'Eens even kijken, wat moest ik nou allemaal halen' mompel ik in mezelf. Zo stom is dat, ga je naar de supermarkt om boodschappen te doen en vervolgens vergeet je wat je zou halen. Julia kon dat soort dingen altijd heel goed onthouden, zonder er enige moeite voor te doen. Inmiddels zit mijn kar al aardig vol, iets te vol. Ik kan er maar niet aan wennen om boodschappen te doen voor één persoon. Bij de chocolade blijf ik even staan. Ik pak de doos met zeevruchten. Die vindt Julia zo lekker denk ik bij mezelf, en ik stop ze in de kar. Met de volle kar loop ik richting de auto. Dan gaat mijn telefoon. Ik schrik, het is het ziekenhuis. 'Hallo, met Rick Schuurman' zeg ik. 'Ja'...'oke bedankt'...'ik kom er direct aan'...'tot ziens'. Ik stop mijn mobiel weg en spring in de auto richting het ziekenhuis.
