Üniversiteli Çılgınlar(DÜZENLENİYOR)

2. BÖLÜM

Bugün biraz yorucu geçmişti. Dilekle beraber kızların yanına yürüyorduk. Açelya ile Elif heyecanlı bir şeyler konuşuyorlardı. Biz yanlarına gidince birden sustular.

Ikisinide manalı birer bakış atınca Açelya ağzını oynatarak :
"Sonra." diyince fazla üstelemedim. O sırada Dilek lafa atıldı.

"Kızlar uzun süredir bir şey yapmıyoruz. Hadi bir kafeye gidelim. Biraz sohbet ederiz." kızlara baktığımda farketmez gibi şeyler yapınca gitmeye karar verdik. Hem bugün izin günümüzdü.

Dilek fakültede sürekli yanımda gezdiği için kızlar Dilek'i iyi tanırlardı. Dilek'in şu ana kadar bir çok erkek arkadaşı olmasına karşın çok uyanık biri değildi. Hatta şu ana kadar tanıdığım en saftirik insandır. Çok temiz kalplidir. 5 yaşlarında bir tane erkek kardeşi var. Adı Can. O da Dilek kadar sempatik ve sıcakkanlı. Genelde çocukları severim ama Can başkadır benim için.

Şu ana kadar hiç erkek arkadaşım olmadı ve açıkcası olmasını istemiyorum. Genel olarak erkek istemiyorum hayatımda. Eğer neden erkeklere karşı böyle önyargılısın derseniz. Cevabım yine ve yine 'GEÇMİŞ' olur. Geçmişte yaşadıklarım beni çok yıprattı.

Çocuk esirgeme kurumunda büyümek, her Allah'ın günü dayak yemek çok zordu. Eğer müdürü şu anda yaşıyor olsaydı onu kendi ellerimle öldürürdüm.
Açelya ve Elifle de orada tanınmıştık. Hep birbirimizi korurduk. Müdürden en çok Elif korkardı.
O korkmasın diye Açelya ile yapmadığımız şaklabanlık kalmazdı. Eğer dayak sırası Elif'e gelmişse sırf o dayak yemesin ona zarar gelmesin diye bilerek bir şey yapar ve Elif'in yerine biz dayak yerdik. Hem Elif bizden 3 yaş daha küçüktü.

Elif bizim küçük kardeşimizdi. Hatta bazenleri bize 'KAHRAMANLARIM' diye de seslenir. Dışarıdan her ne kadar göstemese de en hassas olanımız hala Elif'tir. Dışarıdan her ne kadar umursamaz ve hayatımızdan memnun gibi görünsekte aslında içimizde her zaman bir eksiklik var. Anne baba eksikliği. Ben bunları düşünürken çoktan kafeye varmıştık.

Gelen garsondan ben ve Elif kahve, Açelya ile Dilek sıcak çikolata istedi ve siparişleri beklemeye başladık.

Sessizliği ilk bozan Dilek oldu.
"Eee kızlar nasılsınız ?"
Elif Dilek'e gülümseyerek,
" Iyiyiz canım sen nasılsın? " diyerek Açelya yerinede cevap vermişti.

Karşı masadaki küçük çocuğa bakıp birden aklımdan hiç çıkmayan geçmişim gözümün önünden geçmişti. En fazla beş yaşlarındaki çocuk bana bakıp gülümseyince bende geçmişi bir kenara bırakıp bende gülümsedim. İçten gülümsemeydi bu.

Yalnızca kızların yanında ve çocuklara böyle içten gülümseyebiliyordum. Ben çocukla bakışırken kızlarda Dilek'in yeni sevgilisi hakkında konuşuyorlardı.

İçecekler gelince bende çocuğa bakmayı bırakıp kahvemi yudumlamaya başladım. Her ne kadar ilgimi çekmesede arada Dilek "Sen ne düşünüyorsun? " diyince onu kırmamaya çalışarak kısa cevaplar veriyordum.

Can sıkıntısından kahvemin dumanını takip etmeye başlamıştım. En sonunda kahvem bitince kızlar kalkmaya karar verdiler.

Ben de " Tamam siz çıkın ben bir lavaboya gidip geliyorum. " dedim ve kızları fazla bekletmemek için hızla lavaboya gittim.

Saçlarımı da düzelttikten sonra lavabonun kapısını açmamla karşı masamda oturan çocuğu görmem bir oldu. Dikkatli bakınca gözlerinin mavi olduğunu gördüm ve minik yüzüne çok yakışmıştı. Dizleriminin üstünde çökerek çocukla aynı boya geldim ve gülümseyerek elimi uzattım:

" Merhaba küçük adam, ben Alya senin ismin ne? "

Çocuk da gülümseyerek "Efe" dedi.
"Memnun oldum Efe."

"Beynde memnuyn oydum Ayya Abya." tam konuşamaması beni gülümsetmişti.

Aklıma kızlar gelince hemen Efe'nin iki yanağından öptüm ve " Efecim benim hemen gitmem lazım belki bir gün yine karşılaşırız. Kendine iyi bak canım. " dedim ve daha fazla azar yememek için hızla kızların yanına gittim.

Elifle Dilek halinden memnun bir şekilde konuşuyorlardı. Ama Açelya için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Anlaşılan sohbet onu da sıkmıştı.

Bana sinirle bakarak : " Kızım içeride 2 saat otururken niye gitmedin de şimdi gidesin tuttu." Gülümseyerek "Tamam uzatma geldim işte." dedim.

Dilek ile vedalaştıktan sonra eve doğru yürümeye başladık. Eve vardığımıda biraz televizyon izledikten sonra yatmaya karar verdim. Umarım bu gece kabus görmezdim ama bu imkansız bir şeydi. Aklıma iyi şeyler getirerek uyukuya daldım.

Okuyan, oy veren ve yorum yapan herkese çook teşekürler. İyi ki varsınız...