She witnessed her parents die. She suffered her whole life parentless. And now she's back for REVENGE!
Ysabel, also known as Ysa, grew up with her grandma. But things get more dangerous as the assassins who killed her parents found her. She will als...
"Nathan! Ikaw na ang magluto!" Dabog ko. Nandito pa kami sa kama at nagtatalo kung sino ang magluluto ng lunch.
"No, Bel! Ako ang nagluto kahapon. So ikaw na!! Dali gutom na ako!!" Angal naman niya.
Hay! Para matapos na to once and for all...
"Sige na nga. Ako na ang magluluto!"
Dumiretso agad ako sa kusina at nagluto. I decided to cook caldereta, adobo at sinigang. Gulat kayo no? Marunong akong magluto ng bata pa ako ng nandito pa kami ng lola ko.
.......
Natapos na akong magluto ng may nag-doorbell.
"Ako na!" Sigaw ko mula sa kusina.
I wiped my hands first at binuksan ang pinto.
***
Nathan
Bakit ang tagal bumalik ni Bel? Kanina pa siya dun a! I turned the tv off at sumunod sa kanya.
Wala sila sa pinto.
I walked out of our room and was about to call her name ng makita ko siya at ang isang lalaki na nakatalikod sa akin malapit sa elevator.
Sino yang kausap mo?
I slowly walked towards them. Hindi naman magawang mangloko sa kin ni Bel di ba? As I got closer to them, narinig ko na silang nag-uusap. At hindi din ako napapansin ni Bel.
"Anong gagawin natin ngayon?" Tanong ng lalaki.
"For now, dapat ka munang magtago. Ako na muna ang bahala. We have to protect him." Sabi ni Bel.
Niya? Sino bang dapat makakita sa kanya?
Tumalikod na ang lalaki at aalis sana ng makita niya ako. Pati na si Bel. Gulat na gulat sila.
"Bel, let's talk." *** Ysabel
"Bel, let's talk."
Malamig niyang pagkasabi at bumalik na sa kuwarto namin. Ang mga mata niya ay parang papatay na. Bakit? Did I do something wrong? At bakit naman ako matatakot sa kanya?
Pinaalis ko na si Jonathan at sumunod kay Nathan. Nakaupo siya sa sofa at ng makita niya ako, he signaled me to sit down next to him. I sat down.
"Bakit?" Tanong ko. He looked at me with those eyes na parang may nagawa akong mali.
"Who was that?" Tanong niya habang nakatingin sa akin.
"Jonathan." Alam ko naman na siya ang tinutukoy niya.
"What was he doing here?"
"Nathan, it's confidential." Mas tumalim ang kanyang paningin sa akin.
"Confidential?" Tumaas na kaunti ang kanyang boses. "Why don't you just tell me ha? Mahirap ba yun?"
"Alam mo ba ang ibig sabihin ng confidential ha?" Kalma kong pagtanong.
"Alam ko. But you don't need to hide it from me."
"I am not hiding it. Sasabihin ko rin yum sa tamang panahon!" Sumigaw na rin ako.
"Sa tamang panahon?! Bakit hindi mo na lang sabihin sa akin na may iba ka na?! Matatanggap ko naman yun eh!"
*slap*
"Naririnig mo ba ang sarili mo? You are accusing me on cheating on you?? How dare you!" Instead na umiyak ako, I stood up at dumiretso sa kwarto. Pero bago ako umabot sa kwarto, I faced him.
"I am just trying to protect you pero ikaw...you're busy making accusations that aren't even true." Hindi pa rin siya makatingin sa akin. "Kung magiging ganito lang tayo, why don't we go back."
Tears escaped my eyes the moment I closed the door.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
