San Francisco

Chapter 4

"Sigurado kang okay ka na mag-isa?" Daniel asked me for the hundredth time.

I sighed. "Oo nga. I'm okay. Kaya ko na 'to. Para namang pupunta ako sa malayo. Dito lang naman ako sa ABS."

Tumango siya pero nakakunot pa rin ang noo niya. Lumapit ako at hinawakan 'yon para matanggal ito. "Don't worry. I'm sure okay lang si Tito," I tried to calm him down and fortunately, as what others say, ako lang ang nakakapagpasunod kay Daniel.

He let out a deep sigh. "Okay. Pero 'di ko pa rin maiwasang mag-alala, bal. Paano kung—" I cut him off before he could say anything that would make him feel worse.

I took his hand and held it as tight as I can. "Bal, stop worrying. Walang mangyayari kapag ganyan ka. Mabuti pa, go home and pack your things. You have a flight to catch tomorrow."

He gave me a small smile. "Okay. Mag-iingat ka, ha? Bawal ang boys. 'Wag ka na ring gumala. Papabantayan kita kila—"

"Save it for later, Mr. Padilla," natatawa kong sabi sa kanya. "Pupunta kami mamaya sa bahay niyo. Para na rin makumusta ni Mama si Tita. Tsaka...syempre, kasi aalis ka," sabi ko saka ngumiti sa kanya.

Kinuha niya 'yong kamay ko na nakahawak sa kanya saka 'yon hinaplos-haplos sa pisngi niya. Pagkatapos naman ay hinalikan niya 'yon.

"Sige, bal. Kita nalang tayo mamaya. Okay?" sabi niya at ngumiti nalang ako sa kanya.

"Halika nga dito," sabi niya naman kaya lumapit ako. Nasa loob kasi siya ng kotse samantalang nasa labas naman na ako. He kissed me on my cheek and smiled at me.

Nang makaalis na ang kotse niya, pumasok na ako. It feels so weird to enter this building without anyone's company. Madalas kasi talaga kasama ko si Daniel. Kung wala naman siya, which is sobrang dalang mangyari, I have my personal assistant with me.

Nandito ako para sabihin kay Direk na hindi muna namin makakasama si Daniel hanggang masiguro niya ang lagay ni Tito Rommel. At kung may solo scenes naman ako, 'yon nalang muna ang kunan namin. I'm sure they would understand. It's Daniel's father we're talking about here.

Tito Rommel's having a vacation at Canada but Kuya Ralph called earlier para sabihin kay Daniel na na-ospital si Tito Rommel. It turns out na nasunog 'yong hotel kung sa'n sila nag-stay at isa si Tito Rommel sa mga biktima. Kuya Ralph told him not to worry dahil wala naman raw serious injury si Tito. But Daniel, being a caring son, hindi siya mapapakali hangga't hindi nakikita si Tito na nasa maayos na kalagayan.

So they decided to book a ticket for Canada and they're due to leave tomorrow. Hindi lang naman siya, kasama niya si Tita Karla para suportahan siya. I'm happy that despite everything, willing pa rin si Tita na samahan siya.

I greeted some of the staff na kilala ko at syempre lahat ng bumabati sa akin, kahit na 'di ko na kilala 'yong iba sa kanila. I was walking down the hallway na medyo wala ng tao nang maalala ko na ngayon nga pala ang balik nina Pat at Arisse galing sa bakasyon nila sa Palawan.

I decided to take my phone out and text her. Ikukumusta ko lang kung ano ng balita sa kanila. Knowing Arisse, malamang hindi na 'yon makapaghintay na i-chika sa'kin ang tungkol sa bakasyon nila. Well, it's a girl thing.

As I was typing my message, I bumped unto someone. His chest was hard...and familiar. Even his scent was familiar.

"Come on, James! Minsan lang ako bumili para sayo!" pamimilit ko sa kanya.

Hinihila ko siya ngayon sa kamay niya dahil ayaw niyang bumangon sa pagkakahiga niya sa kama. I went shopping earlier and I found a perfume that would suit him. The scent perfectly describes him. The first time you'll smell it, you'd think it's too manly that it hurts your nose but eventually you'll realize that it's also kind of sweet.