Soğuk sevdam

Bir Küçük Telaş

Bir kabullenme hali başlamıştı artık.Duygularımı dizginliyor, herşeyin hoş bir hatıra olarak kalması için kendimi telkin ediyordum.Hayatım eski haline dönmüştü yavaş yavaş.Onu her gördüğümde içimde fırtınalar kopsa da, dışarıdan sakin bir deniz izlenimi veriyordum. İçime sorsalar bir solukta dökülüverirdi kelimeler dudaklarımdan. Bir çırpıda anlatıverirdim olanı biteni soluk almadan. Ama diyemezdim yayamazdım durduk yere şimdi bunları ne gerek vardı hem gitmişti artık o gelmemek üzere belki de. Devam etmeliydim yaşantıma sessiz sakince...
Tabii ne kadar başarılı olduğum tartışılır; ama en azından deniyordum ben.
Arada onun başkalarıyla gülüşmelerine tanık oluyordum..İşte o an o sınıfı terk etmek istiyordum.Sanki içimden bir şey akıp gidiyordu o an.Gözyaşlarıma engel olamıyordum..Bari gözümün önünde yapma be adam diyordum.Ama durmuyordu o, sadece biriyle de değil üstelik bir sürü kişiye aynı anda yakındı o.O böyleydi.Ben onun için hiç bir şey ifade etmiyordum ne yazık ki.Acı ama gerçek buydu.

Bir gün tek başıma bahçede otururken birden onun karşıma geçmiş beni izlediğini fark ettim.O an ne yapacağımı şaşırdım.Ne yapmaya çalışıyordu bu.Canımın yandığını görmüyor muydu. Birde yan taraftan bir müzik Yıldız Tilbe vazgeçtim şarkısı çalıyor. Ben tek başıma o karşımda. Allahım sen ağlamamam için bana güç ver diye dua ediyordum. En songidip kantinciye patladığımı hatırlıyorum. Siz niye yapıyorsunuz ki bunu dedim. Adam şok olmuştu yaa. Ne diye gidip de bu duygusal müzikleri açıyorsunuz iki saattir dinliyorum içim şişti bu nedir yaa diye bağrındığımı hatırlıyorum.. Artık kusuruma bakmasın o öyle karşımda durunca ben ne yaptığımı biliyor muyum ki değil mi :))

Ama durun bir dakika ya gerçekten niye yapıyordu ki bunu bana. Tamam bırak oldu bitti geldi geçti be kardeşim de beni de deldi geçti ama artık anla ya. Uzak durucaksan uzak dur geleceksen de gel . Uzatan saatlerce bakmak da neyin nesi böyle. Can yakmanın başka bir metodu mu taktik mi deniyorsun üzerimde. Kendini mi ölçüyorsun beni böyle darmadağın ederken. İyice daralmıştım bakışlarını görmezden gelmeyi denedim. Hatta o an elimde defter vardı ona yazdığım şiirlerin ev sahibi o muhteşem defter. Kalktım o hışımla aldım elime kalemi ona bir kaç şiir yazdım 3 -5 dakikada bunu nasıl yaptım bilmiyorum duygularımı kustum satırlara sanki. İçim yanıyordu be içim. Karşımda durma diyordum ama gitme de. Gelsen keşke ama gelsen ne yapardım bilemiyorum. Belki kalkar giderdim konuşmazdım deli gibi bir ruh halim var benim ben ne yaptığımı biliyor muyum sayende.Gözlerimi kaçırdım aniden başka taraflara bakmaya çalıştım, onu görmezden geldiğimi sansın istedim.Ama aklım oradaydı.


Bir kaç gün sonra, sabah uyandığımda iki cevapsız arama vardı telefonumda.Gözlerime inanamadım bir an , yine hayal görüyorum sandım.Arayan oydu evet kalbim duracaktı sanki, adını orada görmeyeli epey zaman olmuştu.Hemen dönemedim tabii.Yanlışlıkla aradığını söylemesinden korktum ilk başta, hemen umutlanmak istemedim.Ama bir kaç saat sonra artık dayanamayıp bır mesaj attım.
-Oğuz..
-Efendim.
-Beni aramışsın.Bir şey mi oldu?
-Hayır.
Evet bütün konuşma buydu.Beklediğimden daha mı iyi daha mı kötü karar verememiştim bile.Neden aradı acaba.Öylesine mi?Oynuyor muydu hala benimle.

Belki de yanlışlıkla falan değildi de.. Belki gece aradı ancak ulaşamayınca o kim bilir neler kurdu kurguladı ne senaryolar geçti o kafadan. Bir ikizler burcu olarak hayatta ne geçtiğini tahmin edemezsiniz. Yazar siler kurar bozar siz hiç birşey anlamazsınız bile. Bir de hadi arayalı kaç saat olmuş ertesi günün akşamı dönmüşüm offf ne yaptım ben bilmiyorum ama.. İşte olan olmuştu bir kere ne yapayım. İçim içimi yiyordu neden aradı acaba.. Acaba özür mü dileyecekti. Yok ya niye dilesin ki gelsin alsın bir daha kırsın ne gerek var özüre yaa. Aramızda bir kalbin lafı mı olur kardeşim. Ondan değerli mi. Zaten onun için atıyor ki bu bana ait gibi görünen kalp. Ona çarpıyor bir tek. Normal hayatımda bitkisel hayattayım bir tek onu gördüğümde diriliyor tüm bedenim. Alsın atıyor mu kırıyor mu üzüyor mu alıp durduruyor mu o karar versin. Çok da abartmaya gerek yok değil mi. Sonuçta bir kez öleceğiz. Bari sevdamın kollarında can verelim. O kırdıktan dağıttıktan sonra ne önemi var ki...

Ama yazmamıştı aramamıştı. Ve ben böyle aptal gibi arkasından bakakalmıştım. Allahım çeksin vursun beni ben böyle karmakarışık duygularıyla baş edemeyeceğim ya sanırım. Sanırım artık gücüm kalmıyor ya bu bi oyunsa ben yokum arkadaş. Yeter ya gel öldürsen daha iyi var ya. Ben de kendi kendime konuşuyorum işte sanki beni duyduğu var da. Ne zaman duydu ki ?

O hep görmek istediklerini gördü. Duymak istediklerini duydu işine gelmeyeni duymayıverdi. Anlamamazlıktan geldi. Ben yoruldum be aşk ! Ben kurmadığın cümlelerinde anlamlar aramaktan yoruldum... Gel kur hayatımı yeni baştan olmadı bu böyle. Bu iyi mahvedilmedi baştan başla hem de ben öğrenmiş olurum mahvetmeyi. Bir daha izlerim nasıl çarpıp kaçtığını gönlüme. Başa saramıyor muyuz ya biz bu hikayeyi. En başa dönelim ne olur... //