sa buhay, may ups and downs, tama nga siguro yun no? kasi kahit may downs ako sa buhay, may ups din naman
"Ethan, let's end this" nandito kami sa school ngayon
"END? B-BUT WHY?" sige Ethan, magmaangmaangan at sigawan mo ko
"WHY?!? MY GOD ETHAN, YOU REALLY DON'T KNOW WHAT HAPPENED?! THEN GO, ASK THE GIRL WHO ANSWERED YOUR PHONE!!! oo Ethan, nagkukulang ako sayo, pero Ethan, sapat bang rason yun para magkaganto tayo? Wala nang pero pero, break na tayo" after saying that, I went to garden, maaga pa naman eh, wala pa naman si Kier eh
sa garden, binuhos ko lahat ng sama ng loob ko, umiyak ako habang pinipitas ang damo
"bat ganun? nakakasar, sana di nalang ako nagtiwala, sana di ko nalang sya minahal more than friend, sabi nya di naman daw kami maghihiwalay. what now? ano to? laro lang? kaasar" I burst out crying
"ano? pinaiyak ka nya? remember, bestfriends right?" O.o
"bakit ganun sya? sabi nya, di naman daw aabot sa point na maghihiwalay kami? eh bat ganto? nambabae sya, dahil saan? dahil wala akong time para sa monthsary namin?" niyakap ko sya, nasaktan ako, sobra
"pshhh, Xands, di bagay sayo umiiyak, diba ikaw si Happiness? smile naman dyan oh"
BINABASA MO ANG
Diary ng Bakla
RomanceDISCLAIMER:HIGH SCHOOL PO AKO NUNG SINULAT KO 'TO KAYA GANITO YUNG WAY OF WRITING :)
