Hartendief

Hoofdstuk 5

Sorry dat hij er zo laat opstaat! Was bij vriendlief blijven slapen en en net pas thuis, kon dus niet eerder uploaden. Hoop dat hij het wachten waard was ;)

Hoofdstuk 5

'In a foreign place, the saving grace was the feeling, that it was her heart that he was stealing',– Only Ones Who Know, Arctic Monkeys

_________________________________________

'Dit bed ligt nog steeds net zo kut als vroeger,' zei Louise zachtjes terwijl ze zich omdraaide op het krakerige kermisbed.

'En het maakte herrie,' gniffelde Viktor die nu op zijn eigen bed neerplofte. 'Dus lig maar stil.'

Louise rolde expres wat heen en weer zodat de veren lekker kraakten en piepten.

'Sssst, wat denken mijn ouders dadelijk wel niet wat we aan het doen zijn,' lachte Viktor zachtjes. Ondertussen trok hij zijn trui uit. Het onthulde een mooi gespierd lichaam. Louise had niet eens door dat ze lag te staren.

'Ik vind het stiekem wel heel leuk dat we nog zo'n ouderwetse logeerpartij hebben,' gaf Viktor toen toe. Ook zijn spijkerbroek en sokken trok hij uit. Daarna ging hij snel onder zijn dekens liggen.

'Ik ook,' stemde Louise met hem in.

'Lig je al lekker?'

'Nee, in geen één positie ligt dit bed lekker,' antwoordde Louise.

Viktor zei niets, maar sloeg zijn deken open. Daardoor zag Louise ook weer zijn ontblote bovenlichaam en daardoor hoefde ze niet lang te twijfelen.

Meteen kroop ze uit haar kermisbedje en ging bij hem in zijn ruime tweepersoonsbed liggen.

Ze keek hem even aan terwijl hij de deken weer over haar heen sloeg.

'Heb je zin in morgen?,' vroeg Louise.

Viktor haalde even zijn schouders op terwijl hij op zijn zij naar haar toegedraaid lag. 'Aan de ene kant echt heel veel. Aan de andere kant helemaal niet.'

'Het wordt vast helemaal geweldig Vikkie,' Louise probeerde hem gerust te stellen. Ze was niet gewend van Viktor dat hij zich zorgen maakte, dat deed zij altijd.

'Jij bent helemaal geweldig,' fluisterde Viktor bijna.

Louise bloosde. 'Vik...'

Viktor kwam dichterbij haar liggen en legde een arm om haar heen. Zijn blauwe ogen die nu nog maar een paar centimeter van die van haar verwijderd waren keken haar doordringend aan. Ze voelde zelfs zijn warme ademhaling op het puntje van haar neus. Hij ademde snel, hij was zich duidelijk bewust van de spanning die hij zelf had gecreëerd.

'Vik, ik wil dit Sara niet aan doen,' zei Louise zachtjes.

'Maar je wilt ook niet terug in je eigen bed gaan liggen,' reageerde Viktor gevat. 'Of wel soms?'

Louise bleef stil. Hij had gelijk, nu zijn lichaam zich tegen het hare klampte wilde ze dat dat zo bleef.

'Vergeet even alles Lootje,' fluisterde Viktor.

'Hoe kan ik alles vergeten? Je verhuist morgen naar Nederland.'

Viktor zei niets, maar drukte snel een kus op haar mond. Louise probeerde haar lichaam aanstalten te laten maken om de kus te verbreken, maar op de een of andere rare manier deed ze alles behalve dat. In plaats daarvan duwde ze zachtjes haar tong in zijn mond en zocht de zijne op. Haar hart bonkte in haar keel, misschien omdat het doorhad dat het won van haar hoofd.

Of misschien omdat Viktor's handen langzaam omlaag gleden en haar topje zachtjes omhoog schoven.

Langzaam aan begon haar hoofd het op te geven, al haar gedachten en zorgen verdwenen en maakten plaats voor fantasieën waarvan ze nooit had gedacht dat ze zou hebben over Viktor.