Kabanata 1

1.4K 19 1
                                    

Kabanata 1

Excuse me

"I'm just... fucking NOTHING"

Hindi naman nila ako kailangan. Ano pang silbi ng patuloy kong mabuhay kung hindi naman nila ako kailangan? Hindi nila ako kailangan kasi para sa kanila isa lang akong basura. Isa lang akong lapastangan sa buhay nila. Sa tingin nila isa lang akong dagok sa buhay nila.

I'm a failure. I'm a fucking failure. I'm a fucking black sheep of their life!

'Pag titignan nila ako parang nasa akin ang lahat ng problema. Kaya basta basta nalang nila akong saktan kasi ako yung pasakit sa kanila.

Fucking shit! I'm just fucking shit NOTHING! Bullshit!

Pinalis ko agad ang luhang lumandas sa gilid ng mga mata ko. Fucked!

Hindi dapat pinag-aaksayaan ng luha ang mga taong ang tingin lang sakin ay isang walang kwenta!

My precious tears are not deserves for the people who don't IMPORTANT. Umalis ako sa bahay namin para hindi na ako pag-initan ng ulo nila.

Sa puro mapanghusgang mga taong naninirahan sa bahay na yon. Sa bahay na puno ng mga sinungaling at walang modong tao.

"Margarita please..." utos ko sa bartander na kanina pa sulyap ng sulyap sakin.

Wala akong pakealam kung may nakakakita saking umiiyak. Nasasaktan. Wala akong pake. Tutal wala naman akong kwentang anak.

"Margarita. Ehem..." inabot na ng bartender ang alak na gusto ko.

"What?" Paangil kong tugon bago kinuha ang kopita ng alak.

"Don't waste your tears, Miss. Masyado kang maganda para umiyak lang."

"Tsk." hindi ko na pinansin ang sinabi nya. Kilala ko na ang mga lalaking ganyan. Flirt. tsk!

Inisang lagok ko lang ang margarita at umorder pa ng isa.

Wala akong pakealam kung umuwi akong lasing basta ba ay mawala ako sa puder na iyon.

Tulala lang ako sa counter. Patuloy na nagpe-play sa aking utak ang eksenang nangyari kanina. Ghad.

Get a grip, Arial!

I ordered again. This time it's wiskey.

Kapag whiskey ang ininom ko siguradong masusuka ako nito. Ngayon lang ulit ako iinom ng whiskey. Hindi bale at last ko na tong shot at uuwi narin ako sa condo ko.

Ayokong umuwi ng bahay. Bakit ako uuwi sa bahay na yon na puno ng mapanghusgang tao kung meron naman akong sariling bahay? Like duh. Wala lang ang Daddy ko dun kaya kung saktan man nila ako ay basta basta nalang.

Porket wala ang Daddy ko. tsk! Makakaganti rin ako sa kanila. Mga pakitang tao! Ang bait-bait kapag nasa bahay ang Daddy ko pero kapag wala, mga walanghiya! Kung mga umasta e mga anak ni Satanas!

Nagulat ako ng biglang may naghiyawan sa may bandang sofa. Hindi ko na sana titignan kaso biglang lumakas ang tilian nila.

Paglingon ko sa bandang sofa na may naghihiyawan. Malapit lang sa pwesto ko yung sofa.

Nakita kong may nagbobody shot. Yung babae nakahilig na sa sofa habang yung lalaki ay nasa may bandang cleavage na yung ulo nya. Hindi ko masyadong maaninag dahil nanlalabo na ang aking paningin.

Kinusot ko ito kaya lumiwanag ng kaunti ang paningin ko. Nanlaki ang namamaga kong mata ng biglang iangat ng lalaki ang ulo nya at nakita kong si ELIJAH MONTEFALCO?!

Sya yung nag bo- body shot! Shit! Montefalco's here?!

Hindi pa masyadong nagsisink in ang mga nasaksihan ko ay biglang tumayo yung babaeng namumula ang mukha na nakahilig kanina sa sofa.

Until I Met Him (Fan-Fiction) Azrael Ian Montefalco IIITahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon