Η νύχτα είχε πέσει και εγώ είχα κλειστεί στο δωμάτιό μου . Χάζευα έξω από το παράθυρο τα στολισμένα σπίτια , λογικά μέσα θα υπήρχαν ευτυχισμένες οικογένειες περνώντας μαζί την παραμονή του χρόνου . Από εκείνη την ημέρα που τσακώθηκα με την Μαρία , δεν είχαμε μιλήσει και πολύ , το κλίμα ήταν μεν βαρύ αλλά κάναμε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα . Αυτή για εμένα προσωπικά είναι η άμυνά μου . Στριφογύριζα στην καρέκλα μου και σκεφτόμουν τα λόγια της φίλης μου : " Kάθεσαι και ασχολείσαι με μία τελειωμένη υπόθεση .. μία χαζή ερωτική ιστορία που τέλειωσε πριν δύο χρόνια. Ο Evan πιθανώς να έχει προχωρήσει τη ζωή του"
Έχετε ερωτευτεί πραγματικά στην ζωή σας ? Εγώ μόνο μια φορά και αυτό είναι σίγουρο. Όχι δεν είναι ο Ιάσονας . Ο Ιάσονας μου αρέσει . Αλλά το μου αρέσεις από το σε αγαπάω είναι μακριά . Τον έλεγαν Evan και ήταν τότε 22 χρονών . Πήγαινα μόλις πρώτη λυκείου . Ναι το ξέρω . Μεγάλη διαφορά θα έλεγε κανείς . Αλλά όταν ο νους ενώνεται με το μυαλό του άλλου δεν γνωρίζει καμία ηλικία . Και αυτό έγινε με τον Evan . Δεν τον ερωτεύτηκα απλά γιατί είχε ωραία εξωτερική εμφάνιση . Τον ερωτεύτηκα γιατί μου άρεσε η σκέψη του , ο τρόπος που εκφραζόταν με τη μουσική , ο τρόπος που μου μιλούσε . Όλο αυτό ήταν τόσο πρωτόγνωρο για εμένα . Δεν ήξερα πώς να το αντιμετωπίσω . Καταδίκαζα τον εαυτό μου , τον κατηγορούσα , τον μισούσα... Γιατί ? Δεν ξέρω γιατί . Ίσως γιατί όλο αυτό ήταν κάτι καινούργιο για εμένα και δεν ήξερα τι συνέβαινε από την μεριά του . Ίσως να του άρεσα , ίσως όχι . Το μόνο σίγουρο είναι ότι και αυτός ένιωσε την έλξη . Το κατάλαβα , το ένιωσα . Ακόμα θυμάμαι όλες τις στιγμές μας , την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε .
Flashback
Σκατά Σκατά και πάλι σκατά....δεν έλυσα το τρίτο θέμα στο διαγώνισμα της φυσικής του φροντιστηρίου. Πάνω που είχα αρχίσει να ελπίζω στα θετικά μαθήματα . Προχωρώ γεμάτη νεύρα στο άδειο κέντρο της πόλης με μία μπλε κασετίνα στο χέρι . Ξαφνικά σταματώ και κοιτάζω το είδωλό μου σε μία βιτρίνα. Ίου..σκέφτηκα. Από πού να πρωτοαρχίσω ? Από τα κιλάκια που έχω πάρει επειδή καταβροχθίζω καθημερινά σοκολάτες ? Από το άθλιο ντύσιμό μου που έγινε σε χρόνο ντε-τε γιατί διάβαζα μέχρι και την τελευταία στιγμή για αυτή την αναθεματισμένη ευθύγραμμη ομαλή κίνηση ? Ή για τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου που έχουν δημιουργηθεί λόγω της αυπνίας ?
Κατευθύνομαι προς τη δουλειά της μητέρας μου κυριευμένη από τα νεύρα . Κυριακή σήμερα και η μαμά μου έχει βάρδια . Και ο μπαμπάς μου και η μαμά μου είναι στρατιωτικοί και αναγκάζονται να κάνουν κάποιες υπηρεσίες . Η μαμά μου δηλαδή , γιατί ο πατέρας μου έχει το δεύτερο μεγαλύτερο βαθμό εκεί μέσα . Συνήθως κάθομαι και κάνω παρέα στην μαμά μου όταν έχει βάρδιες . Πηγαίνω από το πρωί και φεύγω το απόγευμα .Σήμερα όμως δεν θα κάτσω. Βαριέμαι κάθε φορά που πηγαίνω εκεί .Το μόνο καλό είναι ότι έχει nova και κρουασάν . Συνήθως απλώνομαι στον μεγάλο υφασμάτινο καναπέ και βλέπω κινούμενα σχέδια με τις ώρες , ακόμα και αν οι φαντάροι γελάνε μαζί μου . Ναι οι φαντάροι . Άλλοι είναι ωραίοι , άλλοι βαρετοί , άλλοι καταργιούνται την ζωή τους που βρίσκονται στον στρατό . Έχω δει πολλούς και έχω γνωρίσει , μπορώ να πω πως μερικοί είναι όντως καλά παιδιά .Καλά εντάξει και όμορφα . Βέβαια μία από τις αρχές μου είναι να μην ερωτευτώ κανέναν από αυτούς . Εγώ θα βρεθώ με κομμένο το κεφάλι και αυτός με κομμένο...δεν θέλω να φαντάζομαι τι.
CZYTASZ
Το τελευταίο βράδυ στη Θεσσαλονίκη.
Dla nastolatków"Δεν ξέρω αν όλα όσα έγιναν σε αυτή τη πενθήμερη εκδρομή του λυκείου,έγιναν για καλό ή για κακό... Ένα όμως είναι σίγουρο, μετά από εκείνο το τελευταίο βράδυ τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο..." Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα...
