Karamsar

-saplantılı?-

Eve vardığımızda mesaj geldi. Gizli numara.

'İnstagramdan açık saçık fotoğraflarını kaldır. Yoksa sonu kötü olur'

Korkmuştum. Kim olduğunu bilmiyordum ama tahmin edebiliyırdum. Arkasından mesaj attım.

'Kimsiniz?'
Beklemeyeceğim bi cevap aldım arkasından.

'Aşığın!'

Cevap vermemeyi düşündüm. Eğer cevap verirsem devamı gelebilirdi. Ben de cevap yazmadım. Odama çıkıp üstümü değiştirdim. Sonra da çalışma masama oturup test çözmeye başladım.

***

Uzun bi süredir test çözüyordum. Artık yeteceğini düşündüm ve kitabı kapatıp yatağıma uzandım. Tabletimi elime alıp wattpad a girdim. Annem herzaman söylerdi. Wattpad karakterleri ile kafa bulduğumu sanıyordu. Evet belki okuduğum hayal ürünü olan erkeklere aşık olabiliyordum ama en azından gerçek dünyadaki erkeklerden kıyasla hiç can yakmıyorlar. Bi an düşündüm de benim hiç sevgilim olmadı. Neden böyle düşündüysem artık.

Wattpad'den en sevdiğim hikaye olan Liseli Psikopat kitabını açtım.

***

Okumam bittiğinde tableti yanımdaki sehpaya koydum. Telefonumuda şarja taktım ve yattım.

***

Uyandığımda saatin daha 5:24 olduğunu gördüm. Kalktım ve duşa girdim çünkü erken kalktıysam tekrar yatamam ben. Duştan çıkınca okul kıyafetimi giydim saçlarımı düzelttim ve zamanım varken Eda'ya ve bana kahvaltı hazırladım. Saat çoktan 7 olmuştu. Edanın kalktığını gördüm. Duş almıştı sanıyorum çünkü saçları ıslaktı. Üstünü giyinmişti. Masayı gördüğünde sırıtmaya başladı. Uzun zamandır tam olarak kahvaltı etmemiştik. Oturup kahvaltı ettik ve çantalarımızı alıp okula yola çıktık.

***

Okula geldiğimizde içeri girdik. Girer girmez karşıma çıkan kişi efe olmuştu. Bugün saçını hafif şekillendirmişti. O eşi benzeri olmayan saçlar... bilemiyorum hoşuma gidiyor. Ama onu sevdiğimi söylemiyeceğim. Sonra beni küçük düşürür. Onun gibi biri bana bakmaz. Aslında çirkin değilim ama bu okulda bulunan kızların altına kalırım. Bunu düşünürken hiç kımıldamadığımı farkettim. Evet belki biraz çaktırıyorum ama elimde değil. Kendiliğinden oluyor. Hareket edip yanından geçip gidecekken benim kolumdan tuttu. Heyecandan kalbimin sesi uzaktan duyulacak kadar fazlaydı. O kadar hızlı atıyordu ki kalbim. Ölecek gibi hissediyordum. Beni kendine çevirdi. Yüzümün kızardığını hissedebiliyordum. Görmemesi için başımı önüme eğdim. Bişey söylemesini beklerken sadece susuyordu. Kafam hâlâ önüme doğru eğikken konuştum.

"Sadece susmak için mi beni tuttun?"

"Neden benden kaçıyorsun?"

"Kaçmıyorum ne alaka sadece seni daha tanımadığım için konuşmak istemiyorum"

"Olabilir beni tanımıyorsun. Ama dün tanımadığın kişiyle mesajlaştın"

Başımı kaldırdım ve
"Sendin dimi?" Dedim

"Belki"

"Numaramı nereden buldun?"

"Önemli olan o mu?"

"Soruma soruyla karşılık verme."

"Tamam Eda dan aldım oldu mu?"

"Olmadı. Dün neden kimsin dediğimde aşığın dedin"

"çünkü doğru olan bu"

"Ben bilmiyormuyum sanıyorsun. Sen beni istemezsin. Senin zevkin beden daha güzelleri olmalı"

"Ya bu kalp seni istiyorsa" dedi ve hafif gülümsedi. Vücudumdaki tüm kan yanaklarıma hücum ederken şaşırmış bi şekilde ona bakıyordum.

Biraz geç gelen bi bölüm oldu üzgünüm. Okuma var ama vote ve yorum yok beğenmiyorsanız yorumda neden beğenmediğiniz yazın lütfen. Beğeniyorsanız da vote verirseniz mutlu olurum.