I sighed. And sat on the floor. Nagstretching ako at gumulong sa sahig not caring na dumikit s akin ang mga nahulog s asahig na piraso ng kahoy. I am sculpting a man. A man. A man who is named Mario. It's almost twoo weeks since the video accident. Simula noon hindi na niya ako pinuntahan, tinaeag o itinext man lang. So I guess wala na nga kami. Magdadalwang linggo na rin akong hindi kumakanta sa bar. It's like hindi ako makakanta ng tama. Bigla nalang kasi suaulpot sa isip ko si Mario at matatahimik ako bigla.
I sighed and stood up. Noong una hindi ko talaga naisip na siya ang iuukip ko. Unang plano ko ay sirena ang iuukit ko at ipapadala ko sa kaibigan ko para maibenta niya sa wood store niya but then as I staryed to strike the chisel unconsciously nahuhulma ang mukha ni Mario. Minsan pa nga naiiyak ako ng tinitigan ko ang mala adonis kong likha na sing kisig ni Mario. Umiiyak ako habang nakayakap sa sculpture ko. I know it's stupid kasi dapat nagmo-move on na ako.
Bumuntong hininga ako at bumangon dalawang araw na kasi akong hindi naliligo at yinititigan lang si Mario amd sculpture ko na pinangalanan kong Maryo.
Naghubad ako at pumasok sa banyo. I turned the shower on pero nakatulala lang ako. Ano ba kasi ang ginawa kong mali sa kanya? Binura ko naman ang video. Naiiyak na naman ako. I sighed and shake Mario off my head. Dapat kalimutan ko na siya. People coma and go, Tami. You need to let him go.
Pero namimiss ko ang pangungulit niya sa akin.. Ang halik niya.. Ang kiss niya...
Bumuntong hininga ulit ako. "Nababaliw ka na" Itinapat ko ang ulo ko sa shower at ninamnam ang bawat paglapat ng malamig na tubig sa katawan ko. Mario, what went wrong?
"Dream of love.. Is it really over.." I sang. I remember Treetrunk on adventure time. I sighed again panay nalang ako buntong hininga.
"Baby girl..."
"Aaaaaah!" Napatili ako ng may biglang nagsalita sa likod ko. Nang lumingon ako ay bigla niya along isinandal sa tile wall at siniil ng halik. This lips.. This familiar feeling. I kisse dhim back ang wrapped my arms around his neck. Mario...
I felt like crying. He's giving me a passionate kiss. It was slow and seeking. Ninanamnam ang bawat hagod ng labi. Narardmaan ko ang pangungulila niya sa akin kaya napaluha ako.
"Ssshhh... Baby girl. Sorry. Sorry kasi ngayon lang ako nakabalik sayo.." Niyakap noya ako at inugoy-ugoy. "Sprry about last time. I will tell you why pero hindi muna ngayon. I'm so sorry if akala mo inabandona na kita. Sorry talaga baby girl. Babawi ako sayo. Stop crying papangit ka" masuyo niya akong hinalikan sa labi.
Umatungal naman ako ng iyak, "Ang pangit mo! Bakit bigla ka nalang nawala?!" Pinaghahampas ko siya sa dibdib hindi naman siya umiwas.
