My player mate (voltooid)

Hoofdstuk 22

Mila
Cameron springt in een keer op Arthur en veranderd in zijn wolven vorm Arthur ligt bang op de grond terwijl Cameron boos zijn tanden laat zien en gromde luid Arthur begint wild met zijn armen en benen te zwaaien maar dan is het te laat Cameron breekt in een keer zijn nek en zijn ledematen van met een klap op de grond

Cameron verlaat de kamer en komt even later terug met alleen een basketbal broekje aan 'dat is geregeld mila ga je nu met mij mee naar huis' ik kijk Logan aan al deze mensen kan ik niet in de steek laten 'ik ga mee op voorwaarde dat al deze mensen naar hun oude pack terug keren' mijn stem is luid en na dat ik uitgesproken ben begint iedereen te juichen en te klappen sommige mensen beginnen zelfs te huilen van geluk

Ik voel me trots tot iemand me aantikt ik kijk in de groene ogen van tiara 'mila ik heb geen pack meer' zegt ze verdrietig ik kijk Cameron aan die het blijkbaar ook gehoord heb en trek een pruillip 'oké ze mag voorlopig bij ons in de pack' ik loop naar hem toe en zwaai me armen om ze nek en geef hem een kus op ze wang 'bedankt' fluister ik en leg mijn hoofd op zijn borst

***********
Cameron
Gaf ze me net een kus op me wang ?! Ik kijk naar mila die me een knuffel geeft
Ugh wat is ze mooi ik leg mijn armen om haar heupen en knuffel haar ook
Ik heb spijt dat ik voor me reputatie heb gekozen dan voor haar
Maar ik weet niet of ik terug kan
Ik zou alles doen om haar weer in me armen te laten slapen
Zelfs mijn reputatie opgeven

Opeens hoor ik gekuch ik kijk op en zie Logan staan zou ie weten dat mila mijn mate is ?
had hij dan niet met haar gedanst ?
'Ik wil niet vervelend maar iedereen hier heb nog een chip en zo onder stroom gezet worden als we vertrekken' mila liet me los en keek Logan aan serieus aan ik wist niet waar ze het over hadden maar blijkbaar was het gevaarlijk

Mila liet ineens een hand in wolven nagels veranderde en bekeek der arm
Uit der arm kwam zwak licht mila zag het nu ook en sneed met der nagels op die plek der huid ging gelijk open en begon te bloeden maar er kwam ook een soort apparaatje uit dat licht gaf mila gooide het op de grond en het apparaatje brak
Al die mensen in de zaal begonnen der na te doen en haalde ook allemaal een apparaatje uit hun arm

Toen iedereen klaar was keek mila me aan 'we kunnen' zei e met een straalende lach die lach waar ik s'nachts van droomde maar als ik me ogen open deed was ze weg

Ik pakte der hand en we liepen het gebouw uit mila nam afscheid van alle mensen en wenste hun succes op hun speurtocht alleen Logan en dat meisje bleven nog bij ons
'Kunnen we nu eindelijk gaan' mila knikte en met weerwolven snelheid rende we weg

-----------------------
Heey Heey mensjes en weerwolven xD
Ik wou zegen dat dit even de laatste update vandaag is sorry
Ik ga vanavond nog proberen maar ik weet niet of het lukt

Xx anoniempy