I do not know where we went wrong
You broke my smile you broke my heart
I'm so far from...
You told me you would never leave
But now I'm paying for my sins
I'm so far from you..
Evan.
Μερικές ηλιαχτίδες είχαν τρυπώσει στο δωμάτιο και γαργαλούσαν τα βλέφαρά μου . Ένιωσα ένα βάρος στο στήθος μου και όταν γύρισα το κεφάλι μου είδα την Ελίζ ξαπλωμένη στο στέρνο μου . Με αργές και ήρεμες κινήσεις προσπάθησα να σηκωθώ από το κρεβάτι χωρίς να την ξυπνήσω , πράγμα όμως που απέτυχε . Η ίδια ταλαντεύτηκε λίγο και σήκωσε απαλά το κεφάλι της . Τα καστανά μαλλιά της ήταν ανακατεμένα από τον ύπνο , ενώ η ίδια ήταν ακόμα κοιμισμένη . Σύρθηκε ελαφρά προς τα πάνω , δίνοντάς μου ένα απαλό φιλί στα χείλη .
-Από τώρα θα φύγεις ?
Με ρώτησε κατσουφιασμένα με ένα βλέμμα όλο παράπονο . Η αλήθεια είναι πως μία οι επαγγελματικές υποχρεώσεις στο πανεπιστήμιο , μία τα προβλήματα υγείας του πατέρα μου , σπάνια ξυπνάγαμε μαζί με την Ελίζ και περνούσαμε το πρωινό μας μαζί .
Η σχέση μου με την Ελίζ ξεκίνησε ένα χρόνο πριν , σε μία περίοδο της ζωής μου όπου δεν ήταν η καλύτερη . Από την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε αποφασίσαμε να το πάρουμε αργά και ό,τι βγει . Πράγματι ένα χρόνο μετά η σχέσης μας είναι σταθερή , χωρίς τσακωμούς και παρεκτροπές . Αν και το τελευταίο διάστημα δεν περνάμε τόσο καιρό μαζί , ο δεσμός μας παραμένει ισορρόπημένος .
Σηκώθηκα από το κρεβάτι δίνοντάς τις ένα συμπονετικό χαμόγελο .
- Συγγνώμη μωρό μου , αλλά ξέρεις πως είναι αυτή η περίοδος για εμένα . Και εγώ στεναχωριέμαι που δεν βρισκόμαστε πολύ αλλά θα περάσει , στο υπόσχομαι .
Έπιασα το πρόσωπό της ανάμεσα στα δύο μου χέρια και της άφησα ένα φιλί στη μύτη . Εκείνη μου ένευσε .
Λίγα λεπτά αργότερα , με έναν χαρτοφύλακα στο χέρι μου κατευθύνθηκα στο μεγάλο κτήριο που έγραφε " Κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων " . Έσυρα την βαριά μεταλλική πόρτα και μπήκα μέσα , αναζητώντας το δωμάτιο 124 . Αφού ανέβηκα στον δεύτερο όροφο όπου βρισκόταν το δωμάτιο , το εντόπισα και άνοιξα την πόρτα . Τότε αντίκρισα τον πατέρα μου να κάθεται σε μία μεγάλη πολυθρόνα και να κοιτάει έξω από το παράθυρο . Ο πατέρας μου έπασχε από μέτρια βαθμού αρρώστια Αlzheimer και δεν μπορούσε να με αναγνωρίσει . Όσο οδυνηρό και να είναι αυτό ποτέ μου δεν σκέφτηκα να τον παρατήσω ή να τον εγκαταλείψω . ΄Ηταν πατέρας μου , αυτός με μεγάλωσε και με ενθάρρυνε στην ζωή .
-Καλημέρα κύριε Μανώλη !
Του είπα όσο εύθυμα μπορούσα . Οι γιατροί μου λένε πως η διάθεσή μου επηρεάζει αυτόματα τη δική του και το τελευταίο που θέλω είναι να τον δω λυπημένο.
- Καλημέρα Evan παιδί μου !
Η αλήθεια είναι πως θυμάται το όνομά μου . Οι γιατροί μου είπαν πως είναι παράδοξο αλλά με θυμάται ως φυσιογνωμία . Βέβαια δεν γνωρίζει ότι είμαι γιος του . Όλες οι οικογενειακές μνήμες έχουν σβηστεί .
Μετακόμισα σε αυτή τη πόλη ένα χρόνο πριν, μετά το μεταπτυχιακό μου στην Αγγλία . Όταν έφυγα , άφησα πίσω μου τόσα πολλά , άφησα πίσω μου ανθρώπους που τους χρωστούσα εξηγήσεις . Η κατάσταση όμως του πατέρα μου , με συντάραξε και έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να εγκαταλείψω την παλιά μου ζωή και να έρθω εδώ .
Προχωράω προς την γωνία του δωματίου και κάθομαι αναπαυτικά σε μία καρέκλα . Βγάζω από τον χαρτοφύλακα το αγαπημένο του βιβλίο και αρχίζω να του το διαβάζω , ενώ εκείνος με προσέχει με προσήλωση .
« Και ας σήμαινε το τέλος για αυτούς , εκείνη τον αγαπούσε με όλη της την ψυχή , όπως αυτός εξάλλου . Ποτέ όμως δεν έμαθαν τι ένιωθαν ο ένας για τον άλλον ακόμα και αν το διαισθάνονταν . Αυτός έφυγε και την άφησε μόνη της πίσω , να παλεύει με τους δαίμονες της ...»
- Αχ νεαρέ μου . Είναι τόσο κρίμα για τα δύο αυτά παιδιά , που ήταν τόσο ερωτευμένα να μην προλάβουν να καταλάβουν τα αισθήματά τους . Για αυτό παιδί μου , να λες στον άλλον πώς νιώθεις προτού είναι αργά . Μπορεί ο άλλος να προχωρήσει την ζωή του ή να μαραζώσει για έναν έρωτα που χάθηκε άδοξα ... Είσαι ερωτευμένος Evan μου?
- Κύριε Μανώλη είμαι καλά . Εδώ και έναν χρόνο είμαι μαζί με μία κοπέλα και η σχέση μας είναι σταθερή ....
- Είσαι όμως ερωτευμένος παιδί μου?
Η ερώτηση αυτή με προβλημάτισε..
Ήμουν όντως ερωτευμένος?
Well ,well, well . Έχουμε πλευρά Evan εδώ . Έχει όντως προχωρήσει την ζωή του όπως είδαμε με την Ελίζ και βρίσκεται μακρυά από την Βικτόρια , την οποία όμως δεν έχει αναφέρει ... Λέτε να την έχει ξεχάσει ?
Θέλω να ακούσω τις γνώμες σας...Επίσης θέλω να σας ευχαριστήσω τόσο πολύ για τις ψήφους σας , σημαίνουν πολλά !
Ως το επόμενο κεφάλαιο , φιλάκια !
أنت تقرأ
Το τελευταίο βράδυ στη Θεσσαλονίκη.
أدب المراهقين"Δεν ξέρω αν όλα όσα έγιναν σε αυτή τη πενθήμερη εκδρομή του λυκείου,έγιναν για καλό ή για κακό... Ένα όμως είναι σίγουρο, μετά από εκείνο το τελευταίο βράδυ τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο..." Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα...
