My Maid is a Legendary Gangster (BOOK 1) [Under editing]

Chapter 1

Chapter 1

Flashback

10 years ago

Hawak-hawak ko ang pinakapaborito kong picture namin ni Mommy. Pinahid ko ang mga luha sa mga pisngi ko. Ito 'yong panahong masaya kaming naglalaro.

Sobrang miss na miss ko na siya. Kung maaari lang na ibalik ang mga nakaraan, mas gugustuhin kong mabuhay sa mga panahon na 'yon.

"Mommy... Nasaan ka na ba?"

Niyakap ko ang picture frame na hawak ko. Muling nagsilabasan ang masasaganang mga luha ko.

Knock!
Knock!
Knock!

"Amarah! Amarah! Lumabas ka na diyan please?! Natatae na ako! Ako naman please?" tawag sa akin ni Lalaine habang pinagkakatok niya ang pintuan.

Nandito kasi ako sa loob ng C.R. Siya ang kaisa-isa kong Bestfriend dito sa school. Mabilis kong itinago ang picture frame sa bag saka ko siya pinagbuksan.

Napalunok ako nang makita ko siyang may hawak-hawak na dalawang upuan.

"Anong ginagawa mo?" kunot noong tanong ko sa kanya.

Napakamot naman siya. "Hehe. Ang tagal mo naman kasing lumabas diyan sa cubicle kaya sisilipin na sana kita. Itinakas ko pa ang mga 'to sa office ni Sir Principal ah-" ngumiti lang ako sa kanya. "Natatae na rin ako." dagdag niya.

"Haha. Marami namang bakanteng cubicles diyan eh."

Natawa lang siya nang mahina. "Gusto ko nga diyan sa 'yo." palusot naman niya.

Napa-ismid lang ako sa kanya. "Sus. 'Wag ka nga diyan!"

"Iyong totoo? Narinig kitang umiiyak... Gusto lang kitang samahan. Ang tibay mo talaga! Natiis mo ang amoy diyan sa loob?"

Natawa lang ako sa kanya. Halata kasing nandidiri 'yong ekspresyon ng mukha niya.

"Malinis naman eh-" ibinaba niya ang mga upuan.

"Hmmm..."

"Ok ka lang?" lumapit siya sa akin saka niya ako niyakap.

Naiyak na naman tuloy ako dahil sa ginawa niya.

"Shhh..." alo niya sa akin.

"Alam mo, nakakainggit ka. Kompleto ang pamilya mo samantalang ako-" natigilan ako nang kumalas siya sa pagkakayakap sa akin.

"Huwag mong intindihin ang mga sinasabi ng ibang tao Amarah... Hindi mo kasalanan kung wala kang Mommy." Tinitigan niya ako nang seryoso. "Huwag kang mawalan ng pag-asa. Kapit lang sabi ng Tarsier 'di ba?"

Nagkulong ako sa C.R dahil sa mga classmates kong bullies. Sinabihan nila akong 'wag na lang dumalo sa school field trip kasi daw Daddy lang ang mayroon ako.

"Nandito lang ako."

Salamat kay Lalaine. Sa kanya ko lang nasasabi ang mga saloobin ko.

"Tara na? mag-recess na tayo." sabay kaming lumabas ng Women's Room.

Habang kumakain kami dito sa cafeteria, sulyap siya nang sulyap sa akin.

"May dumi ba ako sa mukha?" natawa naman siya sa tanong ko.

"Wala. Hahaha. Eh 'di sana tinanggal ko na kung meron o hindi kaya pinagtawanan na kita nang malakas." napa-iling siya saka niya ininom ang juice niya.