Eve döndüğümde ev bomboştu, babam hala yoktu bunların derdi neydi. Odama doğru ilerledim aklımın bir köşesinde ise bugün ki yaşananlar ile doluydu
içimde anlam veremediğim duygular, kalemimle kara kaplı defterime döktüm tek tek, arkadaşlarım bunlardı benim
"hayatıma uzun zamandan sonra ilk defa yeni biri girmişti, beni tarif edemeğim duygulara sürükleyen nefes kesici gülümsemesi ile beni her defasında büyüleyen ve aklımın gitmesine sebep olan hayat dolu bakışlarında sevgi ve samimiyet olan sıcak biri ona güvenebilirim, Yiğit beni bu yalnız karanlıktan çıkarabilir.."
Diye ekledim cümlelerimi boş sayfalara acaba bir daha ne zaman karşılaşabilirim onun yanında olmak bana yalnızlığımı unutturuyor
bir süre daha masada oturduktan sonra kalktım sıcak bir duşun iyi gelceğini düşünerek banyoya ilerledim.
Banyodan çıktıktan sonra pijamalarımı giyip yatağıma geçtim, gözlerimi kapattığım an onun yüzü geliyordu karşıma bakışları, gülüşü...
Sabah uyanır uyanmaz babama bakmak için çıktım odadan gece gelmiştir belki düşüncesi ile, onunla konuşmak istiyorum sessiz adımlarla odalarına bakmak için gittim yavaşca kapıyı açarak içeriye göz ucuyla baktım içeri nefes alamayacağım şekilde sigara kokuyordu içeriye girdiğimde annem makyajını silmeden ve kıyafetleriyle perişan bir şekilde yatağın üstünde uyuya kalmıştı.
Yanlışmı düşünmüstüm acaba annem hakkında, umursamıyordu o da üzülüyordu galiba bu duruma
onu o halde görünce üzülmüştüm fakat babam hala ortada yoktu, annemi uyandırmak istemedim hatta mutlu olmasi için ona sürpriz kahvaltı hazırlayabilirim, büyük bir sevinçle mutfağa doğru ilerledim kafamda küçük hayallerle birlikte,
kahvaltı yapabiliriz eski günlerdeki gibi anne kız
diye düşünerek yüzümde bir tebessüm oluştu. Kahvaltıyı hazırladıktan sonra annem uyandırmaya odasına gittim anneme yanaşarak saçlarını okşadım onu çok özlemiştim, sessizce
"anne sana kahvaltı hazırladım birlikte.........."
sözümün devamını getiremeden saçlarını okşadığım elimi tutup iterek "nefret ediyorum hepinizden git başımdan" diyerek arkasını döndü bana hayallerimle birlikte sevinçlerimde yerle bir oldu, gözümden bir damla göz yaşı düşerken odadan çıktım koşarak kendi odama gidip kendimi yatağıma atıp ağlamaya başladım sessizce...
ARADAN 1 AY GEÇTİ...
Babamdan hala bir haber yok telefonları kapalı onun için endişelenmeye başlamıştım.
Annem ise eve ara sıra geliyor artık ve sigaradan başka kötü alışkanlıklarada başladı.
Yiğit 1 aydır ortada yok hergün kahve dükkanına gidip onu beklemiştim, acaba beni unuttumu.
Yalnızlık beni her geçen gün içine dahada çekmeye başlarken umutlarımıda yitiriyordum..
Zilin çalması ile düşüncelerim kayboldu aniden ayağa kaltım kim acaba, babamın olması için dua ederek kapıya koşar adımlarla indim kapıyı büyük bi heycanla actığımda karşımda gördüğüm kişiyle beraber heycanım dahada artmıştı onu hiç beklemiyordum Yiğit gelmişti evimin yolunu unuttuğunu bile düşünmüştüm
"Duru biraz yürüyelim mi" diye söze girdi "olur" diye karşılık verip ceketimi ve anahtarıda alarak çıktım evden, "evet seni dinliyorum" dedim meraklı bakışlarımla,
"hayatımda bazı şeyler değişti 2 aydır bu 1 ayın icinde ise yasadiğım seyler 2 katına çıktı ama bana bir soru sorma bunu sana zamanı gelince anlatıcam hatta yarın buluşalım saat 2de kahve dükkanında" dedi ve bana söz hakkı tanımadan koşarak gitti arkasından "Yiğit" diye bagırmaya başladım ama boşunaydı çoktan gözden kaybolmuştu.
Bana ne söylicektiki etrafımdaki insanlara ne oluyor anlayamıyorum...
___________________________
Beğendiyseniz oy verebilirsiniz :)
