Pembe ve Sen

Benim Kahramanlarım

Hayatın bana sırtını döndüğü zamanlardı.. Kimseler yoktu, olmayacaktı. Yarınım' da, yakınımda da kabul görmüyordum kimseyi. Kilitlenmiştim ben aşka.. 

Sonbaharın ürkekliğinde attım kendimi dışarıya.. Yürüdüm ama yolun nereye götürdüğünü bilmeden.. Evet yalnızdım. Ve yalnızca başıma üşüşen altın sarısı yaprakların farkındaydım. Sahile giden yolda olduğumu anlayınca yolumu değiştirmedim ve amansızca yürümeye devam ettim. İleride masmavi uçsuz bucaksız denizi görünce, kalbimi iyi geleceğini düşündüm ve bir kayalığın üstüne attım bedenimi. Sigaramı yaktım ve denize karşı içmeye başladım. Ağlasam nedensizce bitermiydi yorgunluk.. Anlatsam birilerine susarmıydı yüreğim Aşk'a? 

Kitaplarla Tam' da böyle bir durumda tanıştım. Baktım ki her aşkta aşkı değil ihaneti buluyorum. Bende kitap karakterlerine aşık olmaya başladım. Hayatın acımasızlığında beni uçurum kenarından çekip alan kahramanlarım.. Kitap Karakterlerine aşık olmak delilik değildir :)