan niet zomaar iemand beschuldigen.

De vragen bleven door haar hoofd spoken. Was Stef nu wel echt te vertrouwen? Waarom was hij hier ineens? Waarom was er niets over hem bekent? Waarom kende niemand hem?

Alles leek in één keer heel anders dan het zou moeten zijn. Alles waar Elena ooit een probleem mee had, zorgen over maakte, was er niet meer, het enige wat Elena nog kon schelen was er achter komen wie/wat Stef nu echt was.

Toen Elena de volgende ochtend beneden kwam hing er een briefje op de koelkastdeur.

ben weg

Ben over 2 weken terug.

Liefs James

Elena trok het brief je van de koelkast en gooide hem in de prullenbak. Het werd best vervelend dat James altijd op de slechtste momenten weg was. Maar wat kon ze er aan doen, hem zeggen wat er aan de hand was? Hem vertellen dat ze Edward en Anita miste? Als hij dat te weten kwam kon ze het wel schudden.

Elena pakte haar jas en liep het bos in. Ze ging bij een boom zitten en bleef bedroeft voor zich uit kijken. Ze wilde niet tegen James liegen, maar hem de waarheid vertellen was geen oplossing. Ze voelde zich eenzaam, het leek wel of de hele wereld haar in de steek liet. Het zou niet uit maken wat ze nu zou doen, ze zou altijd dat buitenbeentje meisje blijven uit het bos.

Altijd als Elena in het bos was luisterde ze naar de dieren, en de wind. Maar nu was er geen geluid. Het was er zo stil, dat je er nog een spelt kon horen vallen. Elena vond het veel te stil, het kon niet dat er niets in het bos was, behalve Elena zelf.

Elena probeerde een te ontdekken waar alle dieren waren. maar ze kon geen stap verzetten, toen ze een luid gekrijs achter haar hoorde. Elena twijfelde geen moment, en rende naar de bron van het gekrijs af.

Er lag een meisje op de grond in een plas bloed. Ze zette een stap naar voor om te kijken of ze nog leefde. Maar het meisje was al bezweken. Elena wist niet wat ze moest doen; gillen of rennen? Ze dacht even aan James, misschien was hij nog hier. Nee dat kon niet, James was nog in het buitenland, maar wat kon het dan zijn? Wie of wat had dit dan gedaan.

Er klonk een luid geritsel achter een boom, op dat moment kon Elena niet goed meer na denken. Ze wist niet wat ze moest doen. Een stukje dichter bij klonk weer een geritsel.

Ze rende naar huis en probeerde James te bellen, maar hij nam niet op. Ze kon niet helder meer denken, ze wist niet meer wat ze nu moest. Ze wilde weten wat er gebeurd was, maar ze was te bang om nu naar buiten te gaan.

Ze sloot alle deuren, ramen en gordijnen af. Ze was zo bang dat er een traan wegglipte en over haar wang gleed. Ze durfde geen vin te verroeren. Het enige wat ze nog wilde was dat James terug kwam.

Ze verstopte zich achter de bank, er liep een schaduw langs het raam. Ze kon zien dat het geen dier was, maar ze kon niet zien wie het was. Maar iets dat ze in de schaduw zag leek erg bekent.