Yeni bir yerde yeni bir keşif benimkisi. Başa geldim yine..
Her seferinde yeniden başlamak ruhumdan parçalar yitirmeme neden oluyor ve ben hiç eksilmemiş gibi devam edebiliyorum. Çok korkutucu değil mi?
Benliğini bulamamış yalnız ve bazen çaresiz bir kız çocuğu gibi olabiliyorum.. Hep yarım hissetmek ne kadar boş yaşadığımı düşünmeye itiyor beni. Bazen aramak yoruyor beni.
Neyi mi? Huzuru, mutluluğu, nefes almaya değer başka bir nefesin verilişini..
Bankta sağ tarafımda oturacak, gece yürüyüşlerinde bana eşlik edecek, dinlediğim müziği sevmese de bana şarkı söylerken eşlik edecek, her gün insanın canına ömür katacak biri..
Bir bütün olmak için biri gerek.
Bazen nefes almak için başka bir nefes gerek..
.. ve sevilebilmek için önce sevmeyi öğrenmek gerek.
