Mijn Reis Naar Fantastica En Verder

A Place In This World

'Euh.. en nu?' vraag ik. Ik kijk de twee aan. 'Laat dat maar aan mij over.' zegt Pruedence net iets te overtuigd. Hij pakt uit zijn jasje iets wat lijkt een steentje en zet het in het slot. Het past precies en hierdoor gaat de deur open. We staan aan het begin van een prachtige tuin. Met allemaal verschillende soorten bloemen, bomen en planten. De tuin is verlicht met lampionnen en lantaarnpalen. 'Wouw!!' fluister ik ademloos. Ik kijk opzij. Simon kijkt met open mond om zich heen. Hij is net zo verbluft als ik. Pruedence schraapt zijn keel 'Zijn jullie uit gekeken?' Vraagt hij. Ik knik maar half. Maar daar trekt hij niets van aan en loopt al voor ons uit. Langzaam slenteren Simon en ik achter hem aan.

Als Pruedence op de deur van het kasteel wilt kloppen gaat de het al vanzelf open. Verbaasd kijken we elkaar aan. In de deuropening staat een vrouw met met puntige elfen oortjes en lieve groene ogen. Haar haar is goudblond met roze en groen plukken en ze draagt een rozenkrans op haar hoofd. Ze heeft een japon aan in groene en roze tinten en twee vederlichte vleugeltjes op haar rug.

'Goedenavond allemaal.' zegt ze glimlachend. Haar stem klinkt warm en harmonieus. 'Wat fijn dat jullie gekomen zijn.' Ik glimlach en kijk opzij. Simon en Pruedence voor haar buigen. Verbaasd trek ik een wenkbrauw op.

'Dankjewel Pruedence dat je ze gebracht hebt.' Zegt ze. 'Het was een eer om te doen uwe majesteit.' Zegt Pruedence. Hij maakt een diepe buiging en loopt daarna de tuin uit. Met zijn drieën kijken we hem na. 'Kom maar mee naar binnen, jullie zullen vast wel moe zijn en honger hebben.' zegt ze vriendelijk. Ze draait zich om en loopt voor ons uit de hal door. Braaf lopen we achter haar aan. 'Waarom bogen jullie voor haar?' vraag ik. 'Hier in Fantastica staat beleefdheid vooraan. Nou ja, in de goede rijken in iedergeval. En Fee Fleur is van adel, dus dan is het wel zo beleefd om te buigen.' Antwoord hij. 'Aha.' zeg ik. 'Wacht zijn er meerdere rijken?' 'Ja zeker wel. Fantastica is zo groot als je fantasie.' zegt hij. En hij tikt op mijn hoofd.

'Goed.' zegt Fleur. We komen aan in enorme eetkamer. Op tafel staan onwijs veel eten. En het ruikt verrukkelijk. 'Ik stel voor dat we eerst maar gaan eten.' zegt ze. En dus schuiven Simon en ik aan.

'Zal ik alvast naar mijn kamer gaan? Dan kunnen jullie praten. Ik geloof dat Luna namelijk nog wat vragen heeft.' vraagt Simon na het eten. 'Lijkt me goed Simon, welterusten.' Antwoord Fleur. 'Weltrusten allebei.' En ik krijg een knipoog. En daarna loopt hij de kamer uit. Ik voel mijn gezicht rood worden. 'Zullen we een stukje wandelen door de tuin?' Stelt ze voor. ' Dan kun je je vragen stellen. Ik begrijp dat je daar graag antwoord op wilt hebben.' Ik knik.

'Wat is er gebeurd?' vraag ik als we door de tuin lopen. 'Ik bedoel, wat is er met mijn verleden gebeurd? Waar kom ik vandaan? Wie ben ik?' Fleur glimlacht. 'Ik snap dat je ontzettend in de war bent. En ik zal bij het begin beginnen.' Ze gaat op een bankje zitten. Ik plof naast haar op het bankje. 'Jij komt uit een tijd zonder magie. En waar jij leefde was het oorlog om vrijheid. En jouw planeet, de aarde, was zo goed als verwoest.' Ze pauzeert even. 'Jij hebt foute keuzes gemaakt en weer goed gemaakt door iedereen te laten beseffen wat ze precies aan het doen waren.' Het dringt allemaal nog maar net tot mij door. Voor ik nog maar iets wil zeggen vervolgt ze haar verhaal weer. Nou ja haar verhaal, mijn verhaal. 'Net nadat je iedereen hebt laten beseffen. Vergaat de planeet. Alleen jij en je vrienden wisten daarvan, alleen niet wanneer. En daarna ben je hier naar toe gekomen.' 'Dus als ik het goed begrijp wilde ik mijn planeet redden, nadat ik de verkeerde kant op ben gegaan?' vraag ik verward. 'Dat begrijp je goed.' zegt ze. Ik moet hier even van bijkomen.

Na een tijdje vraag ik; ' Heeft u mij naar toe gehaald?' Ze schudt haar hoofd. 'Ik niet, die daar.' Ze wijst naar boven, naar de maan. 'WAT? Maar hoe?.. Waarom?' 'Omdat jij de nieuwe maanprinses bent.'