Canım Kocam Mafya [Düzenlenecek]

11

Vote ve yorum bırakmayı unutmayın :) iyi okumalar :)
Bir hafta iki gün olmuştu burada sabahlayalı. Hatunundan hala bir hareket yoktu. Yatıyordu o odada.
Adam ilk kez bu kadar aciz bu kadar çaresizdi. Canı çok fazla yanıyor ve bu geçmiyordu. 'Oğlum' diye fısıldadı adam. Uyuyakalmıştı sonunda. Tekrar oğlum diye fısıldadı. Sonra bir şey görmüş olacak ki hızla yattığı yerden doğruldu ve çevresine bakındı. Eli gözüne gidince fark etti ağladığını. Bu aralar ne kadarda sulu göz olmuştu. Gözlerini hızlıca silmeye çalıştı. Ama sanki yaşlar gitmek istemiyordu. O sildikçe daha fazla akıyordu. Adam bu aciz halini kimse görmesin diye kapıyı kilitledi. Ve ilk kez hıçkırarak ağlamaya başladı...

Poyraz'dan
Artık dayanamıyordum. O oarada ben burada. Benim canım yansa dayanırım ama ona dayanamıyorum. Kapıyı kilitleyerek camın kenarına gittim. Şehri izlerken ağzımdan ilk kez hıçkırık kaçtı. Ve arkasında bir tane daha... Bir tane daha... Ne kadarda sulu göz oldum ben ya diye geçirdim içimden. O beni böyle görseydi kesin kızardı diye geçirdim içimden ağzım yırtılacak gibi sırıtırken. Ne iyilik yapmıştımda allah onu bana vermişti.

°iyilik yapmışmıydın ki

Haklıydı. İç sesim sonuna kadar haklıydı. Ben iyilik yapmamıştım. Belkide bilmeden yapmışımdır diye geçirdim içimden. Ama belki. Kapının çalması ile kapıya döndüm.

°çalar çalar gider

İşte ben ve iç sesim buyduk umursamaz... Ama gitmedi. Ne kadarda ısrarcı değilmi? Hızla kapıya vararak kapıyı açtım. Ve karşımda onu gördüm. Hadi bee şaka değilmi? Lan hatunum bir saat önce uyuyordu ne ara uyandı. Hızla bana gelerek sarıldı. Şaşkınlıkla ona baktım. Sanki donmuştum. Ellerim çalışmıyordu sanki. Benden tereddütle ayrılıp ağlayarak gözlerime baktı. Ve bir yaş daha düştü gözlerinden. Kim bilir ne düşünmüştü benim gamzeli hatunum. Kollarımı tepiştirebildiğimde yanağında ki yaşı sildim. Ve ona sıkıca sarıldım. Kokusunu kokladım. Özlemiştim işte. O muhteşem kokusu ezberlemek istercesine içime çektim. Çektim... Çektim...

Elif'ten
Uzun bir aradan sonra uyanmıştım. Neler olduğunu hatırlamıyordum. Ama şu an tek umrumda olan poyrazdı. Hızla odadan dışarı çıkarak bir hemşireyi durdurdum.

"Eşim poyraz nerde?"

"45. Oda hanımefendi"

Kafa sallayarak hızla koşmaya başladım. Kapıya gelince nefesimi düzene sokmak için durmuştum ki içeriden bir hıçkırık geldi. Bir tane daha... Bir tane daha. Sonra kapıya tekme tokat vurmaya başladım. İlk beş vuruşumda açmadı. Sonra ise daha hızlı vurunca açtı. Kapı açılınca hızlıca ona sarıldım. Tepişmiyordu. Gözümden akan yaşla ondan ayrılarak gözlerine baktım. Kendine gelmiş olacakki hızla beni kendine çekerek sarıldı. Saçlarımı koklarken arada küçük öpücüklerde bırakıyordu. Kokusunu dahi özlemiştim bu adamın.

"Korktum beni bırakacaksın diye çok korktum seni seviyorum hayatımın en güzel anlamı"

Diyerek boynuma kısa bir öpücük kondurdu. İşte huzurun ta kendisi bu adamdı. Benim adamım...