Soğuk sevdam

GÖKGÜRÜLTÜSÜNDEN KORKAN BİR ÇOCUĞUM HALA

Bilmediğin, belki de hiç bir zaman bilemeyeceğin cümleler yazıyorum sana. Belki senden başka herkesin okuyacağı ve kendinden birşeyler bulacağı yazılar bunlar. Hiçbirinden haberin bile yokken, hepsinin içindesin , ne tuhaf değil mi..

İnsan hayatında kaç kere sever bunu bilmiyorum ama bazılarını biraz fazla sever. Sen de benim o fazla sevdiğimsin..

Ne olur bundan sonra ikimiz için inan ben de bilmiyorum. Bu gidişin bir dönüşü var mı çözemiyorum. Arar sorar mısın bu saatten sonra beni, kestiremiyorum. Ama ben seni severken ölmek istiyorum, bu da benim tercihim olsun. Herşeyi sen yazdın çizdin, sen kurdun sen oynadın bari nasıl yaşayacağım ve öleceğim benim tercihim olsun. Bırak sende kaybolayım bulma sen beni.

Bırak karışma senden sonralarıma, bırak dokunma uzaktan uzağa hayallerime kirletme. Yapma! Eğer mutlu oluyorsam ben senin hayalinle bile , bırak çok görme bana bunu. Dünyadaki en güzel seven kadın ben olmayabilirim ama seni inan herşeyden çok sevebilirim!

Belki de sevmek demek sen demek. Belki aşkın en güzeli böyle yaşanmalı. Belki aşk tenlerde söndürmek değil ateşi, belki dokunmadan yanmak ateşe. Bırak da sana dokunmadan yanayım. Uzaktan uzağa seyredeyim gözlerini, benim olmayan ellerini uzaktan uzağa hayal edeyim. Ben de böyle mutluyum işte. Sensiz ama her daim seninle..

Böyle saf seven birinin sana ne zararı olabilir ki? Korkma sevişlerimden. Ben diğerleri gibi acıtmam canını seni severken. Sana bir şey olmasın diye kendimi yok ederim gerekirse , ama sana kıyamam ben. Gittiğinde kötü söz edemediğim gibi yine saklarım bütün sözlerimi, kusarım içime sitemimi yine de sana yansıtmam tek bir hecesini bile. Korkma sen sevgimin şiddetinden! Ben seni doğmayan günün sabahında, bitmeyen gecenin karanlığında, yok olmuş yanmış tahrip edilmiş tüm kırık düşlerimin sessizliğinde ve dinmeyen gözyaşlarımda gizliden gizliye severim. Haberin bile olmaz.  Her zaman yaptığım gibi susarım içime , sessiz sessiz anlatırım seni yüreğime ama sen duymayacaksın korkma. Üzmeyeceğim seni senin beni mahvettiğin gibi kırmayacağım kalbini. Ben karıncayı bile incitmekten korkardım hep, ben düşmekten değil düştüğümde birine zarar verir miyim diye üzülürdüm hep. Sen benden korkma. Benim korkularım ikimize de yeter.

Sahi sen hiç korktun mu beni kaybetmekten ? Bir gün olsun düşündün mü ya bu kızı kırarsam diye. Beni üzmekten korktun mu hiç. Korkmadıysan anlayamazsın nasıl parçaladığını içimi. Nedendir bu sebepsiz gülümseyişlerin, nedendir bu umursamaz hallerin. Ne gerek var? Yandı işte canım sağolsun kalbin kırdı kalbimi her gün biraz daha kahroldum yokluğunda. Tamam üzülmüş taklidi yapmana gerek yok tabii ama, biraz olsun uzak tutabilirdin kahkahalarını. Biraz olsun erteleyebilirdin başka tenlere yaklaşımlarını ve biraz olsun çekebilirdin bakışlarımı üzerimden. İkili oynamaya gerek yok artık. Sen yoksun işte ötesi kayıp. Daha fazla harap etmene gerek yok ki ruhumu, yeterince acı çekmedim mi ben ? Yeterince ağlamadım mı ardından gecelerce.. Yeterince mahvetmedin mi, daha ne kadar acıtabilirsin ki. Korkmuyorum artık karanlığından ve vereceğin hiç bir zarardan. Sadece dur de artık acılarıma , gel diye demiyorum gelmesen de olur gitmelerine alışığım. Ama dur de sancılara, dur de ağrı sızılarıma artık. Üzülmemiş olabilirsin ama ben üzülüyorum ve ağlayışlarım dinmedi. Tükenişlerim bitmedi henüz. Yeter artık acı verişlerin yeter bence. Bu kadar yükü taşıyamaz minik kalbim. Ben saf bir çocuğum, ben anne sevgisine muhtaç küçücük bir çocuğum daha, büyüyemedim. Hala korkuyorum gök gürültüsünden ve hala yağmur yağdığında koşamıyorum korkumdan annemin yanına. Yorganıma sarılıyorum ve oyuncak ayıma güveniyorum geceleri. Sen korkmazsın acılardan ve karanlıktan biliyorum. Anlamazsın korkak yüreğimin sancısını. Sen karanlığı verirsin herkese, sen düşmezsin uçurumlardan sen şanslısın. Nasıl seviliyorsun ben tarafından böyle derinden ve böyle gizli gizli. Neden seni seçti ki yüreğim ? Hayatın darbesi yetmemiş gibi neden bir de sen tarafından vurulmayı göze aldım ki ben.. Sahi ne günahım vardı bunca uçurum yetmemiş gibi bir de senden atladım ölüme. Sahi ne zorum vardı , ben seni seçtim ölmek için. Ve ölemedim..!

Sadece tükendim. Gözyaşlarım incindi kalbim değil. Onlar en çok hasarı aldı.

Sen görmedin.