Duisternis

Diana

Heeey ,ik ben weer begonnen dus voor de mensen die dit verhaal leuk vonden is dit goed nieuws ( als deze mensen bestaan vind ik ze geweldig want ik schrijf niet alleen voor mezelf ). Deze chapter heeft nog wat geschiedenis dus even volhouden want hierna komt snel weer de actie en spanning ^_^.
Wat ik heb ondekt is dat het heel belangrijk voor mij is als je comment op mijn werk dus doe dat alsjeblieft als je tijd hebt ( serieus het is mijn motivatie dus doe het).
Oke hiermee begin ik na een lange tijd weer een chapter.

'We moeten wat bespreken,' zei ik tegen haar. Verschrikt keek Diana naar mij op , angst was voor een miliseconde te zien in haar ogen.Het was als een dier die zijn dood nabij zag. De angst was alleen niet gericht op mij , het leek eerder alsof het op iedereem behalve mij gericht was. Haar gezicht was snel weer een emotieloos masker.

'Diana , wat is er aan de hand , waarom gedraag je je zo anders dan in het dorp ? Ik snap dat dit alles zo plotseling is gebeurd is maar normaal pas je jezelf zo makkelijk aan aan nieuwe situaties. ' Diana was slechts drie jaar oud toen ze in mijn dorp kwam. Haar draakachtige ogen vielen meteen op , maar het was geen al te bijzonder geval , veel soorten wezens hadden die. Ze had een intilligentie veel hoger dan die van haar leeftijdsgenoten , zo als de andere in het dorp was zij ook een weeskind. Maar het verschil met de meeste andere was dat ze door haar moeder verstoten was , dat was hoe zij het vertelde. Wie die moeder was of waarom ze verstoten was wou ze niet vertellen. Het lijk bijna alsof ze geen verdriet voelde , alsof ze het rechtvaardig vond dat ze was weggestuurd.

Binnen een paar uur had ze al haar plek gevonden in het dorp. Ze leerde snel en kon zich  aanpassen aan elke situatie. Ze had een serieuze , veeleisende en soms ook grove persoonlijkheid. Het zou niet als een persoon klinken die snel vrienden kon maken als het niet was voor haar goede intenties. Ze was al snel een van de populairste kinderen. Dat ze zich nu anders gedraagte was heel raar voor haar , ze had zich nog nooit afgeweken van haar persoonlijkheid.  'Het heeft niks met deze reis te maken ,' mompelde Diana , haar ogen gericht op haar nagels. Er was een minutenlange stilte , een die geen van ons beide wilde breken.

'Ik ben gewoon bang ,' zei Diana uiteindelijk, enkele tranen stroomden langs haar wang. Diana was nog nooit bang geweest en heeft al helemaal nooit gehuild. Ik keek in verbazing naar de emotie die ze me toonde , er was hier iets flink mis. Geduldig wachtte ik op het antwoord , ze zuchtte en veegde haar tranen weg. ' Ik denk dat ik het maar gewoon moet vertellen , jij bent een van de weinige waar ik dit aan durf toe te vertrouwen en om eerlijk te zijn heeft het ook niet veel zin om het in deze situatie geheim te houden,' een korte pauze. ' Mijn geboorte komt er aan ,' ze zei het met een serieus gezicht , het leek alsof ze niet door had hoe absurd het klonk. Ik had willen vragen wat ze er mee bedoelde maar ik wist dat als ik stil bleef de antwoorden vanzelf zouden binnen stromen . 'Het is onhandig dit nu te vertellen want het is een lang verhaal maar het moet maar , alleen één voorwaarde ; vertel dit aan niemand zelfs niet aan Eric , ik wil het op een gekozen tijd zelf tegen hem zeggen. Mijn leven kan afhangen van wat ik je nu ga vertellen dus moet je dit ten alle kosten verborgen houden.'

Diana keek me een tijd in de ogen , langzaam verplaatste haar hand zich naar haar linkerpols waar ze al een tijdje een verband droeg. Ze wikkelde de witte stof los en er verschenen donkerrode glimmende voorwerpen die zich in haar huid hadden genesteld. De voorwerpen hadden een schubachtige structuur en vorm en kleurde perfect bij haar wijnrode haar. Daarna haalde ze beide van haar leren handschoenen van haar handen af , haar handen zagen er normaal uit op de gekromde  zwarte nagels af. Ze waren dikker dan die van een normaal mens en ze waren rond inplaats van plat. Het deed een beetje denken aan een haaientand maar dan groter. Ik had amper tijd om verbaast te zijn want ze was al verder bezig. Toen ze haar rode haren omhoog trok verschenen er puntige oren en kleine hoorns. De oren hadden op de punten dezelfde schubben als die op haar arm. Toen Diana klaar was deed ze alles wat ze had veranderd weer terug waar het was.