AKIŞINA HAYAT

★❀♡5. BÖLÜM

Paketi sırt çantama yerleştirdim. Neyseki havaalanına giderken Benan adam akıllı giyinmem için beynimi kanatmıştı ama şuna bakın, onun sayesinde tekrar giyinmek zorunda değilim.

Spor ayakkabılarımı giyip siteden çıktım. Her ihtimale karşı yanıma biber gazı almıştım. Ya çocuk beni paketi bırakırken görürse? Ya benim peşime takılırsa? Ya benden daha 'sapıksa'? Bunları bilemeyiz kardeşlerim o yüzden her zaman
Tedbiri elden bırakmamak gerek.

Yürüme mesafesi kısa olduğundan dolayı, taksiye binmeden yürüdüm. Böyle söyleyince sanki taksiye de binmişkende yürüyorum gibi oldu. Ah, dikkatim çok çabuk dağılıyor.

Odaklan Laçin, odaklan.

Beş dakükikaya kadar koşarak parka vardım. Çocuk parkı değildi burası. Yetişkinlerin her sabah yürüyüş yaptığı, süs havuzları ile dolu bir yerdi. Çocuk gürültüsü yoktu. Bu yanı acayip hoşuma gidiyordu. Çocuk olamaması.

Demek istediğim, kim, sürekli olarak istediklerini elde etmeye çalışan ve elde edemeyince zıbaran çocuklarla dolu bir yerde huzur bulur ki. Üzgünüm ama ben değil.

Hızlı adımlarla ilerlerken, saatliğine bisiklet kiralatan küçük bir yere rastladım. Benan ile çok gelirdik buraya.

Ay duygumsuluyum, şu an çok.

Bisiklete binip parkın merkezine doğru sürdüm. Park dediğime bakmayın bildiğimiz çocuk parkı değil. Büyük bir alışverişmerkezinin iki katı büyüklükte vardır sanırım. Tamda merkez yerinde çeyrekliklerle dolup taştığını düşündüğüm geniş bir dilek havuzu vardı.

Merkez tam olarak yalnızca oturmak için banklardan oluşan dairesel bir alandı. Ve herzaman dolu olurdu. Buranın beliüli başlı bazı insanlarıda vardı. Çoğu kişi birbirilerini tanırdı ve bunlar genellikle burada fazlasıyla zaman geçirenlerdi. Bizde öyleyiz.

Merkeze vardığımda bunun aptalca bir fikir olduğunu düşündüm.

»ah, nihayetinde beni dinlemeye karar verdin demek ki, bu paket işi başlıca saçmalıktı.

Üzgünüm mutlu, 'paket işi'nin mükemmel bir plan olduğuna eminim. Aptalca olan şey, paketi bırakmak için merkezi seçmiş olmam burada pek çok insan vardı beni şikayet edebilirlerdi. Belkide aralarından biri zaten odur ve beni yakalar.

Son anda plan değişikliği yapıp Yamaç denen kişiye mesajla farklı bir yeri tarif ettim. Buraya benim bir kaç kez geldiğim olmuştu. İnsanların kendilerini mutssuz veya yorgun hissettikleri zamanlar olur ya işte o zamanlarda kendimi burada bulurdum.

Çünkü, duygumsulu biri olmak ağlamayı gerektirir. Ağlamak, yalnızken yapılması hoj olan eylemdir. Eylem, dört harf, iki heceden oluşur. Türkçe imlâ kılavuzuna göre- Harbi fenalık bastı beni. Kendi kendime içten içe konuşup duruyorum.

Geldiğim yer park içerisindeki küçük bir ormandı. Yani ağaçlarla dolu büyük bir yer. Normal adımlarımla beş dakika sonra, bu ağaçlık yerin içindeki tek banka gelmiştim. Burada bunun olduğunu kimse bilmiyordu. Belki buraya daha önce gelen bile olmamıştır.

Genellikle giriş kısmında piknik tağılırdı, o kadar. Bankın üzerine dikkatlice paketi koydum. Görende bomba var sanıcak. Telefonumdan saate baktım. Birazdan bırada okurdu herhalde. Buradan çıkarsam, beni görebilirdi. Ağaçların üstüne çıkabilşrdşm belki. Yeterince uzunlardı.

Banktan uzak fakat görüş mesafesine bankı alan bir ağaca doğru koştum. Yedi-sekiz metre yüksekliği vardı yaklaşık olarak. Dallardan tutunarak çıkmaya çalıştım.

İlk basamaktayken sürekli olarak ayağım kaydı. Sıkıca tutunarak kendimi ileri ittiğimde bir sonraki dala tutundum. Ağacı ortaladığım zaman aşşağı baktım. Bakmamla birlikte başım döndü. Bi' an afallayıp, düşecek gibi oldum.