Start Over Again [on hold]

1.0

Ik weet niet wat er is gebeurd, maar Wattpad heeft alle hoofdstukken tot nu toe (t/m H7) uit het boek gehaald en  los op wattpad gezet. Nu ben ik dus ook mn votes, comments en reads kwijt.. woohooh :/ Naja, hier zijn ze weer:

 ‘Lets go!’ Lauren staat in de hal met mijn jas in haar handen en ik sta nog boven aan de trap. Ik pak mijn tas van de grond en loop naar beneden. Ik loop naar de garage om mijn fiets te halen. Lauren stapt door de voordeur naar buiten. Ik loop naar buiten met mijn fiets en daar gaan we.

Zo begon het dus. Waarom ben ik mee gegaan? Ik had niet eens zo’n zin. David was dat wel zo ongeveer de populairste jongen van de school, ik mocht hem niet. Ik wilde niet gaan, maar ik had me mee laten slepen door Lauren. Altijd gebeurt dat opnieuw…

‘We zijn er!’ roept Lauren. De poort staat open dus lopen we achterom. ‘Jij hebt het cadeautje toch?’ vraagt ze aan mij.‘ ‘Ja, die heb ik.’ Zeg ik zonder ook maar enige emotie in mijn stem. ‘Ben nou toch eens een beetje vrolijk!’ roept ze naar mij. Waarom zou ik vrolijk moeten zijn. Lauren krijgt altijd haar zin. Ik moet alles regelen voor haar en ze krijgt altijd haar zin. Gewoon omdat ik het niet kan weigeren. Misschien ben ik stiekem een beetje bang voor haar…

Bang. Misschien was ik echt wel bang voor haar. Maar die avond moest ik voor meer mensen bang zijn. Maar dat wist ik toen nog niet… Oh, wat heb ik hier spijt van.

‘Kom, daar is David!’ ze trekt me mee en pakt het cadeautje uit mijn handen als we voor David staan.  ‘Hier is ons cadeautje.’ Zegt ze terwijl ze hem aan David geeft. ‘Van mij en Lynn.’ David draait zich naar mij om en glimlacht naar me. Dan word ik weer meegetrokken door Lauren. ‘Ik wil je voorstellen aan Jason.’ Ze is gestopt met lopen en we staan voor een jongen. Lauren en die jongen, die dus blijkbaar Jason heet, lachen allebei naar mij. Maar Jason heeft iets engs… Ik weet niet wat het is. Ik zal het me wel verbeeld hebben.

Hij had inderdaad iets engs. Hij was gewoon eng. Ik had nooit met hem mee moeten gaan toen Lauren even terug was gegaan naar David. David… Lauren… Jason… Drie mensen die ik nooit, maar dan ook nooit meer wil zien.

‘Wil je iets drinken?’ Jason lacht naar me. Maar nu is het anders. We hebben een tijdje staan praten en nu lijkt het alsof we elkaar al jaren kennen. Lauren is even weg. Waarom ook niet… ‘Ja, is goed.’ ‘Wat wil je?’ ‘Uuh, doe maar…’ ‘Ik haal wel iets voor je. Wacht hier maar even.’ Ik kijk rond. Overal zie ik vrolijke mensen om mij heen dansen. Lauren is nergens te bekennen. Misschien ook wel wat drinken halen. Dan komt Jason terug. ‘Alsjeblieft.’ Zegt hij, terwijl hij het bekertje met drinken aan mij geeft. ‘Wat is het?’ ‘Maakt dat iets uit dan? Proef maar.’ ‘Voorzichtig zet ik mijn lippen aan het bekertje. Het zal wel iets met alcohol zijn. Iets waarvan ik heb gezworen het nooit te drinken. Maar één bekertje kan vast geen kwaad… Misschien dat ik zo ook wat meer plezier kan maken.

Had ik dat nou maar niet gedaan. Had ik maar niks gedronken. Nou ja, dit bekertje kon niet heel veel kwaad. Als het hier bij was gebleven…

‘Kom je?’ vraagt Jason aan mij. ‘Waar gaan we heen?’ Ik voel me vrolijker dan toen ik thuis weg ging. ‘Daarheen.’ Jason wijst naar de poort. ‘Wat gaan we daar doen?’ ‘Zal je wel merken.’ Hij slaat een arm om mijn schouders heen en langzaam lopen we door de poort. Jason doet hem dicht. Hij pakt me vast. ‘Lynn, mag ik iets tegen je zeggen?’ Ik heb het gevoel dat Jason nog redelijk nuchter is. Maar ik raak wel minder op mijn gemak nu. ‘Wat is er, Jason?’ ‘Ik…’ hij komt dichterbij. ‘Nee laat maar. Zullen we terug gaan?’ Ik vind het best, en we lopen weer de tuin in. Lauren komt samen met David bij ons staan. Lauren fluistert wat in mijn oor. ‘David is zo lief! Hij heeft me net gevraagd! En natuurlijk zei ik ja.’ Ik besteed er niet zoveel aandacht aan. Ik kijk naar Jason die weer wat te drinken heeft gehaald. Maar nu voor ons alle vier. Ik neem een slok en zet mijn bekertje dan achter me. Ik zie Lauren en Jason naar elkaar kijken en daarna kijken ze naar David. David knikt. Het zal wel over die verkering van David en Lauren gaan… ‘Ik ga even naar de wc zegt David dan. Hij geeft mij een knuffel en ik begin te blozen. Even later is hij weer terug. Het lijkt alsof hij iets in zijn zak stopt. Misschien zijn mobiel ofzo? Dan pak ik mijn drinken weer want ik heb dorst gekregen.

En toen begon het pas echt. Jason moest helemaal niet naar de wc. Maar hij had wel een smoes nodig om weg te lopen. Ik vertrouwde hem! Ik vertrouwde Lauren! En David eigenlijk ook wel. Hij was immers het vriendje van mijn beste vriendin.

Ik neem een slok. En nog een. En nog een, tot het bekertje leeg is. Ik wil hem weer achter me neerzetten, maar op dat moment begint alles te draaien… Even lijkt et beter te gaan, maar dan val ik om en wordt het zwart voor mijn ogen.

Ik had het niet moeten doen! Ik had niet moeten drinken! Ik had niet met Jason moeten gaan praten! Ik had hem niet moeten vertrouwen. Ik had gewoon helemaal niet naar dat feestje moeten gaan! Ik voel de tranen weer over mijn wangen lopen. Ik wil het niet! Ik wil hier niet aan denken! Ik wil het vergeten! Zuchtend laat ik me op mijn bed vallen.

Hope you guys like it ;) Vote, reageer, fan, mag allemaal ;) Wat vinden jullie ervan tot nu toe? Het 2e hoofdstuk is ook al bijna af.

xxx Ellen