Karamsar

-Sürtük?-

(Multimedya-damla)

Daha fazla yanında durursam heyecandan ölebilirdim. Bu yüzden hızla okula doğru yürüdüm. Eda'nın nerede olduğunu bulmaya çalışırken bi yandanda ona ne yapmam gerektiğini düşünüyordum. Eda'yı aradım. Açtığında sesinde korku var gibiydi.

'Bana sakın kızma seni gerçekten seviyor gibi. Bu yüzden numaranı verdim.'

'Ya sen nasıl bana sormadan numaramı verirsin. Biliyorsun ki çocuk yakışıklı. Anlatılamayacak kadar. Bu yüzden beni sevemeyeceğini anlaman gerekirdi. O beni sevemez.'

'Bal gibi de sever. Sen karamsarsın. Allah Allah ya çocuk yakışıklıysa sende güzelsin. Ne var bunda sevebilir'

'Ya tamam kapat.'

Telefonu kapatınca sınıfa hızlı adımlarla ilerledim. Dersin başlamasına çok az kalmıştı. sınıfa girer girmez yerime oturdum. Çantamdan gerekli malzemeleri çıkardım ve hoca gelene kadar başımı sıraya koyup beklemeye başladım. Bi süre sonra Eda gelmişti. Evet belki kötü bişey yapmamış olabilir. Ama bana sormadan numaramı vermesine kızmıştım. Efe sınıfa girip arkamdaki sıraya oturduğunda, oraya oturacağını unutmuştum. Bu kadar yakın olması güzeldi belki. Hani sınıfta sevdiğin biri vardır. Ama çok uzağındaki sırada oturur. İnsan üzülür ya. Bende şuan arkamda oturduğuna hem seviniyor hemde üzülüyorum. Yakınımda olduğuna seviniyorum. Ama beni sevmeyeceği düşüncesi ile de üzülüyorum. Belkide sadece saplantılı! Ya da takıntılı. bâzı erkekler vardır ya. Elde edemeyecekleri şeyler için ne olursa yaparlar. Bence şuan efe de öyle.

Hoca içeri girince kendimi toparladım. Hoca yerine oturunca dersi anlatmaya başladı.

***

Ders bitmişti. Tenfüste Eda ve ben sınıftan çıkmamıştık. Diğer herkes çıkmıştı. Nedenini anlayamamıştım. Eda zorlamıştı çıkmamamız için. Bi süre öylece bekledim. Eda konuşmayınca sınıftan çıkmaya yeltenmiştim. Eda bişey yapmamıştı. Ancak ben kapıyı tam açacakken içeri Efe girince yanlışlıkla birbirimize fazla yakın olmuştuk. Aramızda hiç yok denecek kadar boşluk vardı. Bu beni hem rahatsız ediyor, hem de mutlu ediyordu. İlk defa birbirimize bu kadar yakındık. Kendini bana daha çok yaklaştırmıştı. Beni belimden sardı ve dudaklarını benimkilerle buluşturdu. Heyecandan kalbim yerinden fırlayacak gibiydi. Ama bi dakika. Ben ne yapıyordum. Bana sürtük dememeliydi. Belki benim ilkim o olabilir ama ben onun ilki değildim. Belkide benden önce çok kişi vardı. Kendimi aniden geri çektim. Bana anlamaz bakışlar atarken bağırdım. BEN SÜRTÜK DEĞİLİM!!!