I Love You. || Ft. Niall Horan.

Hoofdstuk 31.

POV JORIEKE.
Ik word wakker van de wekker en probeer de uit-knop te vinden. De wekker tettert maar door en ik smijt hem geïrriteerd van het nachtkastje af. "Stom ding." Mompel ik en ik draai me om. Ik schrik als ik zie dat Niall niet naast me ligt. Ik kijk op mijn mobiel hoe laat het is. 4 uur sochtends?! Waarom ben ik zo vroeg wakker? Ik krijg vage flashbacks van gisteravond, het gesprek met Susan. Shit, ik moet naar het vliegveld! Daarom is Niall er natuurlijk niet! Snel spring ik uit bed em pak een zwarte jonggingsbroek en een sweater van Niall. Ik schiet erin en doe snel iets wat op een ochtendroutine lijkt. Als laatste fatsoeneer ik mijn lange bruine haar en laat het los hangen. Ik ren naar beneden en daar zie ik Louis en Paul zitten. "Niall is in de keuken ontbijt aan het maken, we vertrekken over een kwartiertje naar het vliegveld." Zegt Paul en hij staat op om me een knuffel te geven. Daarna loop ik naar Louis die ik ook een knuffel geef. Snel loop ik door naar de keuken waar Niall broodjes staat te maken. "hey babe! Wat was die bonk die we van boven hoorde?" Vraagt hij lachend en ik vertel over de wekker die niet uit wou. "Goeie oplossing princess." Zegt hij nogsteeds lachend en ik pak een broodje met Nutella. We lopen samen naar de kamer waar Paul en Louis ook zitten en beginnen te eten.

"Zullen we gaan?" Vraagt Paul en we knikken. Ik schrijf nog even snel een briefje voor Liam en Harry, met daarop dat we we zijn om Susan op te halen. We lopen allemaal naar het zwarte busje van Paul en negeren de paps die druk foto's aan het maken zijn en vragen stellen. We stappen ik en Paul begint te rijden. "Mag de radio aan?" Vraag ik na een paar minuten en Paul knikt. Hij zet de radio aan. I Was Here van Beyoncé komt erop. Dat is mijn lievelingsliedje, ik zing zachtjes mee.

"Susaaaan!" Roep ik als ik een lange meid met blonde plukken naar ons toe zie lopen. Ik ren naar haar toe en trek haar in een grote knuffel. Allebei laten we onze tranen stromen en al snel voel ik Niall en Louis meedoen met de knuffel. Als we terugtrekken kijk ik haar in de ogen. Ze staan dof, nog nooit, nooit heb ik ze zo gezien. "Ik heb je zo erg gemist meid." Zeg ik zachtjes en ze knikt. "Ik jou ook babe." Zegt ze zachtjes terug en ik geef haar weer een knuffel. "Zullen we gaan? Dan kan je je spullen rustig uitpakken en kunnen we daarna even praten." Zeg ik en ze knikt zachtjes. Met zn vijfen lopen we terug maar het busje. De rit naar huis is het stil, maar het is een fijne stilte. Als we thuis zijn aangekomen pak ik de 2 koffers van Susan uit de achterbak van het busje en zwijgend lopen we naar binnen. "Wij gaan even rustig praten, mogen we de studio even claimen?" Vraag ik aan Niall en hij knikt. Ik geef hem snel een kus en dan sla ik een arm om Susan haar middel heen. Samen lopen we naar de studio waar we neerploffen op de bank. "Vertel meis, wat is er precies gebeurt?" Zeg ik zachtjes en ze begint snikkend te vertellen.
"We waren met zijn 3en aan het shoppen, een paar weekjes geleden, toen mama opeens niet goed werd. We zijn naar het ziekenhuis gegaan waar ze vervolgens 2 dagen moest blijven voor onderzoeken. In die tijd was Vick altijd bij Tijn, en ik was alleen thuis of zat in het ziekenhuis te praten met dokters over vanalles wat er kon zijn. Na die 2 dagen hadden ze nog niks gevonden en ging het alleen maar slechter met mama. Ze kreeg medicijnen, maar omdat we niet wisten wat er aan de hand was konden ze niet precieze medicijnen geven, alleen pijnstillers enzo. Na eem week was het duidelijk; ze had een vorm van longkanker heel zeldzaam was. Ze konden niets meer doen. Ik heb mama meegenomen naar alle plekken die ze nog wou bezoeken. Vick was bij Tijn ingetrokken en sinds de begravenis van mam heb ik haar niet meer gezien." Eindigde ze haar verhaal en ze begint weer te huilen. "Sshhh, it will be okey." Zeg ik sussend en ik maak rondjes met mijn vingers op haar rug. Ze kalmeert wat en zit daarna weer voor haar huis te staren. Ik krijg kippenvel van haar blik, er is heen emotie te bekennen, ze is leeg. Ik loop maar de piano die er staat en begin I Was Here te spelen en mee te zingen. Langzaam zie ik weer kleur in het gezicht van Susan komen en ze begint mee te neuriën. Uiteindelijk staat ze op en komt naast me zitten. Door onze tranen heen zingen we samen het hele nummer af. Als we klaar zijn trek ik haar in een knuffel. Snikkend houden we elkaar vast. "Dankje Joo." Zegt Susan zachtjes en ik geef haar een zwakke maar gemeende glimlach. "Geen dank." Zeg ik. "Zullen we weer naar beneden gaan? Ik denk dat de jongens je wel willen leren kennen en misschien kunnen we wel gaan voetballen ofzo, voor de afleiding." Zeg ik en ze knikt blij. Dit is zo leuk aan Susan, het ene moment kan ze helemaal instorten, maar als je over iets leuks begint kan ze het gemakkelijk van haar afzetten en vrolijk meedoen. Samen rennen we naar beneden en ploffen om de bank neer tussen de jongens. "Jongens, dit is Susan, Susan, dit is One Direction. Jongens, wees aardig voor haar of je krijgt met mij te maken." Zeg ik en het laatste voeg ik er zo dreigend mogelijk aan toe. Iedereen ligt in een deuk en we praten nog een poosje, als Susan opeens mij naam roept. "Whatsup?!" Roep ik lachend terug, we schreeuwen naar elkaar terwijl we gewoon in dezelfde kamer zitten. "Ik heb wat voor je!" Roept ze weer terug en ze gebaard dat ik mee moet komen. Ik wurg me uit Niall's greep en loop met Susan mee. We lopen naar de logeerkamer, wat nu Susan's kamer is en ze loopt direct naar een sporttas, die ik maar al te goed ken. "Supervet! Voetbal je weer bij Jong Oranje?!" Roep ik naar haar en ze knikt. "Nouja, voetbalde." Zegt ze en ik knik begrijpend. "Maar kijk, deze kreeg ik mee voor jou, ze willen je teug meid." Zegt ze lachend en ze houd een voetbaltinue omhoog. "DAT IS ZO GAAF!" Roep ik en ik pak het aan. Ik doe snel mijn joggingsbroek en sweater uit en trek het aan. "En? Staat ie me nog?" Vraag ik en ik draai een overdreven rondje. "Beeldig!" Roept Susan en ze heeft haar eigen tinue ondertussen ook aangedaan. Samen lopen we naar de jongens die we vervolgens ook het hele verhaal uitleggen en showen onze tinue's. Al snel hebben we besloten om toch nog met zn allen naar de voetbalwedstrijd te gaan van het neefje van Louis en zitten we met zn allen ik de auto.