Hartendief

Hoofdstuk 8

Oeps, sorry dat ik het gisteren vergeten was! Lig ziek op bed met keelontsteking, waar ik net een week van af was :/ Ik ga morgen langs de KNO arts omdat mijn amandelen eruit moeten, weer een operatie dus :(. Maar goed, beter dan om andere redenen in het ziekenhuis belanden zoals Louise.... ;)

Hoofdstuk 8

'Secrets that I have held in my heart, are harder to hide than I thought',– I Wanna Be Yours, Arctic Monkeys

__________________________________

Alles om haar heen was donker. Dus begon ze te rennen, rennen richting het enige lichtpunt dat ze kon vinden. Al snel kwam ze daar aan en gelijk voelde ze zich fijn, alsof er een last van haar schouders viel. Maar toch kon ze niet verder, alsof ze in de deuropening stond van een helder verlichte kamer. Iets in haar hield haar tegen.

'Als je verder gaat dan ben je me voor altijd kwijt.'

Ze keek om zich heen, waar kwam die stem vandaan? Toch wist ze meteen van wie die stem was. Het was Viktor. Ze wilde hem zoeken, maar het was duidelijk dat hij ergens in het donker stond. En als ze terug ging in het donker was ze weer verdwaald, en weg van de helder verlichte kamer die ze zo graag in wilde.

Toch keek ze achterom, de duisternis in. Maar nu zag ze wel iets. Ze keek vanuit een soort mistige lucht naar beneden. Al snel herkende ze het als een voetbalveld onder haar. En het was duidelijk dat er een verschrikkelijke gebeurtenis plaatsvond op dat voetbalveld. Alle aandacht was op één punt gevestigd, maar wat er precies gebeurde was niet duidelijk. Haar zicht werd geblokkeerd door ambulancebroeders en dokters. Één man was duidelijk bezig met reanimeren. Op een afstandje stonden haar teamgenoten, ze hadden hun armen om elkaar heen terwijl ze huilend toekeken.

Louise wilde naar hen toe, ze wilde hen troosten. Maar toen pas besefte ze dat ze onmogelijk bij hen kon komen.

Want de persoon die gereanimeerd werd, die met een stilstaand hart op de grond was neergevallen, dat was zij zelf.

-

Het felle licht achter haar verdween, en ze zag hoe man die haar reanimeerde een opgelucht knikje gaf naar de rest. Langzaam aan werd haar zicht slechter. Kleuren vervaagden en het was alsof ze rustig in slaap viel. Maar hoewel ze niets meer zag, spookten er geluiden door haar heen.

Het gepiep van een apparaat dat een hartslag mat, sirenes, gehuil. Louise wilde zo graag iets doen. Iets doen waardoor ze deze hele situatie zou begrijpen.

Iedereen om haar heen was verdrietig en er was iets goed mis, maar het was alsof ze haar lichaam niet meer kon bedienen. En dat terwijl haar zintuigen bij willekeur dingen opnamen.

-

Soms kwam haar zicht weer terug, maar telkens bevond ze zich ergens anders, terwijl ze haar lichaam achter liet. Het was alsof haar lichaam haar ziel af en toe even toestemming gaf op pad te gaan.

I bet that you look good on the dance floor

I don't know if you're looking for romance or...

Don't know what you're looking for

De muziek galmde door de ruimte heen. Louise liep door een grote concertzaal, maar in plaats van dat het verstikkend druk was, leek iedereen ruimte te maken voor haar.

Tot ze een bekende zag.

Viktor stond plotseling naast haar. Hij had weer lang haar, en precies dezelfde kleren aan als die hij aan had toen ze naar het concert van de Arctic Monkeys waren geweest. Louise lachte zachtjes toen Viktor op zijn luchtgitaar speelde tijdens de gitaar solo.