The One (n. h. fanfiction, Greeklish)

Chapter 14.

(Wrapped Around Your Finger απο 5 Seconds of Summer τραγουδι του κεφαλλαιου. Ίσως να γίνει και το τραγούδι της ιστοριας, δεν ξέρω... Πάντως το ακουγα οσο το εγραφα κι εκλαιγα μαζι με την Κατερίνα... )

............................

Niall's POV

I don't know why I came here, at first. I should just forget her, like every other girl but that was almost impossible. She had something special, something unique. Something that I had never seen,(έτσι είμαστε οι Ελληνίδες ;)) but I didn't know what. Maybe... She's got that One Thing that makes her the One to me. I've been believing in love on first sight since the day I met her. Katherine was all that I could think about.

Maybe that's why I'm on her doorstep, waiting for her. Mr... - I didn't get his name - was so kind to let me in.

There she comes... She's standing there, still. I can tell she's in shock? Why would she be in shock? Oh, yeah, probably because she called me 'Zayn' and didn't expect to see me again. I see she's speechless too!

"Niall?" is all that comes out of her mouth.

"Can we talk, please?" I asked as politely as I can.

She nods before telling me to wait a second and heading back inside.

She comes back minutes later wearing black skinny jeans and a pair of grey converses.

Katherine's POV

"What do you want from me?" είπα σιγανά, αν και έτοιμη να κλάψω.

Αναστέναξε πρωτού ανοίξει το στόμα του για να μιλήσει. "Nothing from you... Just... You..."

Θα πάει να με τρελάνει στο τέλος αυτος... Ήθελα να 'ξερα, τους μαύρους κύκλους κάτω απο τα μάτια μου τους παρατήρησε;!

"ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΟΥ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΟΥ;! ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΣΑΙ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΕΔΩ ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙΣ! ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ! ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΜΑΙ, ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΣΕ ΤΙ ΘΕΣΗ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ!!! ΠΟΣΟ ΕΙΣΑΙ; ΕΕ; 24!! ΕΓΩ ΠΟΣΟ ΕΙΜΑΙ; ΞΕΡΕΙΣ; 16!! ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΤΗΣΕΙ ΤΑ 17! ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΑΝΗΛΙΚΗ! ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΘΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ! ΑΣΕ ΜΕ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΜΟΥ!" πλέον έκλαιγα και πάνω στον θυμό μου ξέχασα κάτι σημαντικό. Ουψ...

Με κοίταζε σαστισμένος και λίγο τρομαγμένος. "Can you now give me your translation?" με παρακάλεσε χαριζοντάς μου ένα μικρό γελάκι.

"You know what? I won't!! If you want to communicate with me you'll have to do it my way!" φώναξα. Δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι τόσο κακή μαζί του, ίσως να ήταν ο εφιάλτης. Το κλάμα δυνάμωσε στην σκέψη αυτού του ονείρου.

"My dear, I've been taking Greek courses and I pretty much know how to speak Greek, but I'm afraid that I'm not such a good student. I'm lucky to have Liam help me with my homework...."