พิชิตรักยัยเย็นชา

-3-

  ฝั่งฮายาโตะ
  วันนี้ผมโกรธเเละอารมย์เสียชะมัดเพราะวันนี้พ่อกับเเม่ของผมให้ผมไปรับคู่หมั้น ซึ่งผมเพิ่งจะรู้ก็วันนี้ล่ะว่ะที่มีคู่หมั้นเเต่นี่มันสมัยไหนเเล้วยังมีการคลุมถุงชนกันอยู่อีก-_- เเต่ก็นะผมน่ะขัดคำสั่งไม่ได้อยู่เเล้วก็เลยไปรับคู่หมั้นที่สนามบิที่ผมยังไม่เห็นเเม้กระทั่งหน้าตา เเต่เห็นเเม่เปรยๆว่าสวยมากเเละให้รูปกับผมมาใบนึง ซึ่งนั่นคือรูปสมัยเด็กเธอเเล้วผมจะรู้ไหมว่าเธอโตมาเเล้วรูปน่างหน้าตายังไง เอาว่ะมาถึงที่เเละยังๆไงก็ต้องหาให้เจอ เพราะ คิดเหรอว่าผมน่ะจะหมั้น เเต่ไม่ใช่ผมเป็นึนเจ้าชู้นะเเต่เเค่ยังไม่อยากเจอคนที่ไม่ใช่  พอถึงสนามบินผมก็รีบลงมาจากรถคันหรูของผมเเละก็บึ่งไปหายัยนั่นทันทีเพราะเกินเวลามามากพอเเล้วเเละจะได้เจรจาเรื่องหมั้นด้วย พอผมกำลังเดินเข้ามายังสนามบินผมก็โดน....ชนสิครับจะอะไรล่ะ เเถมชนกันยังไม่ขอโทษอีก(ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนชนเเท้ๆe_e ) เเต่ผมว่ามันเเปลกๆนะใจของผมมันเต้นเเรงจนเเทบจะทะลุออกมา เเต่ผมน่ะไม่มีเสลาเเลเวตอนนี้ต้องรีบหายัยนั่นให้เจอก่อน.
   ณ บ้านอายูคาวะ
วันนี้ผมก็ไม่เจอยั่ยนั่นตอนเเรกว่าจะกลับบ้าน เเต่เเม่ดันโทรมาบอกว่าให้ไปทานข้านกับบ้ายเพื่อนของพ่อก่อนเเละอีกอย่างนั่นก็เป็นบ้านว่าที่คู่หมั้นของผมเอง ซึ่ง ณ  ตอนนี้ผมได้มาอยู่ที่ห้องรับประทานอาหารเเล้วเรียบร้อย เเตดีนะที่ผมรู้จักคุณอากับคุณน้าไม่งั้นผมนั่วเกร็งเเน่เลยตอนนี้ผมก้ยังไม่เห็นเเม่เเต่เงาของยั่ยนั่นเลย คุณน้าเห็นผมมองไปมองมาเลยให้คนรับใช้ขึ้นไปตาม เเล้วไม่กี่นาทียัยนั่นก็ลงมาจากห้อง ตอนเเรกที่ผมเห็นผมนี่อึ้งเลยครับ สวยมากเพราะรูปร้างของเธอเป็นคนตาไม่โตมากเเต่ด็น่ารักเเล้วยังมีผมสีนำ้ตาลอ่อนนั่นอีก ทำให้ผมนึกถึงผู้หญิวที่เดินชนตอนกลางวันเลยเเละก็ทำให้ผมใจเต้นเเรงอีกผมเลยลองนึกดูเเลัวก็ทำตาสงสัยยัยนั่นด้วยเเต่เเล้วพอนึกออกก้ใช่จริงๆยัยนั่นมัน.....เป็นคนที่ชนผมนี่เเต่ดูท่าทางยัยนั่นน่าจะเป็นคนห้าวๆเเถมยังเย็นชาอีกด้วยทำให้ผมนึกอะไรสนุกๆขึ้นมาล่ะสิ(^O^)