AY IŞIĞIM

19.bölüm

Alp in ağzından ...
Ne kadar yerde kaldım bilmiyorum. Kendime geldiğimde aklımdaki tek şey Güneş ti . Atrafima baktigim da Güneş yoktu ayağım da ve kaburgam da bir ağrı vardı ama önemli olan ben değildim. Biraz ileride bir ağaç vardı . ağacın altında kan lekeleri vardı . O herif doğru söylemişti . Güneş buradan düşmüştü . Kalkıp kostüm ağacın altına belli ki ağacın üzerine düşmüş tu . Yaşıyordu melek biliyorum yaşıyordu . Ağaç hızını kesmiş olmalı . Ağacın dallarında beyaz tüyler vardı o evin balkonundakiler benziyor du . Tamam ama peki neredeydi yaralı olmalıydı uzağa gidemez o halde . yukarıdan kurtarma ekipleri iple sallanmış iniyorlardı . Biri gelip "Alp bey iyimisiniz ?" dedi
"İyi değilim bulun onu "
"Sizi yukarıya alalım etrafı tarayacağız "
"Bende burada kalmalıyım "
"Alp bey kontrolörleriniz i yapalım düştüğünüzü soylediler"
"Düştüm ama bedenen iyiyim onu bulmadan gitmem buradan "
Diğer ekipler de geldi arama kurtarma işlemleri başladı.
Saatler geçti ama bana kimse birşey söylemiyor du . Cildirmama az kaldı . Bir ağacın altına coktum .Koruyamadım onu ,kağıt üzerinde olması umrumda değil karım di karımı koruyamadım.
Allahım onu bulmama yardım et birdaha asla bırakmayacağım gözümden sakınacağım.
İlerden sesler gelmeye başladı . Ayağa kalkıp koşmaya başladım "Ne oldu buldunuz mu?"
"Alp bey su ileride bir dağ evi var orayı arayacağız orada olabilir diye düşünüyoruz"
"Hemen gidelim " Allahım orada olsun yalvaririm sana
Bütün ekipler eve doğru resmen koştuk . Ev küçük bir kulubeydi avcı evi gibi duruyordu.Orada birilerinin olduğu belliydi duman tutuyor du. Evin önüne gelir gelmez içime farklı bir duygu doldu
"Burada Güneş burada "
"Sakin olun Alp bey biz girelim önce "dedi
Ama ben dinlemeden direk kapıya yöneldim kapıyı direk açtım. Karşımda hafif yaşlı bir adam buldum."Buyrun bende sizi bekliyordum"
"O Burada mi?"
"Aradığınız bu hanım kızım sa evet burada"
dedi
İçeriye girdiğimde yüzü yaralı, elleri sargılı yatıyordu ama her hali ile melek gibiydi.
Gidemiyordum yanına ağır ağır yaklaştım yanına
"Güneş geldim canım burdayım. nasıl oldu ne zaman dir böyle?"
Yaşlı adam "Beyim bir defa ayıldı hemen bayıldı"
"Neden burada tuttun onu "
"Beyim ben ava çıkmıştım. Uçurumun ucunda hanım kızımız bir süre durdu ve bıraktı kendini aşağı koştum yaralıydı başından ve yüzünden kan geliyordu . Zarar gelmesin diye dikkatli taşıdım. buradan telefon çekmiyor yarası agir olabilir diye çok kıpırdamadım eve kadar taşırken bile korktum . Yarasını sardım .Hasta bakıcıydım önceden elimden gelir bazı şeyler elimden geleni yaptım. Orada biri vardı o yardım çağırır diye bekledim ama 2 gün oldu. Neredeyse umudumu kesmeye başlamıştım . "
"Amca sen benim canımı kurtardın . Bana dünyaları bagisladin . Şükürler olsun Allahi ma onu buldum "

1 gün sonra
Güneşi hastaneye aldirmistik . Çok büyük bir vadere atlatmıştı . O ağaca doğru düşmeseydi ne olurdu düşünmek bile istemiyorum . Doktorun dediğine göre kolunun üzerine düşmüş olmalı kolu ve omuzu kırıktı . Başından darbe almış ama çok şükür kötü birşey yoktu . Bilinci kapalıydı hala kendine gelmemişti . Doktorların dediğine göre bilincini kapatmış .
Yaşadıkları kolay değildi kim bilir o ruh hastası neler yaptı ona . Yilmaz bey oğlunu istiyordu ama Güneş kendine gelmeden Mete onu bırakmıyor du .
Mete nin dediğine göre Çınar kendinde değildi . İster deliliğe vursun ister cidden delirsin benim canımı yakani bende yakarim
Ceren Güneşin başına gelenleri geç duymuştu. Duyduktan sonra da Ada ile ilgilenmeye çalışmıştı . Ada yi artik zapt etmek zor olmuş Ceren bugün hastahaneye getireceğini söylemişti .
Ada gelince ;"Baba ikinizde beni yanlız bıraktınız . Ben sizi çok ozledim . Ceren dedi ki Güneş hasta olmuş "
"Evet kızım Güneş hasta olmuş, düşmüş şimdi uyuyor uyandırmadan gir yanına olur mu ?"
"Tamam baba sesiz olurum uyusun iyilessin evimize gidelim "
Odaya üçümüz gidik Ada Onu görünc e yüzüme baktı . Başımla git yanına diye işaret ettim . Ceren her geldiğin de ağlıyor du . Dayanamayıp çıktı dışarıya
Ada, Güneş'in yanına yaklaştı elinin uzerini yavaşça okşadı. Bende onları seyrediyordum . Yüzüne doğru yaklaştı
"Güneş ozledim seni . Korkuyorum ben. sende annem gibi gittin sandım . Ben başka anne istemiyorum . Bir annem öldü , sende ölme Güneş anne "diye fisildadi
Duyduklarim beni şaşırttı . Kızım onu kendine anne seçmişti Güneş bunu ona hissettirmisti . O anda telefonum çaldı arayan Maral in avukatıydı. Açtım.
"Efendim"
"Alp bey ben Maral hanımın avukatıydım "
"Buyurun"
"Maral hanım ölmeden önce bana size verilmek üzere bir zarf bıraktı . Ve sizin bu yil doğum günümüzde bir hafta oncesi verilmesini istedi . Doğum gününüz kutlu olsun şimdiden efendim. Emanetinizi nereye getirmemi istersiniz "doğum günün mu tamamen unutmuştum Maral dan başka kimse hatırlamadı bu güne kadar .
"Evime getirin lütfen "
"Peki efendim"dedi ve kapatrik telefonu
"Baba gözlerini act i. Baba annem uyandı" dedi .
Güneş anlamsız gözlerle bakıyor du Adanın yüzüne
Önce kapıdan hemşireye seslendim . Sonra Yanına yaklaştım "Güneşim nasılsın "
Cevap vermiyor öyle bakıyordu yüzümüze
"Güneş birşey söylese ne iyi misin? "Ama ses vermiyordu öylece bakiyordu
Doktor gelip Güneşi muayene etti . Ama yüzündeki olumsuzluk beni endişelendirdi .
"Alp bey dışarıda konuşalım mi ?"
Dışarıda Doktorun söylediği kalbime bir ok gibi saplandı . Güneş tranva geçiriyordu.
"Alp bey ne yaşadığını bilmiyoruz ama belli ki onu etkileyen birşeyler var zamanla düzelecek diye umuyorum "
"Peki neden konuşmuyor?"
"Çünkü hiç birşey hatırlamadığı gibi dili tutulmuş yada bilinçli olarak konuşmuyor"
Bukadarı fazlaydı o yüreğe. ne yapmalıydım bilmiyorum elimden hiç birşey gelmiyor kendimi aciz hissediyordum.
"Ne zaman çıkacak peki buradan? "
"Yarın taburcu ederim yanlız fazla yüklenmeyin ve iyi bakılması gerekiyor"
"Merak etmeyin "dedim