My Flirt Husband (On going)

20

LANCE's PoV

"Lance....Insan naman e" nakarinig ako ng isang hikbi malapit sa aking hospital bed. Iminulat ko ang mga Mata ko na halatang namumugto.

"I-insan?" nataranta si Jane nung nakita niya akong gumalaw. Napatayo siya sabay yakap sa akin.

"i-insan? B-bakit ka ba umiiyak?" Tanong ko sa kanya.

Matagal bago niya ako sinagot.

Pinunasan niya muna ang mukha niya na basang basa.

"Insan... What was happened?" Tanong ko

Hindi niya ulit ako sinagot imbes ay niyakap niya ako ng pagkahigpit-higpit.

"I miss you insan" wika niya. Kumunot ang noo ko. Bakit siya umiiyak?

"Insan? Bakit ka umiiyak?" Tanong ko sa kanya nung naghiwalay na kami sa pagkakayakap sa isat isa.

"I don't want you to leave. Kasi mamimiss kita. I don't want you to leavr , I don't want you to leave"

Paulit ulit niyang wika habang umiiyak.

"jane" tumulo bigla ang Luha ko sa di alam na kadahilan.

"Lumaban ka lang ha" wika niya habang yakap yakap ako.

Nginitian ko siya to make her assure na lalaban ako.

"Promise mo lalaban ka" umiiyak parin siya. This is shit, she's crying and I don't even know what is her reason.

Pilit kung tinatanong kung bakit siya umiiyak Kanina. Pero it's either she will changed the topic or may some shits reason siya para makatakas sa Tanong ko.

"I'm trying to contact Diana, pero out of coverage siya kaya di ko alam kung nakita na ba nila si Joyce" pag iiba niya sa usapan namin.

Napahawak ako sa bandang dibdib ko at di ko alam kung bakit biglang sumikip eto at biglang Hindi ako makahinga.

"Insan?" napalingon si Jane sa akin nung nakita niya ang mukha ko.

"Are you okay?" may halong pag aalala ang tono ng boses ni Jane. Lumapit siya sa akin at halatang nag papanic na siya. "L-lance" nag sta-struggle na siya.

Mas lalong sumikip at sumakit ang dibdib ko. Parang naubos ang lahat ng oxygen sa buong katawan ko. Halos walang kahit 1 pursyento ang natira.

Hindi ako makahinga.
Hindi ako makapagsalita.
Hindi ako makakilos.
Walng gain.

Naramdaman kung may nagtatakbuhan. Lumapit sila sa akin.

"Blood pressure"

Yan ang huling narinig ko bago ako tuluyang nahimatay.

**

"tito, samahan niyo po ako sa school program bukas ha!" wika ng isang hata sa harap ko. Sobrang gaan ng loob ko sa batang 'to.

"sige ba." sagot ko sa kanya.

"Tito, 'wag ka pong aalis bukas ah. E re-sched niyo po lahat ng appointment niyo bukas ah" tumango ako sa kanya.

Kinabukasan nasa harap ko na ang batang kumukulit sa akin kahapon.

"Tito Tara na?" wika niya habang excited na hinila ako