KathNiel: One Shot Stories

#10. Slow Dance :")

KathNiel: One Shot Stories

#10: Slow Dance

.........................................

 

 

“Kathryn! Myghad.” Frustrated na baling sa akin ng aming dance instructor.

“Goodness! Ano bang mahirap sa pinapagawa ko? You just need to sway gracefully. Kahit na ba, maawa ka man lang dyan sa paa ng kapartner mo oh.” Inis na bulyaw niya. Napayuko na lamang ako.

 

“Gosh. Pack-up guys! We will just continue our practice tomorrow. And Kathryn, I’ll be hoping na sana bukas eh hindi mo na matapakan ang paa ng kapartner mo.” Sabi pa nito at saka tuluyang inayos ang kanyang gamit at umalis na.

Napailing na lang ang iba kong kaklase ganoon na din ang kapareha ko.

“Sorry talaga.” Sabi ko sa aking kapahera pero inignora na lamang niya ako.

Nag-ayos na sila ng gamit at nagsi-alisan na dito sa auditorium. Ganoon na din ang ginawa ko at nagtungo na lamang sa open field ng aming eskwelahan para makapag-unwind ng kaunti.

Ng marating ko ang lugar ay agad akong naupo sa damuhan at isinubsob ang aking mukha sa aking mga palad. Grabeng kahihiyan talaga yun para sa katulad kong transferee.

“Kasalanan ko bang hindi ako marunong sumayaw? Aytokwa!” inis na sabi ko sa sarili.

Kung kasing dali ba naman ng pagsasayaw ang pagsosolve ng problems sa math edi mas naging masaya pa ang buhay. Eh ang kaso, mas mahirap pa nga ata ang pagsasayaw kaysa sa pagsosolve ng equations or problems sa Math at Science. Nakaka-ewan.

Kung bakit pa naman ba kasi naimbento pa iyang cotillion-cotillion na iyan kapag gaganapin ang Christmas Ball eh. Kung pwede lang hindi na ko sumali ang kaso ‘yan na daw ang mag-sisilbing project namin para sa Makabayan subjects. Susme, kung grades na ang nakasalalay gagawin ko na lahat ‘no.

“Hay buhay! Oo tama! Dahil grades ko nga ang nakasasalalay dito, yun na lang yung gagawin kong motivation! Go Kath! Kaya mo yan!” napatayo tuloy ako at napasigaw dahil sa frustration, buti na lamang at wala namang ibang tao dito.