I Love You. || Ft. Niall Horan.

Hoofdstuk 32.

POV JORIEKE.
Het is een week geleden dat Susan hierheen gekomen is en het is supergezellig! We zitten met zn allen aan de tafel te eten, Danielle is er ook en Louis en dus weer helemaal happy.
"Dus, over de Tour.." Begint Liam. Iedereen mompeld wat en word chagerijnig. "Moeten we het daar nu per se over hebben?!" Snauwt Louis. WoW, zo'n reactie had ik niet van hem verwacht. "Louis, Liam heeft wel gelijk, we moeten er toch ooit weer over gaan praten." Zeg ik geïrriteerd. "Kunnen we ook een andere keer doen." Zegt hij bot en loopt dan weg. Danielle zucht en gaat achter hem aan. "Wat is er mis met hem." Zucht ik. "No idea." Reageerd Susan. "Ik denk dat hij het gewoon vervelend vind dat Danielle niet meekan." Zegt Niall en ik knik. "Ja, dat zal het wel zijn. Laten we in ieder geval nu nog even met zn allen iets leuks gaan doen!" Zeg ik om iedereen wat op te vrolijken. "Ja! Zullen we naar FCL gaan? Die voetbalclub van Londen?" Zegt Niall en iedereen knikt instemmend. "Goed idee! Ik ken Marc daar, die kan ons vast wel even naar binnen loodsen zodat we kunnen voetballen zonder fans en paps daar." Zegt Louis die opeens weer achter ons staat. Ik schrik me lam en spring overeind. "LOUTJEEEEH" Schreeuw ik overdreven en ren naar hem toe. Ik spring op zijn rug maar we vallen samen op de grond. "Dat ging soepel!" Lacht Danielle en ik kijk haar met tranen van het lachen in mijn ogen aan. "Tsja.. Ehm.." Zeg ik lachend en Niall helpt me overeind. Ondertussen staat iedereen om ons heen te lachen en Louis staat ook op. Hij pakt zijn telefoon en beld Marc.
Een paar minuten later komt Louis de woonkamer inlopen waar we ons met zn allen verzameld hebben. "De spelers zijn zelf ook aan het trainen maar het is een training zonder bezoekers, alleen maken ze voor ons een uitzondering." Zegt hij blij en iedereen juigt. Susan, Danielle en ik rennen als een speer naar boven en rennen naar onze kamers. Danielle rent met mij mee, aangezien ze geen voetbalkleding heeft. Een minuutje later komt Susan ook aanrennen en gaan we snel de badkamer van mij en Niall in. "Niall kan we bij Louis omkleden." Zeg ik en we lachen. "Hij heeft daar toch geen kleding." Zegt Susan lachend en ik knik. "Ik heb snel zn Derby shirt en broekje op ons bed gelegt dus die kan hij zo meenemen." Zeg ik. "Slim." Antwoorden Danielle en Susan tegelijk en lachend kleden we ons om. "Cool shirt!" Zegt Susan als ik me omdraai. Het is een Derby shirt waar 'Miss. Horan' Op staat, die heeft Niall gegeven toen we een twee daagjes naar Ierland waren geweest. "Thanks! Ik heb die van Niall ook klaargelegd, dus dan passen we mooi bij elkaar!" Zeg ik met een glimlach. Susan en Danielle knikken. We lopen de badkamer uit en ik zie dat het setje wat ik had klaargelegd al weg is, dus zijn de jongens waarschijnlijk ook al klaar. Susan en Danielle rennen al schreeuwend de trap af en ik ren er achteraan. Als ik bijna bij de laatste trede ben spring ik van de trap. Dat had ik beter niet kunnen doen, want een flinke pijnscheut schiet door mijn linkerknie. Shit, ik denk direct weer aan wat Juliet gezegt had toen ik weer mog sporten na mijn blessure. 'Als je een steek of iets voelt, been omhoog en rust houden." Ik spik en sta op. Ik probeer of ik nog kan lopen. Ik zet een stap en direct voel ik pijn, maar geen hele erge dus ik besluit door te zetten. Ik zet een gemaakte glimlach op en loop de kamer binnen. "Hoi!" Zeg ik en loop naar Niall. "Zullen we gaan?" Vraagt Liam en ik knik snel. Ik laat iedereen voor en ik loop voorzichtig achter de mensen aan naar buiten. Gelukkig heeft Niall niks door, denk ik bij mezelf en sluit de deur achter me. "Leuke shirts!" Zegt Louis tegen Niall en mij en ik knik enthousiast ja. We gaan het busje in en ik zie Paul al zitten. We begroeten hem en hij begint te rijden.

"Ik ga even zitten." Zeg ik tegen Niall en loop naar de stoeltjes. Mijn knie bonkt als de nete, maar ik heb Niall nog niets verteld. Hij heeft echt veel plezier, ik wil niet dat hij zich zorgen gaat maken over mij. Ik zucht en laat mijn hand op mijn knie rusten. Langzaam wrijf ik eroverheen met mijn hand en merk dat de pijn afzakt. "Hey, is alles oke?" Hoor ik een lieve stem vragen. Liam. "Jahoor." Antwoord ik terug en ik kijk Liam aan. "Last van je knie?" Vraagt hij en ik knik. Ik bijt op mijn lip, ik hoop echt dat hij niks tegen Niall gaat zeggen. "Hoe lang al Joo?" Vraagt hij en de bezorgdheid is in zijn stem te horen. Ik vertel het verhaal en Liam kijkt me doordringend aan. "Je moet het aan Niall vertellen Joo, hij kan je helpen." Zegt hij en hij loopt weer weg. Ik zucht. Ik pak mijn telefoon en besluit een spelletje te gaan doen.
"Hey babe!" Hoor ik Niall naast me zeggen en ik kijk op van mijn telefoon. "Hey." Zeg ik en richt me weer op mijn telefoon. "Whats up?" Vraagt hij bezorgt en ik zucht. "Kom op princess, ik weet dat er wat is." Zegt hij en ik kijk naar mijn roze voetbalschoenen. Ik voel 2 vingers onder mijn kin en mijn hoofd draait naar die van Niall. Ik kijk recht in zijn blauwe ogen die bezorgt staan. Ik zucht weer en vertel het hele verhaal nog een keer. "Maar waarom heb je niks gezegt?" Vraagt Niall lief en ik haal mijn schouders op. "Weet niet, je had er zo veel zin in en ik wou gewoon niet tot last zijn." Zeg ik en Niall trekt me in een HoranHug. "Princess, jij bent nooit tot last en de volgende keer wil ik dat je het gewoon zegt oke?" Ik knik en knuffel hem terug. "zullen we teruggaan?" Vraagt Niall en ik knik. Ik wil opstaan maar Niall houd me tegen. "Klim op mijn rug, dan hoef je niet te lopen." Zegt hij en lachend spring ik op zijn rug. We gaan met zijn allen terug naar huis en ik pak direct mijn brace voor mijn knie en doe die om. Beter, denk ik bij mezelf en ik strompel de trap af. We hangen met zijn allen in de woonkamer op de banken en besluiten Ted 2 te kijken. Ik voel mijn ogen zwaarder worden en val tegen Niall aan in slaap.