İkinci Bölüm

371 28 2
                                    

Otur şöyle yanıma Sebastian. Yanımda bir kişilik yer var ve senle beni topladığımız zaman ancak bir kişi ediyor...

Otur yanıma ve orada kal Sebastian. Ait olduğun yere demir at. Uzaklaşma yanımdan artık. Sen olmadığın zaman bir şeyler eksik... Sen olmadığında ne ben bana benziyorum ne de sen... Aramızda binlerce yıllık bir mesafe varmış gibi geliyor sen yanımda yokken. Aynı atmosferde nefes alıyor ama farklı gezegenlerde yaşıyormuşuz gibi hissediyorum.

Bu yüzden otur yanıma ve dizimin dibinden ayrılma. Yeterince ayrı düştük seninle. Zaten başımıza gelmeyen de kalmadı bu ayrılık yüzünden. Neden koptuğumuzu bile bilmeden yaşadık ayrı dünyalarda yıllar boyunca.

Artık seni bırakmak istemiyorum Sebastian. Bu anlamsız ve uzun ayrılığa bir son verelim ve dostluğumuz başlasın yeniden... İçimde bir yerlerde sakladığım benliğimsin. Beni ben yapan her şey sensin. Kimseye söyleyemediğim şeyleri sen dinlersin.

Sebastian... Ruhumun derinlerinde kök salmış en özel parçam...

Uzun bir yolculuğa çıkacağız seninle. Ayaklarımız değil, ruhumuz yorulacak. Ne kadar zaman geçtiğini, saate baktığın zaman anlayamayacaksın. Yürüdükçe kısalmayacak yol, uzayacak aksine. Gidebildiğimiz kadar derinlere ve uzanabildiğimiz kadar uzaklara yol alacağız seninle. Bir parçamız bile burada kalmayacak. Ne var ne yoksa toplayıp, yanımıza alacağız ve dönüp ardımıza bile bakmayacağız giderken.

Bir hayalin peşine düşüp, sonsuzluk kadar uzak ufuklara açılacağız. Dikenlere hazır ol Sebastian. Sonu gelmez gibi görünen engebelere... Yağmura ve çamura hazır ol dostum. Topukların nasır tutacak belki de yürümekten.

Umuda giden yolculuk zordur... Ödülleri hatırlat kendine yol boyunca. Sonunda seni bekleyen şeyin ne olduğunu anımsa...

Uzaklara gidiyoruz Sebastian. Her zaman yaptığın yolculuklardan biri olmayacak bu. Ne yol olacak ne de yolcu. Gideceğiz seninle uzaklara ama ne kadar uzak olduğunu bile kestiremeyecek gözlerimiz. Çünkü ayaklarımızla değil, yüreğimizle yürüyeceğiz. Aklın sınırları vardır ve seni bir çizginin içinde bir yerlerde tutmaya çalışır. Ama ruhun özgürdür Sebastian, çizgiler son bulur onun gözleriyle baktığın zaman.

Şimdi gel yanıma eski dostum... İçimdeki en kayıp parçam, gel... Kulaklarını aç ve dinle beni. Söyleyeceklerim var Sebastian... Bizim için... Kanatlarını aç ve rüzgârın sesini dinle...


Dinle Sebastian - (Raflarda)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin