ÇOCUKLUK AŞKIM

BENİ BIRAKMA OLUR MU??*

-İRİS'İN AĞZINDAN-(8 yaşındayken)

''Rahat bırak beni yaa,istemiyorum seninle evlenmek filan!''mahallemizin şımarık çocuğu Ege yine beni rahatsız ediyordu.Ve ben yine Ekin'i çağırıyordum.Artık bu bir rutin haline gelmişti.Ege sarı saçlı, yeşil gözlü bir çocuktu.Ben onun dış görüntüsünü incelerken Ekin'in sesi ile düşüncelerimden gerçek dünyaya döndüm.Ekin ''Yine mi Ege.Rahat bırak kızı.Sende gel buraya!'' diyip kolumu kavrayıp beni yanına çekti.Ege'nin kulağına eğilip zar zor duyabileceğim bir şekilde''O seninle evlenmiyecek benimle evlenecek!'' dedi.İk başta şaşırsam da sonra yanlış anadığımı düşünerek kendime kızdım.Ekin''İris hadi yürü eve gidiyoruz.'' diyip yürümeye ve benide yanında sürüklemeye başladı...

*****************

-4 YIL SONRA İRİS'TEN-

 Ege,Ekin ve ben Ekinlerde oturmuş yeni çıkan bir filmi seyrediyorduk.Haa bu ardada unutmadan söyliyeyim Ege artık o saplantılı halinden çıkmış ve bizimle arkadaş olmak istediğini söylemişti tabii bizde kabul ettik ve 3'ümüz çok iyi anlaşmaya başlamıştık.

Filmi izledikten sonra hep beraber sohbet ettik.Hava kararmaya başlayınca ben ''Akşam olmaya başladı ben artık gidiyim.''dedim. Ege ''Tamam o zaman bende gidiyim annem merak eder.'' dedi ve ayağa kalktı.Ekin ''Tamam o zaman yarın saat 1 de İris'lerde buluşuruz'' dedi.Onlara iyi akşamlar dileyip yangın merdivenlerinden bizim eve geçtim. (yan yana apartamnlarda oturuyorlar ve apartmanların ortak yangın merdivenleri var)Odama giriş yaptığımda hemen ayakkabılarımı çıkardım ve ayakkabılığa koydum.Tam mutafa gireceğim sırada Anneannem beni gördü ve yerinde hopladı.''İris yine mi yangın merdivenlerinden girdin.Kuzum bi gün ordan gelirken düşüceksin diye ödüm kopuyor.'' Anneannem benim bu hayattaki en değerli varlığımdı.Annem ve babam boşanınca ikiside beni istememiş anneanneme bırakıp sırra kadem basmışlardı.Anneannem ikisinin de adını duymaya tahammül edemiyordu ve komşuları da sıkı sıkı tembihleyip onlar hakkında konuşmamalarını söylemişi.Yani anlıyacağınız annemi ve babamı tanımıyordum.Anneannem bana sadece isimlerini söylemişti o kadar.Annemin adı Ayla, babamın adı Selim miş. Onları çok merak ediyordum; ve en çok üzüldüğüm nokta bensiz daha mutlu olduklarıydı.Onların bensiz mutlu olduklarını varsayıp onlara beni terk ettikleri için kızarak ve onları hiç merak etmeyerek yaşıyordum.Anneannemi hem annem hem babam olarak benimsemiştim ve bu halimden gayet memnundum.Anneannemin bana seslenmesi ile derin düşüncelerimden sıyrıldım ve ''Efendim tontişim'' diye cevap verdim.Anneannem ''Aç mısın kuzum?'' diye sordu.Bende ''Yok tontişim ben Ekinlerde yedim.'' diyip yanağına sulu bir öpücük bıraktım.Ve ''Ben yattım anneanne'' diyip odama gittim.En rahat geceliklerimi giydim ve sıcacık yatağıma girdim.Ve derin bir uykuya daldım...

Ertesi gün kahvaltıları hazırladım ve Ege ve Ekini beklemeye başladım.10 dk sonra kapıçaldı.Geldiler deyip koşarak kapıyı açtım.Ege gelmişti.Soluk soluğaydı.İris koş ekinler gidio dediğinde oylece kaldım.Nasıl gidiyodu ya?Ne diosun bakisi attım.Kızım İstanbula taşınıolarmıs.5 dk olece kaldım.Ekin beni bırakmazdı ya.Hayır.Kosarak aşağıya indim.Aşağıda bir sürü valizle birde kamyonla ekin leyla teyze ve orhan amca vardı.Ekin le bır sure gozlerimiz kenetlendi.Gözlerinin altı şişmişti.Bellliki ağlamıştı.Onun aplamasına dayanamazdım.O okulda bana sataşanların hepsini döverdi,onun için kimse bana bulaşamıyordu.O benim aglamama bu denli izin vermezken ben onun aglamasına nasıl izin vermiştim.Kosarak Ekine sarıldım.''Biyere gitmıyorsun dimi ekin?''Ekin birsey demedi.sonra leyla teyze yanıma gelip tatlım biz artık burada duramayız.Orhan amcanın işi nedeniyle İstanbula tasınacagız.Ama sen ne zaman istersen bizi ziyarete gelebilirsin,demişti.yetermiydi sizce yılda bir defa görmek.Her seyi birlikte yaptığınız arkadasınzı.Ekin lafa atlayıp anne gıtmeyelim lütfen dedi.layla teyze Ekine bunları konusmustuk Ekin lutfen diye azarlayıcı bir tonda konuştu.Sonra ne mi?gittıler sadece gittıler.Ben sadece arkalarından baktım.Ekin beni bırakma olur mu?desem gitmiyecekmıydı.Artık yoktu.Belki orada beni unutacaktı.Hatırlamayacaktı bile.Ama ben onu hiç unutmayacaktım.Çünkü o benim kahramanımdı.