The Goodgirl with the Bad Secret (discontinued)

Hoofdstuk 17

'biep biep biep' mijn wekker ging of. Ik klopte met al mijn kracht op het ding. Vreemd ik hoorde een zacht auw uit mijn wekker komen en hij voelde zo zacht alsof hij haar had. Ik sprong recht toen ik mebedacht dat wekkers niet spreken en ook geen haar hebben. Ik keek naast mijn bed. Bram lag op de grond met een gezicht vertrokken van de pijn. 'Waarom lig je daar?' vroeg ik iets wat verward. 'Ik kwam je wakker maken en mevrouw moest mij perse slaan. Ik ben geen wekker.' zei hij boos. Ik lachte en stapte uit bed. Bram stond ook op 'We gaan eten'Zei hij nog voor hij naar beneden liep. Ik zuchte nog eens diep en stond toen ook maar op. Ik keek op mijn gsm hoe laat het was. Ik zag opnieuw het bericht van Nathan. En een nieuw bericht? Dat had ik toch nog niet bekeken. Ik las het ook. Het was zoals verwacht. Ik bedacht me net dat ik iets moest verzinnen om weg te komen uiy mijn huis zonder vragen. Ik belde hem gewoon. Ik toesten zijn nummer in. Na een paar keer over gaan nam hij op. 'Met Nathan.' zei hij. 'Hey Nathan.' antwoordde ik. 'Aah Sky wat is er belle?' 'Ehm ja ik moet dus zaterdag wel het huis uit geraken, of ben je dat vergeten?' Ik hoorde even niets dus hij dacht vast na. 'Ehm ja... zeg anders gewoon dat je naar een vriendin gaat ofzo. Of gewoon even alleen uit gaat.' Ik dacht na. Best wel goede opties. Maar zou het werken. 'Ja natuurlijk werkt het.' zei Nathan. 'Ow zei ik dat hardop?' 'Nee Sky, ik ken je. Ik weet wat je denkt.' Ik grinikte kort. Hij wist inderdaad veel. Hij kon altijd zien of er iets mis was. Al is dat niet echt goed met missies of anders. 'Het werkt vast wel Sky maak je geen zorgen.' 'Best!' 'Oke dan zie ik je zaterdag babe.' 'Noem me niet zo.' siste ik geërgerd. 'SKY, KOM JE NOG ETEN OF WAT?' riep Bram van beneden. 'Baai Nathan.' zuchte ik. 'Baai babe. En denk eraan, niks zeggen ,voor Bramie.' dan hing hij op. Gefrustreerd haalde ik een hand door mijn haar. Ik gromde boos. Ik stopte mijn gsm in mijn zak en stormde de trap af. Pap en Bram zaten al aan tafel. We aten lasagne. Mmmmm! Ik zetten me aan de tafel zonder iets te zeggen. We aten in voledige stilte en geen fijne stilte. Volgensmij vermoede Bram iets, maar daar kwam ik nog wel achter. Tesnoots leg ik alles wel uit zondag. Al denk ik ook dat dat niet zo slim is. 'Ik ga slapen' deelde ik mee. En zonder op antwoord te wachten ging ik naar boven. Ik deed mijn normale avond routine en kroop in bed. Al snel viel ik in slaap. Ik droomde, maar het was geen fijne droom...

Ik schoot wakker. Ik droomde over mijn verleden. Het deel dat niemand kent.
Ik keek op mijn wekker en zag dat het toch tijd was om op te staan. Ik deed mijn ochtendroutine en vertrok naar school.

Op school zag ik Caro al bijna direct staan. Ik liep naar haar toe. en nog voor ik mijn mond kon openen begon ze al te praten. 'Wat is er met jou? Je hebt me gisteren de hele dag lopen negeren?' 'Sory daarvoor ik zat nog met Nathan in mijn hoofd en dus had ik geen zin om gestoord te worden, sory.''Oh oké, ik snap het wel.' Ik knikte als bedankje. Ze weten dat als er iest is met Nathan ik het soms.moeilijk heb door wat hij allemaal al heeft gedaan. Maar daar komen jullie verder ook wel achter. Dat is te veel om in een keer te vertellen.

Samen liepen we naar het goede lokaal. De les verliep normaal totdat...
'Skyler Blue naar de conciërge aub!' riep een stem door de luidspreker. Ik zuchte en stond op.
Ik liep rustig door naar de conciërge. Er stond iemand bij hem 'Nathan!' riep ik verbaasd. Hij glimlachte naar me, maar het was meer zo'n pedo smile. Verschrikkelijk, ik kreeg er de rillingen. Hij loopt naar me toe. 'Hey belle, kom dan gaan we.' zei hij toen hij voor me stond. Ik vroeg: 'Waar gaan we heen dan?' 'Weet je dat nog niet? We gaan shoppen voor morgen. Je moet er wel goed uit zien hé.' 'Verbaasd keek ik hem aan. Hij sloog een arm rond mijn middel en begelijden me naar buiten. We stapten in zijn auto de hele rit verliep stil. Niemand had er behoefte aan om te praten. Eenmaal in het centrum sluirde hij me direct een winkel binnen. Hij zei wat tegen de caissière die terug kwam met een shortje en een top. Het was een kort witt shortje en een rode croptop. Ze duwde het in mijn handen en liep weer weg. Ik keek vragend naar Nathan die een enorme grijns op zijn gezicht had. 'Aandoen.' sprak hij met een bevelende toen. Met veel tegenzin slenterde ik naar de paskotje. Snel kleede ik me om in de aangegeven outfit. Eigenlijk viel dit nog wel mee. Onderhand kende hij me ook wel. Hij wist dat ik toch geen hoere kleding aan deed dus moest hij het ook niet proberen. Al is dit niet veel beter, maar het moet. Voorzichtig deed ik het gordijn open. Nathan stond daar met een grote grijns. 'Prachtig babe.' fluisterde hij in mijn oor. Zijn warme adem tintelde in mijn nek. Hij gaf er een kusje. En nog één, en nog één. 'Stop' zei ik bevelend. Hij lachte en keek me aan. 'Nooit.' En voor nog voor ik iets kon zeggen of doen duwde hij zijn lippen op de mijne. Ik twijfelde maar kuste dan toch terug. Voor Bram. Dacht ik in mezelf. Hij trok terug en zei : ' Je leert snel.' hij gaf me nog een kus en duwde me dan het pas hokje weer in. Ik kleede me om in mijn normale kleding en liep het hokje weer uit. Nathan betaalde mijn kleding en lsamen liepen we terug naar buiten. We liepen nog wat rond en uitijndelijk bracht hij me.naar huis. Hij was de hele dag verasend aardig. Net zoals vroeger. Hij zetten me thuis af het was al laat. 'Waar was jij?' vroeg Bram onmiddellijk toen ik het huis in liep. 'Even alleen zijn.' antwoordden ik snel en liep naar boven. 'Sky!' riep hij me nog na maar ik negeerde het. Hij mocht niet zien dat ik loog. Ik sloot me op in mijn kamer voor de rest van de avond. Bram is een aantal keer aan mijn deur geweest maar ik stuurde hem altijd weg. 'Alleen morgen nog, dan is het voorbij.' zuchte ik. Ik kroop in mijn bed en viel in een diepe droomloze slaap.

sory voor het lange wachten ik ben tegewoordig veel aan het lezen en schrijf ook een tweede boek maar dat komt pas later online. En natuurlijk het eeuwige excuus SHOOL. Dus sory mensen.
toedels!!!