Bölüm 1

177 7 4
                                    


Hepimiz Eda'nın cırtlak sesiyle uyandık.

"Ya hadi ama ne çok uyudunuz okula geç kalıcaz!"

Sadece Yasin uyanmıştı. Yasin Mert'i Eda'da Emre'yi uyandırmayı gitmişti. Benim uykum hepsinden ağır olduğu için hepsi birden gelirdi. Ve öylede oldu zaten. Mert yatağın üzerinde zıplıyodu, Emre ise benim saçlarımı çekiyordu. Yasin ayaklarımla oynuyor Eda aptal aptal sesler çıkarıyodu.
En sonunda ben bağırdım.

"LAN DEFOLUN  GİDİN! UYKUM VAR!!!"
Hiç biri gitmemişti. En sonunda pes ederek uyandım. Ve hepsi odamı terk ettiler. Zaten ne zaman yataktan kalksam 'Tamam kendine geldi giyinip gelir' diye odamdan çıkarlardı. Bende zaten öyleydim. Giyinip çıktım. Sırt çantamı alıp kapıya yöneldim ki Yasin bağırdı.

"Kahvaltı yapsana nereye?"

"Koşucam iştahım yok siz yiyin."

Mert beni yanlız bırakmak istemeyerek "İyi bende geliyorum" dedi. Gerçi hiç bi zaman beni yalnız bırakmadılar.

"İyi ama sen bana yetişebilecek misin?"Mert  kendinden emin bir şekilde diklenerek  "Asıl sen bana yetişebilecek misin?" dedi o piç gülüşüyle. Bende bisey demeden kapıyı açıp çıktım. Cebimdeki son sigaramıda çıkarıp içmeye başladım. Her zamanki yerime gittim. Genelde kimse olmazdı burada ve şimdi de öyleydi. O sırada Mert telefonla uğraşıyordu.
"Evet hazır mısın?" dedim.

"Ayıp ettin." dedi ukala ukala ve yine o çarpık gülüşüyle. Bende güldüm ve "Ukala pic." dedim gülerek. Sonra önüme baktım. Ve birden koşmaya başladım. Yarım saat koştuktan sonra Mert'e baktım. Nefes nefese kalmış yarı yolda yere oturmuştu.

Mert'e dönüp
"Canım sen çok iyi koşardın. Noldu? Hayırdır?" dedim gülerek

"Ya... İste... Biraz yoruldum..." dedi nefesi kesik kesikti. Bende telefonumu çıkarak saatte baktım. Dersin başlamasına 1 saat vardı. Mert'e bağırarak

"Kanka dersin başlamasına 1 saat var anca varırız ben bizimkileri arıyorum söyliyim geçsinler. Tamam mı?"

Başını 'tamam' anlamında salladı. Bende Emre'yi aradım.

"Efendim Mavi?"

"Emre hadi çıkın biz okula geçiyoruz."

"Tamam biz yarım saat sonra ordayız."

"Tamam okulda görüşürüz" dedim ve telefonu kapattım. Mert'e de "Hadi hızlı koşan çocuk okula gidelim."  dedim kahkaha atarak. Bisey demeden trip atan pozu alıp yürüdü. Bense hala gülüyordüm. Mert'in bu halleri her zaman güldürmüştür beni.

Okula varmak üzereydik ki arkamdan bi ses
"Mavi?"...

*--------*

İlk bölüm biraz kısa oldu. Umarım beğenmişsinizdir. :)

Çocukluktan Kalan...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin