I Love You. || Ft. Niall Horan.

Hoofdstuk 9.

POV JORIEKE.

Ik doe mijn ogen open en kijk om me heen. Ik kijk op mijn telefoon voor de tijd, 1pm, wacht, wat?! Snel spring ik uit bed en kleed me aan. Ik pak een broodje en app Niall.

Ik: heyy, where are youu? X
Niall: we zijn in het volgende stadion waar we vanavond ons concert hebben. Je lag zo lekker te slapen dat ii je maar niet wakker gemaakt heb;) we zijn terug om 3 uur! Xx
Ik: okee, totdan X

Ik zucht en kijk om me heen. Ik zie een bal liggen, Niall zijn voetbal. Ik pak hem en ga naar buiten. Ik zoek een muurtje op en schiet de bal ertegen aan. Ik doe wat trucjes. Wow dit heb ik gemist!

"Hallooooo" hoor ik Louis roepen. Hoe kan hij altijd, echt altijd, vrolijk zijn?! "Heyy" antwoord ik en de jongens ploffen op de banken in de loungeroom. "Someone's sad" hoor ik Niall zeggen. Ik sta op en ren naar hem toe. "NIAAAALLL, I MISSED YOUU" Iedereen inclusief Niall moet lachen om mijn overdreven reactie. "Better?" Vraag ik met een brutale blik aan Niall. "Much better" antwoord hij met een lach.

POV NIALL.

We zitten met zn allen in de loungeroom als Jorieke haar telefoon gaat. Ze staat op en loopt weg om hem op te nemen. Ik ga verder met het spelletje wat ik aan het doen was.

POV JORIEKE.

Ik hoor mijn telefoon overgaan en neem op.
(Ik) Hallo, met Jorieke.

Hallo, Bart Brand hier. Ik bel over uw vader, Marc simons?

Ja, wat is er? Vraag ik onzeker.

Bent u bij mensen waar u mee kan praten?

Ja hoezo?

Ik moet u helaas vertellen dat uw vader een ongeluk heeft gehad met een bus.

Ik schrik. Ik staat voor me uit en krijg tranen in mijn ogen.
Huh? Wat zegt u?

Uw vader heeft een ongeluk gehad. Hij heeft het helaas niet overleeft. Mijn medeleven.

Ik begin harder te huilen.
Hoe is het gebeurt?

De buschauffeur zag hem niet toen hij overstak. Het spijt me. Gaat u anders naar uw vrienden om troost te zoeken? Dat lijkt mij het beste voor nu. Nogmaals, mijn optechte medeleven.

J-Ja euh, t-tuurlijk. Sotterde ik en hing op. Ik staar levenloos voor me uit. Ik leg mijn hoofd in mijn handen. "Babe?! Wat is er?" Hoor ik Niall zeggen. Ik zeg niks terug en moet harder huilen. Ik kijk op en staar weer voor me uit. Ik zie dat alle jongens zich inmiddels hebben verzameld en allemaal een vragende blik hebben. "H-hij is d-dood." Antwoord ik en begin weer te huilen. Niall trekt me in een Horan Hug. Ik leg mijn hoofd tegen zn borstkas aan en hoor hem ook snikken. "W-wie?" Brengt hij stotterend uit. "Papa" zeg ik en iedereen schrikt. "Omg" hoor ik alle jongens zachtjes zeggen. Ik verstop mijn hoofd en Niall's sweater en huil.

"Heyy" zeg ik en kijk op. Ik lig op de loungebank en de jongens zitten om me heen. "Hey babe" zegt Niall en een slappe glimlach. "Het is echt he" fluister ik en er lopen weer tranen over mijn wangen heen. Niall trekt me op zijn schoot en wrijft over mijn rug. "Sshtt" mompeld hij en gebaart dat de jongens even weg moeten. Nu zijn we alleen. "Het is mijn fout" zeg ik tegen Niall en hij kijkt me verbaast aan. "Ik heb gezegt dat hij best kon gaan, ik heb gezegt dat hij mog gaan!" Zeg ik, boos op mezelf. "Stop, zegt Niall, dit wil ik niet, maar dan ook niet horen!" Zegt hij met frustratie in zijn stem. Ik kijk hem met betraande ogen aan en zie dat Niall ook tranen over zijn wangen heeft lopen. "Ik wil dat je dat nooit, maar dan ook nooit meer zegt." Ik knik en ga weer tegen hem aanliggen.

POV NIALL.

"Ik wil dat je dat nooit, maar dan ook nooit meer zegt." Zeg ik tegen Jorieke en ze knikt. Ze legt haar hoofd weer tegen me aan en ik zucht. Ik kan het niet geloven. Marc, dood? Ik zucht weer en sta op. Ik til Jorieke op en leg haar in haar bed. Ik ga naar buiten en zie de jongens zitten, "en?" Vraagt Liam. Ik schudt mijn hoofd en barst weer in tranen uit. De jongens trekken me in een groepsknuffel. "Misschien moeten we naar Simon gaan om het te vertellen. Dan kan er rekening mee gehouden worden als we een concert hebben morgen." Ik knik en loop met de jongens naar het kantoor van Simon.

En poosje later hebben we alles uitgelegt en hebben we een plan gemaakt. Het concert gaan wel door alleen dan in het teken van rouw, dus rustige liedjes en een speech, die ik ga geven als eerbetoon aan Marc. Ik loop naar de bus en zie dat Jorieke weer wakker is en aan het tafeltje zit. "Heey babe" zeg ik en ze kijkt achterom.

POV JORIEKE.

"Heey babe" hoor ik iemand zeggen en ik draai me om. Ik zie Niall wat onzeker in de deutopening staan. Ik ren naar hem toe en spring in zn armen. "Ik hou van je" zeg ik en ik geef hem een kus. Hij glimlacht. "Hoe gaat het?" Vraagt hij. "Mwah" antwoord ik. het gaat eigenlijk heel slecht, ik bedoel, mijn vader is dood. Bij de gedachte alleen al dat ik hem nooit meer kan zien en nooit meer zijn stem zal horen schieten de tranen me in mijn ogen. "Heyy, het is goed, laat maar stromen" zegt Niall tegen me als hij ziet dat ik keihard aan het vechten ben tegen mijn tranen. Ik glimlach zwakjes en ga bij hem op schoot zitten. Ik ga met mijn hoofd tegen zijn borst aan liggen en val in slaap.