The Goodgirl with the Bad Secret (discontinued)

hoofdstuk 14

*triiiieeeeeng*
'Ergh stomme weeker.' Kreunde ik. Ik sloeg mijn wekker uit en klom met veel moeite uit bed. Ik liep naar mijn kast waar ik mijn kledeing voor vandaag al had klaar gelegd. Mijn oog viel op een stapel zwarte kleding. Natuurlijk! Mijn Dark Warrior outfit. Vandaag was de dag. Ookal was het gisteren nog maar geregeld, dat maakt niks uit. Ik kan wel... Ik kan wel... Ik heb geen idee wat ik wel kan. Ach, dat boeid niet.
En het leukste van al aan vandaag... Ik mag Jake in elkaar slaan. Maar ik moet voorzichtig doen. En ik denk dat het nog best moeilijk word, al is het niet echt een gevecht, meer vriendschappelijk. Oke dat is raar maar hoe moet ik het anders uitleggen.
Ik heb dan een heel Warrior pak aan. Om me zo onherkenbaar mogelijk te maken, draag ik zwarte kleding maar, met helm achtig masker ding met een stem vervormer in. Niemand behalve, mijn vriende en dus deels de bende, weeten dat ik het ben. Zelfs mijn vader weet het niet. Oké maar we dwalen af, eerst nog een halve dag school.
Nadat ik alles had gedaan, mijn Warrior kleding in een extra tas gedaan, en voor de rest de normale dingen.
Als ik ook had gegeten nam ik mijn fiets en ging opweg naar school.

Op school aangekomen ga ik direct naar mijn locker toe. Caro staad me er optewachten met een heel boos gezicht. 'Hey girl.' zeg ik zo onschuldig mogelijk. Ik snap precies waarom ze boos is. Na vijf minuten heeft ze nog steeds niet geantwoord. 'Oké, oké het spijt me dat ik je gisteren niet sprak en dat ik niks heb gezecht over straks maar, aub vergeef het me?' ik vroeg het met één van mijn liefste glimlachjes op mijn gezicht. 'Goed, ik kan toch ook niet boos op je blijven.' 'Jeeej!' Ik knuffelde haar stevig en samen liepen we dan naar de les.

De rest van de dag liep zoals gewoonlijk en het was bijna tijd.
Ik liep naar buiten. Ik had me al omgekleed dus dat zat goed. Ik liep naar de afgesproken plaats Jake was er al. Nieumand zag me eerst aankomen want, ze stonden met hun ruggen naar mij toe. Jake stond wel naar mij. Zijn ogen vonden me en iedereen draaide zich langzaam om. Er waren een hele hoop toeschouwers. Als stuin voor Jake, en de mense die fan zijn van de Dark Warrior en die me dus graag zien. Ik liep rustig naar de groep toe. Mijn ogen gleden over de meenichte mensen. Ik stopte een meter van Jake af. 'Hey' zei hij met zijn beroemde grijns. 'Kijk uit of ik sla die grijns zo van je "perfecte" gezicht af.' siste ik. Ik kreeg ook een grijns op mijn gezicht, aleen kon je die niet zien door dat masker ding voor mijn gezicht. Ik hoorde zijn hese lach. 'Haha, gewel-' Hij werd afgekapt door een stem die 'Heey' riep. Iedereen draaide zich om naar de stem.
Als versteend stond ik aan de grond genageld. Die stem, hij kwam van de laatste persoon die ik vandaag wou zien. Die persoon die ik liever noout meer zou zien. En ik denk dat jullie nu wel weten wie het is? Jep, inderdaad. NATHAN. Hij kwam op me af gestapt. Even dat jullie het weeten. Nathan weet dus ook dat ik, Skyler, de Dark Warrior ben.
'Hey warriortje.' zei hij spotend. Ik wou iets zeggen maar Jake was me voor. 'Wat moet je Nathan' siste hij. Wacht?! Jake kent Nathan. WAT?! Hoe?! Wat?! Mijn gedachte worden verstoord door Nathan. 'Ik kom iedereen hier wat vertellen.' Hij zei het met een gemene grijns en knioogde naarmij. 'Ik kom wat interessant info brengen over Warriortje hier.' Iedereen keek verbaasd naar Nathan, ook Jake en ik. 'De Datk Warrior is...' 'Stop' riep ik naar hem. Ik ging dichter naar hem toe. 'Wat wil je Nathan?' 'Oh je weet wat ik wil.' 'Ja dat weer maar je krijgt.het.niet.begrepen!' Hij knikte. 'Jullie geliefde Warrior is een meisje!' riep hij. Ik hoorde iedereen verbaasd naar adem hapen. Ook ik. 'Ik doe er alles voor Sk-' 'Zwijg' riep ik. 'Is het waar?' vroeg Jake plots. 'Ik... Ik... Ja. Het is waar' zij ik zacht. Hij knikte. 'Moet ik nog wat vertellen?' zei Nathan toen. Plots kwam Bram er tussen. Ik wist niet eens dat hij er ook was. 'Laat haar met rust!' riep hij in zijn gezicht. 'Als ze me geeft wat ik wil, dan wel, anders nooit.' Bram keek me nu vragend aan. 'Wat bedoeld hij?' 'Dat is tussen ons, dus hou je er buiten!' zei ik kwaad. Hij knikte. 'Oké ik doe het.' zei ik dan tegen Nathan. Uit het niets kwam er een zwart bussje aan gereden. 'Daar heb je onze lift al' zei Nathan. Hij legde zijn arm op mijn onderrug en duwde me naar de auto. 'Wacht laat me nog een ding tege Bram zeggen.' Hij knikte. Ik liep naar Bram wn gaf hem een knuffel. Dat zsg er vast raar uit in mijn pak. 'Pas goed op jezelf.' 'Jij ook. En ik kom terug hij houd me niet vast ik ben deze avond, of morge, terug thuis oké.' hij knikte. Ik haf hem nog een laatste knuffel en liep terug naar Nathan. Hij sloeg zijn arm weer om me heen en samen liepn we richting het busje.
Eenmaal ingestapt werd ik op de grond geduwd. Er werd een doek voor mijn neus en mond gedaan. Alles werd licht in mijn hoofd. Het laatste wat ik hoorde was Nathan die fluisterde: 'We gaan het heel leuk hebben samen.'

Nieuw hoofdstuk en sry als je wat langer moet wachten. Ik heb wel inspiratie maar niet altijd even veel zin om te schrijven en sry voor het korte stuk er komt vast snel een vervolg. En Babette het is gebeurd nu hoef je niet meer te zagen.
En fijne feestdagen nog veel plezier.
Toedels xx