K.R.E's 1st Book: Eight Rules To Be With Him

Chapter Nine ~ First Rule

~ Timothy’s POV ~

Nagising ako ng umagang yun na wala na ang yakap-yakap kong babae. Akala ko pa naman magigising ako with her on my arms pero nagkamali ako. I looked around and eyes darted on the clock that is placed above the bedside table. It’s already 7:00 A.M. Pilit kong ibinangon ang upper body ko to sit and to see kung ang engot na iyon ay nasa couch lang but to my disappointment, unoccupied ang couch na naroon sa hospital room ko. Wala ring katao-tao sa loob bukod sa akin. Nasaan na kaya ang babaeng yun, lumabas kaya sya para bumili ng agahan? Pero dadalhan naman yata ako ng breakfast ng nurse ko dito. Nasaan kaya yun. Humiga na lang ulit ako, mabigat pa kasi ang pakiramdam ko and nahihilo pa rin ako.

“Nasaan na ba ang engot na yun?” I asked myself habang inuubos ang oras sa pagtitig sa kisame. Wala naman kasing ibang matignan at magawa ngayong oras na ito. Narinig ko na lang ang pag-click ng door ng room ko and it revealed Zhean na naka-uniform na.

“Ohayo! I brought you bento.” Bati nya sa akin na in a good mood always. Hay naku! Pwede ba akong mainis sa pagiging good vibes niya? Lumapit sya sa kama ko at hinila yung tray na nasa paanan ng kama.

“Ikaw lang ba?” Tanong ko habang binabangon ang upper body ko sit again.

“Hai, I invited them but they refused so I have nothing to do.” Sagot niya habang inihahanda yung dala nyang bento. Hmm, ang sarap ng amoy. Alam nyo, magaling magluto ng Japanese dishes si Zhean, specialty nya yun. Marunong kaming lahat magluto okay? Kasi sa tuwing naiiwan ako sa bahay, napagti-tripan ko yung mga cooking utensils at mga ingredients sa bahay kahit na may maid naman kami para ipagluto ako. Okay, kahit hindi nyo naman tinatanong.

“Bakit, ayaw ba nilang bisitahin ang AWESOME friend nila kagaya ko?” Ani ko. Nyahahahaha! AWESOME naman talaga ako.

“They’re going to be late that’s why they can’t come by. By the way, Nica-san went home already.” Nabitawan ko yung hawak kong chopstick dahil sa narinig ko. Umuwi ng hindi nagpaalam sa akin ang engot na yun!? I looked at Zhean again.

“Sabi mo, hindi ka nakakaintindi ng tagalong?”

“Geez! What’s the use of having a tutor!?”

“Teka, out of the topic tayo, paano ang showbiz career mo sa Japan?” Tanong ko sa kanya.

“I’m doing it when I’m on a vacation. Actually, I did a fan meeting last May so it’s all fine now.”

“Ah, okay. Oo nga pala, may dala ka bang extra uniform dyan?”

“Hai, I know you’ll ask me that so I brought my extra uniform.” He said and lends me his uniform.

“Salamat.” Agad kong tinapos ang agahan ko.

~ Aunica’s POV ~

Lunch time na sa buong school at ako naman ay nagliligpit na ng gamit ko. Kailangan kong bisitahin yung kumag sa hospital since hindi ako nakapagpaalam sa kanya na uuwi ako. Isinilid ko ang last notebook ko sa bag pack ko at isinarado na.

“Dadalawin mo ba ang BF mo sa hospital ngayon?” I was shocked nang biglang tumingin sa akin si Miquh na ngayon ay naka leaned ang mukha niya sa kanyang kamay. Geez! Number one fan ba ng loveteam namin ni Kumag itong si Miquh? Nagsingkit-singkitan naman ako ng mata ko.

“Nakakahalata na ako hah, isa ka ba sa mga fan girls namin?” Tanong ko sa kanya habang may halong pagdududa ang boses ko. Bigla syang nag clap ng mga kamay niya and then held my both hands. Waah! Sinasapian na naman ba itong si Miquh?

“Oo! May nalaman kasi ako, nung time na nagtapat si Rye sa iyo, naganap yun sa harap ng  the legendary cheery blossom tree na sinasabi sa akin ni Trinity-senpai. Alam mo, kagayang-kagaya daw sa kanila yung nangyayari sa inyo. Sa may likod ng building 4 din kasi nagtapat ng feelings si Trinity-senpai sa kanyang BF noon and pagkatapos noon ay naging usap-usapan na ang love team nila sa buong campus. Hay naku! Sobrang kinikilig nga ako eh!” Panggigigil niya sa akin. Napakunot-noo naman ako sa sinabi nya.