hoofdstuk 6

30 4 1
                                    

Rosa

Ik liet de pols los. En rende weg,ik liet alleen Amber achter. Maar ze rende me toch achterna. 'Rosa!!!' Riep Amber. Maar Ik reageerde niet. ik veranderde weer in een mens en Ik rende naar de rand van het bos toe. En rende over de straat naar mijn huis toe. Ik ging via het raam naar binnen en deed mijn pyjama aan en ging in bed. Ook al was het pas 21:00. Mijn moeder kwam binnen en zei'nou al in bed?'. 'Ja'zei ik.

Tobias

'Aaaauuuu!'zei de jongen die gebeten was.
Ik keek naar zijn pols. Hij bloede als een gek en hij had geluk dat die nog leeft. 'We moeten verband er om heen doen'zei een jongen. 'Nee''waarom niet''moest hij zich maar verzetten'. We lieten hem achter en gingen naar mijn huis. 'Waarom liet je hem achter?' Zei Jake.( die dus nu waarschijnlijk Jake heet). 'Morgen gaan we een plan bedenken om Rosa erin te luizen.

Rosa

Het is ochtend,ik keek op mijn mobiel. Amber heeft gebeld.'oo, waarom moest bellen'dacht ik in mij hoofd. 'Ik ga haar maar terug bellen'zei ik in mijn hoofd.

'Hallo,met Amber'zei ze

'Haii Amber' zei ik

'Je belde me,maar waarom'zei ik

'Ik belde je niet hoor'zei ze

'Oo,echt niet'zei ik.

' nee'zei ze

'Oke,maar wie dan wel?'zei ik.

'Weet ik niet'zei ze.

' vreemd' zei ik.

' hopelijk niet Tobias'zei ze.

'Nee'zei ik terug.

'Ik moet gaan,bye'zei ze.

'Doeii'zei ik

En hing op. Ik liep naar beneden en ging brood smeren ,maar mijn moeder was er niet.'maaaaamm!!!!riep ik naar boven,maar geen antwoord. Vreemd , normaal is ze er altijd. Ik zie geen briefje op tafel liggen. Ik liep naar de woonkamer en keek naar buiten,ik zag iemand staan en het was mijn moeder. Tenminste dat dacht ik. Maar het was......................Jake. Hij keek mij aan en ik hem. Ik voelde iets ,maar ik wist niet wat. Ik draaide me voorzichtig om en zag een jongen staan die ik gisteren heb gebeten. 'Jij' zei de jongen. 'Ik!' Zei ik geschrokken. 'Wat heb ik gedaan, oohja jou pols,maar ik dacht dat je je dood was'. Zei ik. 'Dus niet'zei hij. Hij pakte me vast n nam me mee naar buiten naar Jake.

Jake

'Dag Rosa'zei ik met een grijns op zijn gezicht. 'Wat moet je,van mij'. Zei Rosa. 'Ik..ik moet niks van Jou,maar Tobias wel'.zei ik. 'Ah,ik zie Tobias al'. Zei ik.

Rosa

Ik wurgde me los. En ik ontsnapte. Ik rende naar het bos en zag Dave op de grond liggen met Amber erbij. Ik rende naar hun toe. Ze werden wakker en zeiden bijna tegelijk'waar ben ik'. 'In het bos'zei ik. 'Waarom in het bos'zei Dave. 'Dat weer ik ook niet. Maar we moeten gaan'.zei ik. 'Waarom?' Zei Amber. 'Dat leg ik je nog wel uit'zei ik tegen hun beide. 'Oke,maar snel'zeiden ze. We lopen door het bos heen. Het begon al donker te worden. We stopte ergens op een open plek. 'Nou,je wou wat uitleggen 'zei Amber. ik zei het hele verhaal tegen hun. 'Zo ben ik dus ontsnapt en zag jullie liggen' zei ik.
'Maar we moeten nu maar naar huis tie allemaal'zei Dave. 'Ja,doen we,ik ben eerlijk gezegd ook moe'zei ik en Amber.

Hey lieve lezers, ik ben een beetje laat met schrijven maar ik was best druk.

Rosa Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu