AY IŞIĞIM

1. bölüm

Adım Güneş.Daha 18 yaşımda tek başına kalmıştım. Zor bir hayatım vardı . Babam ve annem boşandıktan sonra çatışmaların arasında kaldım.Lise yıllarımdan itibaren özel okul sınavlarını kazanıp burslu okuyan ,dikkat çekmeyen silik bir tiptim.

Lisede aşık oldum oldum ama en imkansızın a .Okulun ilk yıllarından bu yana aşıktım .zengin bir ailenin tek çocuğuydu Çınar dı adı .İlk görüşte beğenmiştim onu . Sokak ta beni rahatsız eden bir çocuktan kurtarmıştı beni.Aylar sonra aynı okula tesadüfen kayıt oldum. Onu görünce içim pır pır etti.O beni tanımamıştı bile. Etrafında bakımlı kızlardan oluşan arkadaş grubu vardı. benim gibi birini fark etmemesi çok normaldi.Gözlerimin mavi olması haricinde dikkat çekecek bir yerim yoktu.Zaten fark etse de değişen bir şey olmayacaktı.Benim için imkansızdı.

Okulda tek arkadaşım vardı .Adı Ceren oda ben gibi burslu okuyordu.Dert ortağım ,sırdaşım ,ailemden bile daha yakındı bana .4 yıl boyunca hiç ayrılmadık. Bu yıl yine hedefim yüksekti en iyi okullardan birinde okumak istiyordum bunun için gece gündüz çalışıyorduk.

Sınav zamanı gelip çatmıştı. Sınavdan sonra okulumuzun mezuniyet balosu vardı. Ben ne kadar gitmek istemesem de Cerenin zoru ile gitmeye karar verdim.

Hafta sonu Cerenle buluşup balo için alışveriş yapmaya karar verdik . Bütçemiz yetmeyeceğini bildiğimiz halde büyük bir avm ye gittik .Biraz eylenmek bizimde hakkımızdı . Alamayacağımız halde özel tasarım elbiselerin birini giyip birini çıkarıyorduk . Güzel olmalarına rağmen burun kıvırıp beğenmedik diyorduk. o kadar yoruldum ki giyip çıkarmaktan .Biraz soluklanmak için cafe ye oturup bir şeyler içmek istedik. istemez olaydık .Self servis olan bir cafeydi gittiğimiz kahvelerimizi alıp tam masaya gidecektim ki sert bir şeye çarptım . kahveler olduğu gibi üzerime döküldü ,yanıyordum.kafamı kaldırıp çemkirecek tim ki donup kaldım . Çınar dı karşımdaki bana çıkışmaya başladı. "ne yaptığını gördün mü üzerime sıçrattın " diyordu. ben tamamen yanmıştım bir kaç damla üstüne sıçradı diye bana çıkışıyordu.Öylece kala kaldım ne diyordu duymuyordum bile.

Bir görevli geldi ''Çınar bey bir sorun mu var'' ? dedi

'' Var efendim var böyle dilenci kılıklıları neden alırsınız içeriye ''dedi

ve kan beynime sıçradı.

"ne sanıyorsun sen kendini ya cebinde paran var diye adam mı oldun sandın sen kendini . Nedir bu kendini beğenmişlik. iki damla kahve geldi üstüne alt tarafı . kaza ile adam ölüyor ben yandım be farkında mısın sen ? Dilenci kılıklı dedin ya bana gün gelir devran döner .Bu dilenci kılıklının kapısında yatacağın zaman da gelecek" .dedim kahkaha attı "şu etrafına bir baktın mı sen dedi bir onlara bak bir bir de sana bak dedi şimdi çekil şuradan daha fazla ışığımı gölgeleme "dedi.

ve kolumdan cafe'nin görevlisi tuttuğu gibi attı beni . Cereni de hemen arkamdan bütün cafe deki insanlar yüzüme bakıyordu . rezil etmişti beni . herkesin ortasında bana dilenci muamelesi yaptı.Hemde senelerdir aşık olduğum adam tarafından .ağlayarak çıktım avm den nefret ediyordum ondan içimdeki aşk birden nefrete dönüştü .Sahile kadar koştum koştum koştum ... Ceren de arkamdan sahile gelip bir banka oturdum ne kadar orada kaldım bilmiyorum .Hava kararmaya başlamıştı Ceren artık gidelim canım çok bitkin görünüyorsun dedi.

Eve gidip direk yatağıma uzanıp saatlerce ağladım . Ben ne yapmıştım bunu hak edecek . neden benim de diğer insanlar gibi normal bir hayatım yoktu. Ama ben bu kaderi yenmeliyim...