My player mate (voltooid)

Hoofdstuk 32

Mila
Mijn hoofd Tolt het lijkt wel alsof er met een hamer op me hoofd is geslagen
Ik probeer me ogen open te doen maar ze zijn loodzwaar
Maar ik moet ze open doen ik wil weten wat er aan de hand is waarom alles in me lichaam pijn doet
Dan lukt het beetje voor beetje eerst is alles wazig maar dan wordt het scherper
Ik ben in een donkere kamer het lijkt wel nacht ik kijk naar me benen ik ben geketend in een kruis
Het verbaasd me nog dat die kettingen niet van zilver zijn

Dan kijk ik naast me daar staat ook een gedaante geketend als ik beter kijk is het Taylor
Er zit een grootte rode streep op zijn gezicht en er loopt bloed uit zijn neus 'Taylor' fluister ik maar hij reageert niet ik kijk naar ze ogen die gesloten zijn
Wacht is hij dood nee hij mag niet dood zijn
Snel kijk ik naar ze borst die rustig op en neer gaat gelukkig hij ademt nog maar dan slaapt hij ugh Taylor krijg je echt niet snel wakker
Als de wereld zou vergaan en hij slaapt zou die het niet eens gemerkt hebben

'Taylor' schreeuw ik ik krijg gesnurk als reactie bedankt he beste vriend
'Taylor opstaan' je ziet dat ie wat wakker wordt ' hij schud ze hoofd 'ik wil niet naar school' mompelt hij
Serieus Taylor we zitten gevangen in een kerker en hij denkt dat ie naar school moet
Ook al voelt het soms hetzelfde het is het niet
'Taylor sta nu met de wiedde weer op anders trap ik je wakker' gelijk doet ie ze ogen open en stoot daarbij ze hoofd tegen de muur en mompelt wat scheldwoorden
Opeens valt zijn blik op mij 'mila je bent wakker' verbaasd kijk ik hem aan 'hoe bedoel je' 'je heb vijf dagen in een coma gezetten'

Vijf dagen in coma maar hoe wat zat er in hemelsnaam in die pijl ?!

'Waarom ben jij hier ook' 'omdat ik tegen alpha black inging en kijk dit krijg ik er voor terug' hij wees naar de blauwe plekken op ze arm en de rode streep op ze gezicht
Hij zag er vreselijk uit dat was zeker
'Taylor waarom ging je tegen hem in je wist hoe gevaarlijk hij is'
'voor jouw natuurlijk je bent mijn beste vriendin. Je bent een soort zusje van me weet je hoeveel verdriet het me deed toen je vertrok weet je hoeveel verdriet het me deed toen Cameron zo gemeen tegen je was mila je bent mijn als een zusje voor me'
Verbaasd keek ik hem aan hij was ook zo voor mij maar ik weet niet of ik tegen een alpha zou ingaan voor hem hoeveel ik ook van hem hou

'Het spijt me van dit alles Taylor' tranen stroomde over me wangen 'het spijt me zo' 'mila het is niet jouw schuld geloof me en als ik niet vast gebonden was zo ik je nu een knuffel geven' door me tranen moest ik toch wel lachen

Alleen een ding vroeg ik me af: waarom was Cameron er nog niet