Proloog

86 4 4
                                    

Ik zie de lucht langzaam paars worden. en het duurde even voor ik door had wat er precies aan de hand was.
'DE VOORSPELLING!!' Roep ik, dit is precies wat er in mn droom voorkwam.
Snel haast ik me naar mn vrienden.
'En nu?' Vraagt Natasha. 'Niks' antwoordde ik, 'We kunnen hier niet tegen op. Dit is het einde.' Angstig kijk ik Martin aan. Hij knikt en kijk op zijn zakcomputertje. 'We hebben nog ongeveer twee minuten.'
Ik kijk om me heen... ondertussen is er paniek in de menigte opgebroken.. Niemand weet wat er precies aan de hand is. En dat is misschien ook maar beter zo. Weer kijk ik omhoog. Intussen was de lucht helemaal pimpelpaars en beginnen er allemaal bommen in te ontploffen. Een soort vuurwerk maar dat is het niet. En dan beginnen er zelfs brandende meteorieten in te slaan. Ik voel de paniek om mij heen steeds groter worden en ik kijk nog een keer naar mijn vrienden en die glimlachen terug. Ook zij weten wat er aan de hand is en hebben er vrede mee. 'We kunnen nu niets meer doen.' Ik draai me om naar Martin en kijk hem recht door zijn bril in zijn angstige, blauwe ogen aan. Dan pakt hij me vast en we komen langzaam dichterbij. 'Ik was al vanaf de eerste dag verliefd op je.' Ik kijk hem aan en zoen hem. Het lijkt wel uren te duren. En net op dat moment gebeurde het. Dat was de laatste keer dat ik hem in zijn ogen keek. Want toen werdt alles zwart.

Mijn Reis Naar Fantastica En VerderWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu