Kaybolmuştum, bir başlangıca hiç sahip olamamış, hiç pembe renklere bürünmüş rüyalar görmemiştim.
Nereye gittiğimi bile bilmediğim bir yolda sessizce ilerliyordum..
Eşlik edenlerim oluyordu bazen.. Bir sigara molası, bilemedin boş bir sohbet.
Onlarda bir yerlere aitti nasılsa, sonunda tek kalacak bir beden var. O da benimkisi.
Mutsuzluk denen kavram, iliklerime işlemiş bir kere..
Tadını alamadığım binlerce anım, düşüncelerimde kaybolduğum binlerce oda.
Var olmayanı bulmakla yetinmek isteyişim, beni yok olmaya sürükleyende o oysaki.
Daha derinlerime indikçe uzaklaşıyorum benliğimden. Var oluşumu yitiriyorum. Gece kaplıyor ruhumu.
Bir gün s'ona gelebilir miyim, bilmiyorum.
Nefes aldığım bahis, onu da vermekle hükümlüyüm.
Kaldı mı ki bir şey geriye?
Kalmış olanı da yaşatmam nasılsa.
Ben mutsuzluğu çekmişim bi kez damarlarıma, mutlu olmayı göze alabilir miyim ki?
