2 saat kadar uykuyla cebelleştim ve sonunda kazandım ve uyudum. Sabah kalktığım da saat 6 idi , sinir bozan şey ise sabah 5 de uyamam oldu ve hic bi duygumun değişmemesiydi. İçim hala doluyor ve kalbim hala hızlı atıyordu, bundan kurtulmanın bir yolu olmaydı ama neydi. Biraz düşündükden sonra güzel bir yol buldum, sonuçta dünya da tek o yoktu ve benimde ona mecburiyetliyim yoktu, belkide kendi kendime kuruntu yapıyordum, sonuçta ben aşka sevgiye inan biri değildim daha önemli sorunlarım vardı. 2 3 kız la konuşup gerekirse sevgili olup onu aklımdan cıkarmalıydım. Bu kötü bi yol olsada, insanların duygularıyla oynuyacak olsamda yapacaktım, kararlıydım. Sosyal medyada kendime uygun kişilere bakmaya başladım, 2 3 kişiyle konuşmaya başladım amacım sıra sıra hepsiyle sevgili olmak ve vakit geçirerek onu unutmak, biraz başarılıydım, böyle giderse unutacaktım. Sıcak ve güneşli bir yaz günü köydeyim, aklımda kimse yok herşeyi unutmuş durumdayım, aldım yanıma sigaramı çıkacam iğdeye oturacağım saatlerce hedefim bu. Yanimda kuzenim ve köpekleri Karabaş, oturduk taşa yaktık sigaraları sohbet ediyoruz, sordu sevgilin varmı, var dedim, bide ben ayarlasam dedi, bulursun boşver gelip geçici şeyler bunlar dedim, canım sıkılmış nette geziniyorum gene karşıma çıkıyor mutluydum, sevinçliydim, gülüyordum, taki gorene kadar gene aynı duygular gene aynı bok oluyor yavaştan. Kendime geliyorum geçiyorum, bir ses kuzenimden geliyor, geri gelsene bida o fotaraftaki kimdi, boşver ne yapacan diyorum, gel sen bi bakacam, geliyorum geri ve anlıyorum ki hayatımın en büyük yanlışını yapmışım.
