Soğuk sevdam

KALBİMDE KIRIK DÜŞLER

Aşk en çok yara verendir aslında. Mutlu eden şey nasıl yara verir insana , yüzünü güldüren bir duygu nasıl olur da bu kadar yara verir insana.. Aslında çok düşündürücü. Seni seviyorumla başlayıp , biz yapamıyoruz la biten cümleler insanı nasıl soğutur hayattan , nasıl bu kadar acımasız olur insanlar ve ne bu hale getirir onları. Anlamak mümkün değil. Anlayamadığım yerdeyim, dipteyim , acının son demindeyim.

Seni özlediğim bir yerlerdeyim ama neredeyim ben de tam olarak bilmiyorum. Yerim yurdum belli değil adresim kayıp. Elimde kalan son kırık düşler, paramparça bir hayat ve gidemeyeceğim kadar uzak yollar. Mutlu olabilme ihtimalimi senli günlerde bıraktım ben, artık mutsuzluğa çıkıyor tüm yollarım. Artık hayal kuramıyorum ve yarınlarıma bakamıyorum. Gözlerim kör, ellerim tutuk. Kalbim sende kaldı gözyaşlarım derya deniz , anılarım hala buruk. Sana nerdesin diye sormaya varmıyor dilim.. Biliyorum gidemeyeceğim yerdesin, bıraktığın yerde dururken ben... Sen bildiğim yalancı kollardasın en çok da bu dokunuyor. Ben başka ele değemezken senin başkalarına aşk diye yanaşman, yaralarını kapatmaya çalışman belki de gönlünü eğlendirmen ya da belki de mutlu olmaya çalışman. Ama ben neyi merak ediyorum biliyor musun en çok ! Neden ben değil de o.. Neden bana dokunmayan ellerin onun ellerinde ve neden ona sarılıyor beni saramayan kolların. Bana neden bunları yaşattığını ömrümün sonuna kadar unutmayacağım.

Hani sen aşktan korkardın, hani sevmekten kaçardın, bağlanmak sana göre değildi. Hani şimdi nerde o sözlerin.. Korkmuyorsun bir ilişkiye başlamaktan başlamışsın çoktan görüyorum. Peki neden seni bu kadar çok seven ben değil de o oldu senin sevgilin, neden öpemediğim dudakların şimdi başkasının hükmünde. Sevmeye karşı çıkan bir insan onunla bununla takılır hadi anlarım da, her gün gördüğüm biriyle sevgili olmak ne diye.. Neden bu acıyı zorla sokuyorsun kalbime neden seni unutmama izin vermiyorsun neden...

Ben yoruldum ben verdiğin hasarlar içinde boğuldum. Yalnız bırakıp gittin başkasına ve ben o gün vuruldum. Asıl yarayı gittiğinde değil , onunla mutlu gördüğümde aldım ben. Ve anlamadın. Devam ettin yaralamaya devam ettin acılara. Durmadın.

Zaman geçirmiyor acılarımı, zaman iyi gelmiyor işte bana. Bu acı her neyse adı beni sarıp sarmaladıkça ruhumu kanatıyor. Bitmiyor çekeceklerim acının sonu görünmüyor. Dur diyorum kalbime dur artık ağlama arkasından. Sen de onun yaptığını yap ve bak önüne bak yeni sevdalara. Bedeli onu unutmak da olsa katlan herşeye ve onun seni unuttuğu gibi unut onu öyle bir unut ki kendi bile var mıyım diye dönüp aynaya baksın. Unut.

Ama olmuyor.. Her deneyiş başarısızlıkla sonlanıyor. Her gözümü açtığımda karşıma çıkan acı bir yalnızlık ve her gece yatağıma girdiğimde beni karşılayan buz gibi yorganlar. Olmuyor. Denedim senin kadar vicdansız olamıyorum. Yok saymak sana kolay ama bana ölmekle eş deger. Ben nasıl unutacağım seni peki .. Bana da söyle bana da öğret bu işin yolunu yordamını, ben de öğreneyim terk etmeyi ben de unutayım seni