I Love You. || Ft. Niall Horan.

Hoofstuk 10.

POV JORIEKE.

Het is nu een week dat ik te horen heb gekregen dat mn vader het ongeluk heeft gehad. Ik staar voor me uit, de jongens zijn de stad in, ik had echt geen zin om mee te gaan. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik een appje heb van Niall.

Niall: Heyy princess, how are you? Xx
Ik: mwah, gaatwel, wanneer zijn jullie terug? Misschien kunnen we even gaan voetballen ofzo, beetje afleiding zoeken :) X
Niall: ja is goed! We zijn er binnen een half uurtje. Hou van jou! Xx
Ik: hou ook van jou Xxx

Met een glimlach leg ik mn telefoon weer weg. Hij is zo lief voor me. Ik houd zo veel van hem!

"JORIEKEEEEEE" gilt Louis. Ik lach en ren naar ze toe. "BOOOYSS, i missen you guys!" We liggen allemaal in een deuk door de overdreven reacties van Louis en mij. "Heyy princess" hoor ik Niall zachtjes zeggen. "Niaaaaaaalll" schreeuw ik overdreven hard en ren naar hem toe, hij tilt me op en ik geef hem een kus. "Nouhouu, mdat wou ik ook wel" zei Louis en hij trekt een zielig gezichtje. "Sorry Louis, er is maar eeentje van jullie die zulke dingen kan verwachten." Antwoord ik met een lach. Niall begint te lachen en geeft me nog een kusje. "Jaja zo is het wel genoeg hoor" zegt Louis en laat zich in een stoel zakken. Ik pak de bal en ren naar buiten. "WIE HET LAATST BUITEN IS MOET VANAVOND KOKEN, HELEMAAL ALLEEN" schreeuw ik en hoor allemaal gestommel en hoor de jongens tegen elkaar schreeuwen wie er eerst was. "Nou Liam, het lijkt erop dat jij de laatste was" zeg ik lachend als Liam met een pijnlijk gezicht de bus uitstapt. "Tsja, dan zit er niks anders op, ik kook" allemaal beginnen we te juigen.

Na een uurtje gevoetbald te hebben liggen we met zn allen in de loungeroom in de bus. De bus rijd weer, op weg naar de volgende plek voor het concert. Ik sta op en ga naar mn bed. Niall komt me achterna. "Alles goed?" Vraagt hij. "Jaa, ik ga denk ik even mn ogen dicht doen, maak je me wakker als we gaan eten?" Hij knikt. "Ik houd van je" zeg ik zacht en geef hem een kus. Hij glimlacht en kompels wat. "Hou ook van jou" zegt ie wat duidelijker als ik heb teruggetrokken. Ik glimlach en draai me om. Ik hoor Niall nog weglopen en pak daarna mijn schrift. Ik ging helemaal niet slapen, ik had gewoon opeens inspiratie voor een nieuw liedje. Ik schrijf namelijk wel eens liedjes, maar ik zing niet, lang verhaal.

How Unfair. | me.
I looked up to the sky,
The birds where flying,
They are so free, so free.
I don't want ever stop looking.
The sky helps me against crying,
'Cause when it's raining,
I am not the only one who's crying.

How unfair, why happened this?
How unfair, but we can't do a thing about it.
How unfair, no one deserves this.
How unfair, life can be.

It breaks me, it breaks me to hear it.
You're gone, i'll never get the change to see you again, to talk to you again.
We'll never argue again, we'll never see each other again.
Why do things like this happen to us?
Why do things to this happen to anyone

How unfair, it just happend.
How unfair, i hate it.
How unfair, no one understands this.
How unfair, life can be.

Cant sleep, cant tell anyone what I'm going trough now,
It hurts so much, it hurts to much.
Is just hearing your voice again to much asked?
Is just seeing you to much asked?
I was just wondering why things like this happen.

How unfair, i miss you so.
How unfair, why happened this?
How unfair, it hurts to much.
How unfair Life can be, how unfair.
Ohooh.

Het nummer is af, nu nog een melodietje erbij. Ik loop naar de lounge waar de jongens fifa aan t spelen zijn en tik Niall aan. "Whatsupp princess?" Vraagt hij met een lieve glimlach. "Mag ik je gitaar lenen?" Vraag ik een beetje onzeker. "Yeah sure! Waarvoor?" Vraagt hij terug met een speelse glimlach. "Yeah, im not going to tell you that" zeg ik lachend terug en hij kijkt me met puppyoogjes aan. "Nee nee Horan, dat gaat niet werken" zeg ik lachend en hij geeft toe. Hij pakt zn gitaar en geeft hem aan me. "Ik zal er goed op passen" zeg ik met een knipoog en hoor de jongens lachen. Niall loopt weer terug en ik begin wat te tokkelen.

Na een poosje tokkelen heb ik een leuke melodie gevonden die er goed bijpast. Ik schrijf snel de akkoorden op en loop naar de "eetkamer" die natuurlijk niet groot is aangezien we nogsteeds in de Tourbus zitten. "Nou daar komt ze eindelijk aan hoor" zegt Liam en ik zie de jongens ongeduldig wachten tot ze mogen eten. Ik moet lachen, papa Liam heeft ze waarschijnlijk gezegt dat ze moeten wachten met eten tot ik er ook ben, haha! "Schiet nou ooooppp" zegt Niall en hij kijkt me nep-boos aan. Ik ga express voetje voor voetje naar de tafel en pak langzaam wat te eten. Als ik klaar ben kijk ik Liam aan en geef hem een knipoog. Hij moet hard lachen en iedereen kijkt ons raar aan. "Okay weird" zegt Louis en begint aan zn eten. Niall haalt zijn schouders op en begint ook te eten.

Na een halfuur zijn we allemaal klaar met eten en begin ik aan de afwas. Ik had aangeboden om af te wassen, omdat we ondertussen aangekomen waren bij het volgende stadion en de jongens Direct een overleg hadden met het team wat alles regelt enzo. Waarschijnlijk vooral over wat ze wel en niet kunnen uitspoken op stage want ja, als die niemand om hun heen hebben die zorgt dat ze geen gekke dingen doen weten we natuurlijk allemaal wat er van komt. Ik lach in mezelf en ga weer verder. Ik begin het refrein van mn net geschreven nummer zachtjes te zingen.
How unfair, why happened this?
How unfair, but we can't do a thing about it.
How unfair, no one deserves this.
How unfair, life can be. Ik krijg een brok in mn keel. De tranen beginnen op te komen en ik laat ze gaan. Het nummer gaat over hoe erg ik mijn vader mis en hoe het leven soms oneerlijk kan zijn, ik zucht en ga weer verder.